این حرکت عظیم که در عراق به راه افتاده است برمی‌گردد به عقبه‌ای که سال‌ها نداشتیم و این سال‌ها به برکت اباعبدا... به وجود آمده است. این مساله نداشتن زبان مشترک شیعیان بود. سال‌ها صدام ممانعت کرد از اینکه این جریان ادامه پیدا کند اما حالا از یک جریان عراقی به یک جریان فراملی تبدیل شده است. قبل و بعد از انتفاضه شعبانیه این کار ادامه داشت و مردم با اینکه کشته می‌شدند اما کوتاه نیامدند و از پیاده‌روی اربعین به خاطر دوست داشتن اباعبدا... دست نکشیدند. یک روز هم این جریان نفر به نفر بود و به مو رسید اما پاره نشد. با رسیدن ملت‌های مسلمان به یک زبان مشترک الان نه آمریکا و نه داعش! و نه هیچ دشمن خارجی نمی‌توانند تهدیدی برای راهپیمایی اربعین ایجاد کنند. نمی‌توانم اسمی روی این مراسم بگذارم چون قابل‌مقایسه با هیچ مراسمی نیست. اما شاید این مراسم حتی به اجتماع عظیم حج هم طعنه می‌زند. پنج یا شش برابر آن جمعیت را در این مراسم شاهد هستیم.
این جریان، جریان مردمی است؛ نه ربطی به دولت عراق‌، نه دولت ایران و نه هیچ دولت دیگری دارد. دولت‌ها فقط می‌توانند خدمتگزاری کنند. اما قصه یک قصه بسیار مردمی و جوششی است. اتفاقا آفتش هم این است که به صورت بوروکراتیک یا کارمندی جریان ادامه پیدا کند. این مساله برای این جریان ضرر دارد؛ بنابراین باید مراقب بود.
بعد از چند سالی که به راهپیمایی اربعین می‌آمدم فهمیدم که باید حواس‌مان باشد که این «زیست‌بوم» را به هم نزنیم. اینکه یک عراقی به طور طبیعی آذوقه سالش را صرفه‌جویی می‌کند و برای امام حسین(ع) کنار می‌گذارد کاری ارزشمند است. نباید با غرور با آنها برخورد کنیم. این آسیب است. مسئولان ما باید به این مساله توجه داشته باشند که ما اینجا میهمان هستیم نه میزبان. باید مراقب این خلوت باشیم. باید به آیین‌های عراقی‌ها احترام بگذاریم چون ما میهمان هستیم در عراق.
ما به عنوان یک نهاد، سازمان یا دولت، وظیفه‌مان حذف روادید و تسهیل کردن رفت‌و‌آمد آدم‌ها است. وارد مصادیق نمی‌شوم اما نکته‌ای که بد نیست به آن توجه کنیم، این است که ما با ترکیه لغو روادید کردیم اما با عراق نه. این یک غلط فاحش است.
خاطرات زیادی از این سفر دارم. یکی از شیرین‌ترین خاطرات دیدن و زیست با ابوعلی است. من دوستی دارم در ناصریه عراق که هشت سال پیش با او آشنا شدم. مستندی را هم در موردش ساختم. او برای عمل چشم به ایران آمد و 27 روز میهمان من بود. با اینکه این وضعیت شاید برای همسرم سخت بود ولی وقتی آنها داشتند به عراق برمی‌گشتند، او گریه می‌کرد و می‌گفت اینها میهمان‌های امام حسین(ع) بودند و با میهمان خانوادگی برای من فرق داشتند. عربی‌ام در این سفرها کامل شد. این مساله برمی‌گردد به بی‌تکلف بودن عراقی‌ها. راهپیمایی اربعین لطفی است که خداوند به مردم کرده و بشارت بسیار شیرینی است. بعد از هشت سال که با بعثی‌ها جنگیدیم امروز این دو ملت شیعه آنقدر به هم نزدیک هستند که این مراسم را با هم برگزار می‌کنند. اینها هم ریشه در بچه‌های مدافع حرم، هم در کارهای سردار قاسم سلیمانی در عراق و هم تشکیلات اباعبدا... دارد. یک آیه از قرآن است که می‌گوید فکر نکنید کسانی که در راه خدا کشته شدند مرده‌اند؛ اینها زنده‌اند. امام حسین (ع) امام سال 2017 است. هیچ کس نتوانسته است به این خوبی انسان‌ها را به هم نزدیک کند. این اعجاز حسین(ع) است. کدام مدیا می‌خواهد این عظمت را منعکس کند؟

آرمان هیأت