هر وقت صحبت از آخر‌الزمان و ظهور منجی عالم می‌شود، عالمان و بزرگان همواره خبر از آمدن دورانی فوق‌العاده می‌دهند؛ دورانی که همه مردم جهان در امنیت کامل به سر می‌برند، هیچ گرسنه‌ای پیدا نمی‌شود، هیچ کس نیازی به پول احساس نمی‌کند، اخلاق و اخلاص حرف اول را می‌زند و همه می‌خواهند در نیکی کردن از یکدیگر سبقت بگیرند و طی این روزهای منتهی به یوم‌الاربعین سالار شهیدان در کربلا، می‌شد زمان و مکانی را یافت که پیش از این فقط در خیالبافی‌های خود از یک آرمانشهر تجربه کرده‌ای. جایی که می‌توانستی تک و تنها، نیمه‌های شب در بیابان با پای پیاده و اطمینان و امنیت کامل به سوی مقصود گام برداری. جایی که اگر احساس گرسنگی می‌کردی، کافی بود دست خود را دراز کنی تا انواع خوراکی‌های رنگارنگ به تو هدیه شود. جایی که هر وقت احساس خستگی می‌کردی، عده‌ای حاضر می‌شدند و با سرپنجه‌های خود غبار خستگی را از تنت می‌زدودند. جایی که می‌توانستی روزها بدون داشتن حتی یک اسکناس ته جیبت زندگی کنی. جایی که همه خالصانه به تو و هدف مقدست احترام می‌گذاشتند. ‌جایی که همه در خدمت کردن به خلق خدا از یکدیگر سبقت می‌گرفتند. روزهایی که می‌توانستی چند صباحی از آرمانشهر را تجربه کنی؛ آن هم نه در خیالبافی‌های خود از یک آرمانشهر موهوم بلکه در آرمانشهری واقعی قدم بر‌داری و نفس بکشی.
در زمانه‌ای که تعداد هواداران کِز کرده در گوشه و کنار‌ها و تعداد لایک‌های بی‌هزینه، موجب تفاخر و نشانه اقبال قلمداد می‌شود، حضور میلیون‌ها انسان برخاسته و حرکت کرده و رنج سفر و پیاده‌روی در گرما و سرما و امکانات حداقلی را به جان خریده را با معیارهای امروزی چگونه می‌توان تفسیر کرد؟
در شرایطی که فرهیختگان هم نمی‌توانند در فضای واقعی به راحتی جماعتی را با خود همراه کنند و کمپین‌های مجازی آن هم در حد محدود و در یک دوره زمانی کوتاه می‌آیند و تمام می‌شوند، این کدامین جذبه است که پس از چهارده قرن، هر ساله میلیون‌ها زن و مرد و پیر و جوان و کودک و فقیر و غنی و سالم و معلول و... از هر قشری را به میدان می‌آورد تا ده‌ها کیلومتر را پیاده طی کنند؟!
این حجم انسان با چنین تنوع جمعیتی و ملیتی و نژادی و حتی مذهبی، هر سال بیشتر از سال قبل در مسیر‌هایی فاقد تقریبا هرگونه جذابیت گردشگری و با مشکلات خاص خود گرد هم می‌آیند تا فقط عرض ارادتی کنند و برگردند!
راهپیمایی عظیم اربعین حرکت و اعلام حضور باشکوه، عمیق و پرمعنایی است که حقیقت آن در هیچ منظومه تفکر مادی قابل درک نیست. بی‌شک اربعین، اتصال و نقطه تلاقی دوباره صاحب نهضت عاشورا یعنی سیدالشهدا(ع) با پیغام‌بر این نهضت یعنی زینب کبری(س) است و عجب اتصال پرمعنایی!
برخی استراتژیست‌های غربی مانند فرانسوا توال، سال‌ها پیش، قیام عاشورا را موجب بالا رفتن آستانه تحمل پیروان مکتب تشیع دانستند تا جایی‌که این اعتقاد تحمل هر سختی و زحمتی را ممکن می‌سازد چرا که هر مصیبتی در برابر اعظم مصائب ناچیز است؛
و این روزها الکساندر دوگین نظریه‌پرداز و نویسنده روس که برای مشاهده حادثه عظیم پیاده‌روی اربعین به عراق سفر کرده، پیاده‌روی اربعین را به یک حادثه آخرالزمانی تشبیه کرده که مقدمه تحول جهانی است. گویی ابر رویداد اربعین، پیام‌های راهبردی مهم و جدیدی دارد؛ پیام‌هایی مانند آمادگی خطرپذیری برای اصلاح‌ جهانی و آمادگی برای نصرت امام زمان (عج)، آنگاه که لازم باشد!
پروفسور دوگین در این باره می‌گوید: «حادثه پیاده‌روی اربعین که هر روز ابعاد بین‌المللی گسترده‌تری پیدا می‌کند و از همه ملیت‌ها و ادیان از جمله مسیحیان در آن شرکت می‌کنند، مقدمه یک تحول اساسی در مقیاس جهانی است. معتقدم دنیای مدرن با ایدئولوژی لیبرال و سرمایه‌سالارانه‌اش به پایان رسیده و جز بحران‌آفرینی دستاورد دیگری برای بشریت ندارد و بشر امروز محتاج یک رستاخیز معنوی و الهی است که مایه‌های آن قویا در انقلاب اسلامی و نهضت امام خمینی وجود دارد. ما به عنوان مسیحیت ارتدوکس نیز پیگیر این نهضت معنوی هستیم و راه نجات را در ایستادگی در مقابل امپریالیسم مدرن و عاری از معنا و مشحون از ماده‌پرستی آن می‌بینیم و از این جهت با جمهوری اسلامی ایران و نقشه راهی که از سوی آیت‌الله خامنه‌ای برای آینده انقلاب اسلامی ترسیم می‌شود، احساس قرابت ویژه‌ای می‌کنیم. این پیاده‌روی نشانه‌ای مهم از آمادگی برای یک تحول معنوی جهانی و آخرالزمانی است. امیدوارم با آن حادثه عظیم که پیروان همه ادیان منتظر آن هستند، فاصله زیادی نداشته باشیم. پیاده‌روی اربعین بیشتر به یک حادثه آخرالزمانی شباهت دارد تا یک حادثه عادی و معمولی. ما و همه کسانی که در جست‌وجوی عدالت و معنویت در دنیای ظلمت و ستم زده مدرن هستیم باید با همدیگر متحد شویم و این پیاده‌روی جلوه‌ای از این اتحاد است.»
به واقع این خروش میلیونی شیعیان و حتی برادران اهل سنت و حضور آزادی‌خواهان و ظلم‌ستیزان از دیگر ادیان توحیدی در راهپیمایی اربعین حسینی(ع) حاکی از این مسئله مهم و کلیدی است که امام حسین(ع) نه برای جنگ‌طلبی، بلکه برای تحقق اهدافی همچون برپایی صلح و عدالت قیام کرده است، از این رو راهپیمایی عظیم اربعین، ترسیم‌بخشی به واقعه‌ای تاریخی است که آینده‌شناسی جهانی را با مولفۀ صلح‌طلبی و قیام علیه ظلم را به منصۀ ظهور می‌رساند که به نوبۀ خود می‌تواند به عنوان منشور وحدت میان مذاهب اسلامی مورد توجه قرار گیرد.
البته صلح‌طلبی نه به معنی تسلیم در برابر ارزش‌های جاهلانه، بلکه به معنی ایستادگی در برابر هنجارشکنی‌های جاهلی است، لذا حمایت از ارزش‌های انسانی، صلح‌طلبی و اتحاد جوامع اسلامی مهم‌ترین پیام راهپیمایی اربعین حسینی است که زمینه‌ساز صلح جهانی است.
پس بی‌جهت نیست که شیطان بزرگ آمریکا و متحدانش به ویژه رژیم آل‌سعود و گروه‌های تکفیری همچون داعش با اجتماع عظیم اربعین حسینی(ع) به علت وجود عناصر وحدت‌بخش در گفتمان معنایی آن ابراز مخالفت می‌کنند، زیرا قدرت‌های استکباری از یک سو نه با صلح، بلکه با جنگ مدعی تکامل بشری‌اند، حال آنکه حضرت سیدالشهداء(ع) نه با جنگ‌طلبی، بلکه در راستای روشنگری از تباهی و فساد حکومت استبدادی یزید، حتی خانوادۀ خود را به کربلا برد تا اینگونه پیام صلح‌طلبی و اصلاح در امت اسلامی را آشکار کند.
از این جهت رویکرد رسانه‌های معاند اسلام بر محور اختلاف‌افکنی میان مسلمانان بازتعریف شده است؛ بدین نحو که علاوه ‌بر بایکوت خبری این راهپیمایی عظیم، با اتخاذ مواضع ضد اسلامی و تفرقه‌افکنانه، بار دیگر رسوایی روزافزون خود، در اسلام‌ستیزی و حتی مخالفت با ارزش‌های انسانی را برای همگان آشکار می‌کند.
اما بر خلاف خیال باطل رسانه‌های معاند غربی در اسلام‌هراسی، ظرفیت اربعین در راستای تقویت بیداری اسلامی و استکبارستیزی به تبعیت از گفتمان انقلاب اسلامی عمل خواهد کرد؛
 اجتماع میلیونی اربعین حسینی(ع) با شکوه بی‌حد و حصر خود، بیانگر کارکرد والای آن مناسک از یک سو و عشق و محبت امت اسلامی و حتی دیگر جوامع بشری به آموزه‌های ناب اهل بیت(ع) است؛ به نحوی که کنگرۀ عظیم اربعین حسینی تجدید پیمان همۀ مسلمانان با امام حسین(ع) به شمار می‌آید که در حقیقت ابعاد و زوایای بیداری مسلمانان و جوامع انسانی در ظلم‌ستیزی را آشکار می‌کند.
 اربعین از ظرفیت عظیم تولید معنا و نماددار شدن معانی انسانی در میان همۀ ادیان آسمانی، در گذشته، حال و آینده برخوردار است به نحوی که باید کنگرۀ عظیم اربعین حسینی را انقلاب ارتباطی در جهان معاصر به شمار آورد، زیرا ارتباطات به تاریخ، جغرافیا و آینده‌نگری می‌پردازد و اربعین تعبیر حقیقی تاریخ عاشورا و تبیین جغرافیای معرفتی کربلا برای ترسیم آینده‌نگری در عصر ظهور تلقی می‌شود.
کربلا در میانه راه کعبه و بیت‌المقدس است و این یعنی از عاشورای ظهور تا اربعین حسینی(ع) و از اربعین تا نماز عشق در قدس شریف فاصله‌ای نیست.

آرمان هیأت