به گفته برخی شاهدان دو خرابکار ماده آتش‌زایی را داخل تکیه درکه انداخته‌اند که موجب آسیب ۷۰ تا ۸۰ درصدی داخل این تکیه شده است. تکیه درکه دوربین‌های مداربسته‌ای دارد که به نظر می‌رسد تصاویر این خرابکاران را ضبط کرده است.
منیعی، مدیرکل حوزه شهردار منطقه یک ضمن اظهار بی‌اطلاعی از جزئیات این اتفاق گفت: به ما هم اطلاع دادند که حسینیه‌ای در منطقه آتش گرفته و متحمل خسارت شده است.
جلال ملکی (سخنگوی سازمان آتش نشانی) هم در تشریح جزییات این حادثه به خبرنگار ما گفت: ساعت 1و 45 دقیقه بامداد امروز یک مورد آتش‌سوزی در محله درکه به ایستگاه آتش‌نشانی اعلام می‌شود و 2 ایستگاه با تجهیزات کامل به محل اعزام می‌شوند.
سخنگوی سازمان آتش‌نشانی افزود: آتش‌سوزی در یک حسینیه دو طبقه رخ داده بود و فرش و موکت و پارچه که در آنجا وجود داشت، دچار حریق شده بود.
وی با اشاره به اینکه این حادثه هیچ مورد مصدومیت با تلفاتی نداشته است، افزود: پس از خاموش شدن آتش توسط آتش‌نشانان، محل تحویل عوامل انتظامی شد. علت و حادثه و میزان خسارت در حال بررسی است.
محمد انشایی (مدیر نمایندگی میراث فرهنگی و گردشگری شمیرانات) نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درباره قدمت این تکیه و ارزش تاریخی آن گفت: این بنا متعلق به دوره تاریخی پهلوی دوم است و نه تنها ثبت صنایع میراث فرهنگی نبوده بلکه حتی واجد ارزش هم شناخته نشده است. سقف بنا فلزی است و در آن از ایرانیت استقاده شده و درواقع عمالا کاشی‌کاری یا گچ‌بری خاصی که واجد ارزش‌گذاری به عنوان میراث فرهنگی باشد، در این تکیه تشخیص داده نشده است. درواقع تکیه درکه زمینی کوچک بوده که به مرور زمین‌های اطراف به آن اضافه شده و بزرگتر شده است.
انشایی در توضیح درباره میزان خسارت ناشی از سوختن فرش‌های تکیه درکه نیز بیان کرد: فرش‌ها موجود در این بنا قدیمی‌تر بودند و عملا فرش‌های دستبافی بودند که توسط مردم به این حسینیه اهدا شده بودند.
وی افزود: هنوز تخمینی از میزان ارزش فرش‌های از دست رفته نداریم و همکاران یگان حفاظت ما در محل هستند تا به این موضوعات رسیدگی کنند.
حسینیه درکه چگونه پا گرفت؟
«سید ذبیح‌الله مرتضوی» متولد 1315 و از مداحان قدیمی محله درکه است که مداحی خود را نخستین بار در تکیه قدیمی درکه شروع کرد؛ تکیه‌ای که در ابتدا به‌صورت خیمه برپا و کم‌کم با همت سادات و جوانان درکه بازسازی شد. تکیه درکه سال‌هاست محفل عاشقان اهل‌بیت(ع) و حاج آقا مرتضوی از قدیمی‌ترین مداحان این محله سادات‌نشین به شمار می‌آید. حاج آقا مرتضوی خاطرات بسیاری از برپایی مراسم عزاداری در تکیه قدیمی درکه در سینه دارد و برایمان از شکل‌گیری درکه در اطراف بارگاه امامزاده محمد والی می‌گوید؛
تاریخ ساخت حسینیه درکه به حدود سال 1346 شمسی بر می‌گردد. تکیه درکه مانند تکیه تجریش بود با این تفاوت که تکیه تجریش سقف شیروانی داشت و تکیه درکه به‌صورت خیمه بود.
تکیه درکه 14 طاق‌نما داشت و هر طاق‌نما مربوط به یک طایفه بود که خرج مراسم عزاداری را برعهده داشتند. زمانی که تکیه نیاز به بازسازی داشت اهالی دست به کار شدند تا هزینه‌های لازم را تأمین کنند.
سال 1376 با چند نفر از اهالی و معماران محلی صحبت کردیم. سرانگشتی حساب کردیم، خرجش 8 میلیون تومان می‌شد. هزینه بالایی بود. برای همین سراغ حاج عباس مس فروش از خیّران تهران رفتم و گفتم حاج آقا چنین‌کاری را شروع کردیم و نگذارید در خرجش بمانیم. خدا رحمتشان کند. گفت برو و بهترین مصالح را برای امام حسین(ع) بخر. اگر مردم کمک نکردند، من هستم و هزینه را تقبل می‌کنم. صحبت حاج عباس مایه دلگرمی من شد. خدا را شکر همه هزینه با کمک اهالی درکه فراهم شد.
یک ماه و نیم دوندگی کردم و به شهرداری رفتم تا مجوز گرفتم. گفتند چطور ستون‌ها را نگه می‌دارید. گفتم تعهد می‌دهم که مشکلی پیش نیاید. 14 ستون بود. اطرافش هر ستون را به اندازه 7 تا 8متر به سمت پایین گود کردیم. با همکاری 4 مهندس، اصولی پیش رفتیم. 57 روز طول کشید تا 14 ستون را نگه داشتیم و بعد خاکبرداری کردیم. 150مترمربع برای آشپزخانه و 280مترمربع هم به سالن اختصاص دادیم. 85 میلیون خرج برداشت.
برخی گفته اند قدمت تکیه به حدود ۶۰۰ سال پیش برمی‌گردد. بر روی کاشی آبی رنگی در کنار در این تکیه، تاریخ آخرین بازسازی آن در سال ۵۱ درج شده است حال‌آنکه مدیر نمایندگی میراث فرهنگی و گردشگری شمیرانات آن را بنای تاریخی و واجد ثبت در فهرست میراث فرهنگی نمی‌داند.
