بحث ما اصلا با شیعه نیست و این میراث برای همه مسلمانان است؛ آیا مسلمانان چنین میراثی دارند و الان روزگارشان اینطور است که کشور اسلامی پول می‌دهد به آمریکا تا به کشور اسلامی دیگری حمله کند و زن و بچه‌ی مسلمانان کشته شوند؟
آیت الله محمدجواد علوی بروجردی گفت: خداوند با میلاد امام حسین(ع)میراث بزرگی را نه تنها به مسلمانان که به بشریت عنایت کرده است البته اگر بشریت بفهمد؛ گاندی هندو از این میراث بهره ببرد و استفاده کند و هند را از یوق استعمار نجات بدهد ولی ما مسلمانان بهره نداشته باشیم
متن سخنان استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم به شرح زیر است:
ولادت و برکات وجودی سید الشهدا علیه‌السلام میراثی ماندگار برای ماست که اگر قدر می‌دانستیم و ارزش‌گذاری می‌کردیم و به این میراث بها می‌دادیم، از منافع این میراث بهره‌های بسیاری می‌بردیم؛ اما از وجود مقدس سید الشهدا علیه‌السلام و کربلای او بهره‌برداری نکردیم و نمی‌کنیم؛ سید الشهدا علیه‌السلام امام و الگوست. متأسفانه بعضی افراد در صلح امام مجتبی علیه‌السلام شبهه می‌کنند یا بین ائمه علیهم‌السلام فرق می‌گذارند و می‌گویند امام حسن علیه‌السلام آدم سلم و سلامت و آرام و صلح دوستی بوده است اما سیدالشهدا علیه‌السلام آدم جنگی و شجاع بوده است که این کاملا غلط است و نشان می‌دهد این افراد اصلا تصویر و شناختی نسبت به مقام امامت ندارند چون در حدیث پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله است: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ إِمَامَانِ قَامَا أَوْ قَعَدَا
[۱]»؛ دوران امامت وجود مقدس سید الشهدا علیه‌السلام ده سال است؛ از شهادت امام مجتبی علیه‌السلام تا واقعه عاشورا ده سال به طول انجامیده است که حرکت کردند و به مکه آمدند و از مکه تا شهادت که سال آخر است؛ سید الشهدا علیه‌السلام نُه سال دیگر را چه می‌کرده‌اند؟
مشی سیدالشهدا در این نُه سال دقیقا همان مشی امام مجتبی علیه‌السلام بوده است؛ حتی مواردی نقل شده است که در زمان معاویه مسائلی پیش می‌آمد، آقا ابی‌عبدالله‌الحسین علیه‌السلام به قرارداد و عهدنامه‌ی صلح امام مجتبی علیه‌السلام استناد می‌فرمودند: ما به آن عهدنامه و قرارداد التزام داریم با اینکه معاویه آن عهدنامه و قرارداد را در روزگار اولیه بعد از صلح با امام مجتبی علیه‌السلام پاره کرد؛ معاویه بر فراز منبر صریحا به مردم گفت ما این قرار را بستیم و این عهد را با امام مجتبی علیه‌السلام گذاشتیم اما الان آن را نقض و پاره می‌کنیم؛ اما از طرف امام مجتبی علیه‌السلام و حتی سید الشهداء علیه‌السلام هم نقض نشد و این مسأله‌ی بسیار مهمی در تاریخ است و باید به آن توجه داشته باشیم؛ اما زمانی که آن‌حضرت احساس وظیفه می‌کنند و زمینه برای آن حرکت پیش می‌آید، قیام می‌کنند که این زمینه‌ی حرکت و احساس وظیفه در زمان امام مجتبی علیه‌السلام و آن دوره‌ی نُه ساله‌ی زمان سید الشهدا علیه‌السلام نبود چون به صلح‌نامه پایبند بودند اما در سال دهم با مرگ معاویه و به قدرت رسیدن یزید این زمینه پیدا شد و آن‌حضرت بعد از بحث‌هایی که با حاکم مدینه داشتند و می‌خواستند از حضرت برای یزید بیعت بگیرند، به‌طور علنی از مدینه به مکه حرکت کردند و عاشورا پیش می‌آید.
درس بزرگ عاشورا؛ هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه
نکته‌ای که من می‌خواهم عرض کنم این است که عاشورا یک درس و میراث بزرگ است و آن میراث «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّهُ» است؛ امام حسین روز عاشورا فرمودند: «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّهُ یَأْبَى اللَّهُ ذَلِکَ لَنَا وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ حُجُورٌ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ
[۲]» اما این «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّهُ» فقط برای خود امام نبود بلکه درسی بود برای همه‌ی بشریت؛ نه تنها کسانی که در دامان زهرای اطهر تربیت شدند بلکه همه کسانی که در این مسیر حرکت کردند و قرار گرفتند هم این درس را آموختند چون تربیتی که آن دامان پاک می‌کند، اصلا نمی‌تواند ذلّت را بپذیرد اما افرادی هم که به آن بزرگواران اقتدا می‌کنند «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّهُ» را دارند؛ بعد می‌فرمایند «یَأْبَى اللَّهُ ذَلِکَ لَنَا وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ حُجُورٌ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ»؛ خدای‌تعالی و آن دامن‌ها، ذلّت را نمی‌پسندند اما نه فقط برای امام حسین علیه‌السلام بلکه برای همه کسانی هم که آشنا و معرفت به این منطق پیدا می‌کنند ذلّت را نمی‌پسندند؛ و لذا آن کسانی هم که در زمره‌ی اصحاب سید الشهدا علیه‌السلام بودند در همین مسیر حرکت کردند؛ همچنین امام حسین علیه‌السلام می‌فرمایند: «أَ لَا تَرَوْنَ أَنَ الْحَقَ لَا یُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا یُتَنَاهَى عَنْهُ لِیَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً
[۳]»؛ به این جمله دقت کنید؛ می‌فرمایند مؤمن باید حرکت کند نه فقط امام حسین علیه‌السلام ؛ نمی‌فرمایند «لِیَرْغَبَ الحسین فِی لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً» بلکه می‌فرمایند «لِیَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ»؛ بنابراین وقتی چنین میراثی را داریم که «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّهُ»، چرا روزگار مسلمانان این‌گونه است؟ چون بحث ما اصلا با شیعه نیست و این میراث برای همه مسلمانان است؛ آیا مسلمانان چنین میراثی دارند و الان روزگارشان اینطور است که کشور اسلامی پول می‌دهد به آمریکا تا به کشور اسلامی دیگری حمله کند و زن و بچه‌ی مسلمانان کشته شوند؟ در سوریه چه اتفاقی افتاد؟ آن کشور اسلامی حمایت می‌کند و با دشمنی که حمله کرده است و با متحدانش صریحا و بدون هیچ پرده‌پوشی اظهار اتحاد و همکاری می‌کند؛ آیا این ذلّت است یا عزّت؟ عزّت را از ذلّت نشناخته‌ایم؛ اصلا مثل اینکه عزّت و ذلّت را گم کردیم؛ خیال می‌کنیم این عزّت است؛ آیا این عزّت است که مسلمانان دارند؟
شما فقط دلتان خوش بود سقیفه درست کردید و علی علیه‌السلام را کنار گذاشتید و زمام امور را به دست گرفتید و تمام شد؟ اما متأسفانه آن میراثی که به خاطر کنار گذاشتن علی علیه‌السلام از دست می‌دهید را نفهمیدید چه چیز گران‌بهایی است؛ نفهمیدید که با تشکیل سقیفه و غصب خلافت از امیرالمؤمنین علیه‌السلام این ذلّت تا به امروز دامنتان را می‌گیرد؛ این همان ذلّت است؛ من مدام به این فرمایش حضرت صدیقه‌ی کبریٰ سلام‌الله‌علیها در آن خطبه تأکید می‌کنم که فرمودند «وَ أَبْشِرُوا بِسَیْفٍ صَارِم»؛ این «سیف صارم» که بالای سر شما قرار می‌گیرد هم از درون جامعه مسلمانان است مانند یزید و هم بیرون از آن و در طول تاریخ بوده است و امروز هم همین ذلّتی است که دارید؛ آیا مردمی که این‌چنین میراثی دارند «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّهُ» سزاوار است اینجور ذلّتی در مقابل کفار و اجنبی داشته باشند؟ این چه‌جور ذلّتی است که مسلمانان امروز گرفتاراند و دیگران باید برای مسلمانان تصمیم بگیرند؟ و آنها هم قدرت دفاع ندارند؛ مسلمانان را در گوشه و کنار دنیا و سوریه و یمن و این طرف و آن طرف بکشند و آن کشور اسلامی با دشمن همکاری بکند و بعد اسم اسلام و پیامبر را هم ببرند؛ آیا این عزت است؟ این همان میراثی است که از دست دادید؛ مثل این است که انسان ثروت‌مندی با کبریت ثروت کلانش را آتش بزند یا در گوشه‌ی کوچه از گرسنگی بمیرد؛ این درد است که مسلمانان این غنا را داشته باشند و اینطور ذلیل کفار باشند؛ این روزگار بی حسینی است؛ این روزگار جدایی از علی علیه‌السلام است؛ این روزگار باید پیش می‌آمد، فاطمه‌ی صدیقه علیها‌السلام فرمودند: «وَ أَبْشِرُوا بِسَیْفٍ صَارِم وَ اسْتِبْدَادٍ مِنَ الظَّالِمِینَ» و امروز استبداد از ظالمین پیش آمده است و بعد مانند همان روزگاری که سقیفه حاکم شد و مردم ساکت نشستند و تماشا کردند امروز هم مردم ساکت نشستند و فقط تماشا می‌کنند؛ همان‌طور که آن مردم چوب خوردند این مردم هم چوب سکوت و بی‌تفاوتی‌شان را خواهند خورد؛ حضرت حسین‌بن‌علی، سیدالشهدا صلوات‌الله‌علیه الگو و غنا و ثروتی بزرگ برای دنیای اسلام است؛ وقتی غزالی می‌گوید برای سیدالشهدا عزاداری نکنید چون آن خلفای قبل زیر سوال می‌روند یعنی برای حفظ حرمت اشخاص خاصی دست از میراثتان و غنایتان بردارید؛ و به همین حرف‌ها گوش دادید که امروز این‌گونه به ذلّت مبتلا هستید؛ اصلا عزّت و ذلّت برای ما گم شده است؛ مقامات آمریکا صریحا در برابر چشم همه می‌گویند با این کشور اسلامی مثل گاو شیرده عمل می‌کنیم و آنها هم افتخار می‌کنند که با آمریکا متحد هستند؛ آیا این است روزگار اسلام؟ و چقدر بدبخت‌اند آن کشورهای اسلامی که از چنین کشور اسلامی تبعیت می‌کنند و الگوی آنها برای مسلمانی است؛ آیا این است اسلام؟ صحبت شیعه و سنّی نیست؛ صحبت هویت اسلام است؛ صحبت این ذلّتی است که امروز به دست خودتان برای خودتان خریدید که بر سر مسلمانان بزنند و زن و بچه‌ی آنها را بکشند و کسی دردش نیاید که چندصدهزار کودک در یمن به فقر غذایی مبتلا هستند؛ آیا این عکسها را می‌بینید یا نه که دارند زن و بچه می‌میرند؟ مسبب این شرایط چه کسی است؟ آنهایی که خادم حرمین شریفین هستند.
پیش از این گفتم خانه حضرت خدیجه را در مکه خراب کرده بودند چون باید همه میراث خراب شود و نشانی از گذشته نماند و به جای این خانه سرویس بهداشتی ساخته بودند؛ آن زمان که هنوز هنری و شهامتی بود و زبانی در دهانی می‌چرخید، روزنامه‌ای مصری در صفحه اول تیتر زده بود «یا امام الحرمین هل تری امه تبول علی میراثه» یعنی ای امام الحرمین آیا امتی را دیده‌ای که بر میراث خودش بول کند؟ امروز هم خطاب به اینها باید اینجور بگوییم؛ شما این میراث را چه کردید؟ به هوای مسائل عقیده‌ای و حقدهای قبیله‌ای سرمایه‌تان را آتش زدید و کنار این سرمایه و غنا دارید از گرسنگی می‌میرید و این را از دست دادید در حالی که متوجه نیستید؛ درد این است که انسان مصیبت به سرش بیاید و دلیل آن را متوجه نباشد؛ این درد بی حسینی است.
لذا معنای ولادت سید الشهدا و آن بشارت‌هایی که جبرئیل به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌دهد همین میراث است و بشارت فقط برای یک تولد نیست بلکه خدا با این تولد غنایی ایجاد کرده است و میراث بزرگی را نه تنها به مسلمانان که به بشریت عنایت کرده است البته اگر بشریت بفهمد؛ گاندی هندو از این میراث بهره ببرد و استفاده کند و هند را از یوق استعمار نجات بدهد ولی ما مسلمانان بهره نداشته باشیم؛ این دردآور است.
والسلام علیکم و رحمهالله و برکاته.
