اولین همسری که پیامبر اکرم(ص) انتخاب کردند، جناب خدیجه دختر خویلد بود. این ازدواج که حدود 15 سال قبل از بعثت صورت گرفت، پیامبر اکرم(ص) 25 سال از عمر خود را سپری کرده بودند و مشهور است که حضرت خدیجه(س) در هنگام ازدواج، چهل ساله بوده و بدین ترتیب 15 سال از پیامبر اکرم(ص) بزرگ‌تر بودند. اما با مراجعه به منابع دیگر تاریخی در می‌یابیم که نظرات دیگری نیز درباره سن ایشان در وقت ازدواج وجود دارد که از آن جمله می‌توانیم به 25، 28، 30، 35، 44، 45 و 46 اشاره کنیم که در این میان 28 ساله بودن وی بیشتر مورد قبول است.
به این ترتیب، تفاوت سنی او با پیامبر اکرم(ص) از حدود 3 سال بیشتر نمی‌شود(با توجه به اینکه پیامبر اکرم(ص) در هنگام ازدواج 25 ساله بوده است). با وجود اینکه خدیجه قبلاً دوبار ازدواج کرده و صاحب فرزندانی بود، ولی به خاطر داشتن موقعیت اجتماعی مناسب و نیر ثروت و دارائی فراوان باعث شده بود، سران روسای قبایل و سرمایه داران مکه، توجه ویژه‌ای به این بانوی بزرگوار داشته باشند و هر کدام آرزوی ازدواج با آن حضرت را داشتند. حتی به خواستگاری آن بانوی بزرگوار نیز می‌رفتند. ولی از طرف بانو خدیجه جواب رد می‌شنیدند، از جمله افرادی که چنین آرزویی را در سر می‌پروراند، می‌توان به عقبه ابن ابی معیط، صلت بن ابی یهاب، ابوجهل و ابوسفیان اشاره کرد.
مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم درباره ابعاد سیاسی زندگی ام‌المؤمنین حضرت خدیجه کبری(س) می‌نویسد:
عمده‌ترین بعد سیاسی این ازدواج مبارک می‌تواند همین باشد که خدیجه با اعتماد به یتیم بنی‌هاشم و کسی که از نظر مال و ثروت هیچ نداشت، ولی از نظر اخلاقی و انسانی، فردی بود دارای اصل و نسب، صاحب شرافت و دارای صفات حسنه اخلاقی از جمله معروف به امانتداری بود، با وی ازدواج کردند.
پس حضرت خدیجه(س) با این انتخاب که حتی مطرح‌کننده ازدواج هم خود ایشان بودند، باعث سرافکندگی سران قبایل بالاخص ابوسفیان و ابوجهل شد در برابر یتیم قریش، هم خودشان و هم ثروت و مقام و جایگاهشان به هیچ انگاشته شود.
دیگر بعد سیاسی این ازدواج بعد از نبوت، در سال‌های 7 تا 10 هجری خود را نمایان می‌کند، آن زمان که مسلمین در محاصره اقتصادی مکیان بودند، اموال خدیجه و ابوطالب بود که توانست به مدت سه سال قوای اسلام را در برابر زور و ظلم مکیان حفظ کند تا از طرف خداوند گشایشی در امور مسلمین داده شود.
البته نباید از این نکته غافل شد که ازدواج پیامبر(ص) با خدیجه(س) شباهتی به ازدواج‌های شناخته شده نداشت، بلکه در نوع خود بی‌نظیر و دارای ویژگی‌هایی بود. چرا که این ازدواج نه بر اساس انگیزه‌های مادی بود و نه بر اساس اغراض و اهداف رایج که در ازدواج چهره‌های مشهور و سرشناس دنیا وجود دارد. اهداف این ازدواج خیلی بالاتر و بزرگتر از آن است که در زبان گفته شود و با قلم به تحریر در آید. چرا که علت ازدواج خدیجه با محمد(ص)، بیشتر بر اساس تمایلات معنوی بود، حضرت خدیجه(س) شنیده بود که محمد(ص) آخرین پیامبر خدا است.
این ازدواج در قرآن کریم به طور صریح منعکس نشده است، اما می‌توان آیه «وَوَجَدَک عَائِلًا فَأَغْنَی» و محتاجت یافت و بی‌نیاز کرد؟ را اشاره به این ازدواج دانست.
حضرت محمد(ص) یتیم، دیده به جهان گشود، به یتیمی بزرگ شد، اما وقتی نظر خداوند اقتضا کرد، توانگری و آسایش حاصل از کار را به او بخشید و زندگی سخت او را تأمین کرد و بدین ترتیب، او به چراندن گوسفند و تدبیر تجارت پرداخت. خداوند متعال نیز، در روزی او گشایشی فراهم آورد و همسری با وفا و مورد پسند به او داد، بدین سان خداوند اسبابی برای رسول خود تکمیل کرد و مادر بودن و همسر بودن را بر خدیجه به کمال رساند و هر دو برای زندگی همکاری کردند.
جایگاه خدیجه(س) نزد خداوند متعال، آن گونه است که امین وحی، هنگامی که بر رسول خدا(ص) نازل می‌شد، سلام خدا و سلام خود را برای خدیجه(س) به عرض پیامبر(ص) می‌رساند و حضرت پیامبر(ص) می‌فرمود: «یا خدیجه! این جبرئیل است که سلام خداوند را به تو می‌رساند».
حضرت خدیجه(س) جزو سابقین در ایمان است که در قرآن مورد ستایش و تمجید خداوند قرار گرفتند.
پیامبر اسلام(ص) در سال پنجم از بعثت که در سخت‌ترین شرایط و حالات به سر می‌برد و اسلام از جانب مشرکان تهدید می‌شد، در این وضعیت از نعمت پسر که از جمله مفاخر عرب بود به مصلحت و مشیت الهی بی‌بهره بود و مشرکین پیامبر(ص) را شماتت می‌کردند که او ابتر است و نسل او از بین خواهد رفت. در این رابطه خداوند با دادن نعمتی بزرگ و با برکت به رسول خویش، برای چندمین بار بینی دشمن قسم خورده پیامبر(ص) و اسلام را به خاک مالید.
آری این مولود بزرگ که عصاره جان پیامبر و خدیجه فداکار بود، 20 جمادی الثانی سال پنجم بعثت، گام به جهان خاکی نهاد تا طعن و سرزنش‌های مخالفین که پیامبر را بدون «نسل جانشین» می‌پنداشتند، همگی نقش بر آب شد و به مضمون سوره کوثر، فاطمه زهرا(س) چشمه جوشانی برای ادامه دودمان پیامبر و ائمه هدی و خیر فراوان در طول قرون و اعصار تا روز قیامت شد و به این وسیله فخر فروشان تا ابد به این نعمت عظیم غبطه خواهند خورد، در یک کلام می‌توان گفت که تولد حضرت زهرا(س) بهار پیروزی یکتا پرستان بر بت پرستان بود.
بنابراین خداوند متعال به وسیله ازدواج پیامبر(ص) با حضرت خدیجه(س) و تولد حضرت فاطمه زهرا(س) به دشمن قسم خورده اسلام نشان داد که حق بر باطل پیروز خواهد شد.

آرمان هیأت