چهلمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» شب گذشته در محل ساختمان بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ  آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه­های مختلف مذهبی و آیینی می­پردازند. این جلسه با حضور معاونت فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) برگزار شد.
25 شوال شهادت امام ششم شیعیان؛ امام جعفر صادق(ع) بود و شاعران آیینی ارادت به مناسبت فرارسیدن آن سالروز اشعاری را در وصف این حضرت قرائت کردند و به گفته ی حجت الاسلام سیدی شاعران ابتدا حدیثی از امام صادق می خواندند و سپس به خوانش شعر می پرداختند.
ابتدای جسله طبق روال گذشته به شعر خوانی، نقد و بررسی اشعار شاعران حاضر در جلسه سپری شد و سپس منتقدان نکاتی را در خصوص اشعار قرائت شده مطرح کردند.

                
معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) گفت: شاعران باید اشعار آیینی را برای مخاطبان با احساس بخوانند، چراکه مخاطبان کامل گوش می سپارند. شعری حتی اگر ضعیف یا متوسط باشد باید توسط شاعر به گونه ای خوانده شود که مخاطب را جذب کند.
وی ادامه داد: شعری که قرار است در آن رنگ و بوی امام معصوم(ع) و به طور خاص امام رضا(ع) باشد، حتما باید از جهت ساختار و قالب در عالی ترین ساختار قرار بگیرد، یعنی باید از نظر فنی خواص ادبیات و اساتید این هنر، آن را به عنوان شعری خوب تایید و بپذیرند.
حجت الاسلام سیدی با اشاره به اینکه شاعری می تواند تاثیر گذار باشد و معارف اهل بیت را به جان مخاطب منتقل کند که اول با جان و فکرش همراه با امام معصوم(ع) شده باشد، افزود: باید ساختار شعر را قوی و فن شعر و صناعت شعر را به خوبی در راستای معارف اهل بیت استفاده کرد.
این شاعر آیینی خاطرنشان کرد: یکی از نقاط قوت شاعران این است که بتوانند هنرمندانه از ابتدای شعر سوژه ای گنگ را کار کنند و در ابیات آخر از مفهوم اصلی خود پرده برداری کنند.                

                                                                                

وی گفت: استفاده از بهترین قالب بیانی در ارائه والاترین مطالب که همان معارف اهل بیت(ع) می باشد، زیباترین اتفاق هنری را رقم خواهد زد؛ چرا که تلاقی شعر با مکتب اهل بیت(ع) و نقطه اشتراک این دو امر مهم، در حقیقت تلاقی بهترین و شیوا ترین قالب ها با بهترین و پر محتواترین مطالبی است که بشر به گوش خودش شنیده است.
معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) اظهارکرد: حرکت در مسیر شعر آیینی جایگاه و مقام ویژه ای را به فرد اعطا می کند و شاعر آیینی هرچه قدر دارای جایگاه بلند تری باشد خطر بیشتری متوجه آن است و ممکن است ناخواسته دچار خطا شده و در کلام خویش دچار پریشان گویی شود.
وی با بیان جای خالی عالمان دینی در جلسات شعر آیینی، گفت: متاسفانه امروز جای عالمان دینی و شاگردان مکتب فقهی امامین باقر و صادق (ع) در جلسات شعر دینی و آیینی ما خالی است.
سیدی برای ارتقا شعر آیینی در جلسات شعرخوانی، افزود: علاوه بر مجهز شدن شاعران و مداحان به دانش و بینش دینی و قرآنی و تربیت مخاطبان دین آگاه، حضور شاگردانی از مکتب فقهی امامین باقر و صادق(ع) در این جلسات لازم است تا در مقابل طرح مسائل شبهه برانگیز، غالی گرانه و خرافی در اشعار بایستند، و قافله شعر دینی و آیینی ما را به سرمنزل رستگاری و عاقبت بخیری برسانند.

مسعود یوسف پور یکی از شاعران برجسته آیینی که هر هفته در جلسات شب شعر ارادت حاضر می شود ضمن قرائت حدیثی از امام صادق(ع)، شعری با مضمون همان حدیث قرائت کرد که در ادامه می خوانید.

بشار مکاری می گوید:در کوفه خدمت امام صادق علیه السلام مشرف شدم. حضرت مشغول خوردن خرما بودند. فرمود: بشار! بنشین با ما خرما بخور!عرض کردم: فدایت شوم! در راه که می آمدم منظره ای دیدم که سخت دلم را به درد آورد و نمی توانم از ناراحتی چیزی بخورم! فرمود: در راه چه مشاهده کردی ؟
- من از راه می آمدم که دیدم که یکی از مأمورین، زنی را می زند و او را به سوی زندان می برد. هر قدر استغاثه نمود، کسی به فریادش نرسید!
-مگر آن زن چه کرده بود؟
مردم می گفتند: وقتی آن زن پایش لغزید و به زمین خورد، در آن حال ، گفت :
-لعن الله ظالمیک یا فاطمة
امام علیه السلام به محض شنیدن این قضیه شروع به گریه کرد، طوری که دستمال و محاسن مبارک و سینه شریفش تر شد. فرمود:
- بشار! برخیز...
(بحار، جلد100، ص 441)

غلام گفت که در میزنند...بشّار است
کسی دلش به نظر بی قرارِ دلدار است

رسید و داد سلامی امام صادق را
غنیمت اند دقائق، زمانِ دیدار است

امام آمد و خرما به او تعارف کرد
نخورد و گفت غمی در دلش تلمبار است

نخورد و گفت زنی بین راه دیدم که
به دست مأموری سنگدل گرفتار است

به استغاثه کمک میگرفت از مردم
دریغ...راهِ ستم باز و جاده هموار است

بگو حکایت این قصه چیست یا بشار
بگو اگر چه برای تو نقل دشوار است

زنی که خورد زمین، پای او گرفت به سنگ
گلوی تشنه ام از دردِ بغض سرشار است

کدام جرم به زندان کشید پایش را
همین...همینکه فقط از خلیفه بیزار است

به زعمِ من "لَعَنَ الله ظالمیک" که گفت
به عشق فاطمه افتادنش هم ایثار است

شبیه ابر بهاری گریست چشم امام
هوای شهر چه امروز سرد و غمبار است

به مسجد آمده در حق زن دعا بکند
امام رحمت محض است، یار و غمخوار است

خلاصه از دل زندان خلاص شد آن زن
دعای خیر امام است آنچه در کار است

امام گفت سلام مرا به او برسان
بگو که هدیه ی ما بر تو هفت دینار است

ثواب شعر به علامه مجلسی برسد
که این روایت ناب از بحار الانوار است

آرمان هیأت