حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمدعلی مهدوی راد شب در مراسم عزاداری تاسوعای حسینی که در دارالقرآن علامه طباطبایی(ره) برگزار شد، با بیان اینکه حادثه کربلا ابعاد گوناگونی دارد، گفت: یکی از عالمان و علاقه مندان امام حسین(ع) در یک سخن ذوقی و شاید با پشتوانه فکری می گوید من چنین گمان می کنم که حادثه کربلا بعد خدایی خاص دارد.
او افزود: این عالم ادامه می دهد که خداوند سبحان حادثه کربلا را رقم زده تا به اعتراض ملائکه پاسخ بگوید و نشان دهد که تمام ارزش های الهی و انسانی وجود دارد و با قیام سیدالشهدا نشان داد شایسته بود که عالم هستی آفریده شود.
استاد و پژوهشگر حوزه علمیه قم با بیان این که عالمان و متفکران در تحلیل و بررسی سیره اهل بیت(ع) نگاه های مختلفی به حادثه های عاشورا دارند، اظهار داشت: گاهی برخی هدف امام را شهادت و گاهی هدف را امر به معروف و نهی از منکر مطرح کردند و گاهی نیز در مرحله ای حکومت را به عنوان هدف دیدند.
او با اشاره به فرازی از زیارت اربعین(وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ )، بر تأمل و تفکر درباره مضامین این زیارت تأکید کرد و ادامه داد: امام حسین(ع) فداکاری و جهاد کردند و در برابر جباریت ظالمان زمان ایستادند تا بندگان خدا را از حیرت و جهالت برهانند.
مهدوی راد جریان اموی را یک جریان ریشه دار تاریخی دانست و ابراز داشت: در زمان حاضر هم اسلام اموی با ویژگی هایش وجود دارد و یکی از فرماندهان جریان ارهاب به صراحت در سخنرانی خود اعلام کرد که اموی هستیم و به آن افتخار می کنیم که در دنیای امروز افتخار کردن به سر بریدن بسیار عجیب است.
او عنوان کرد: از روزگاری که پیامبر رحلت کردند عده ای سعی کردند که ارزش های جاهلی به جامعه بازگردد، از مهم ترین ویژگی جامعه جاهلی جهل است، کلمه جاهلانه در این بحث به معنای جامعه غیر عالمانه نیست بلکه منظور جامعه غیر حکیمانه است.
استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: جهل نوعی ناهضم اندیشی و فرجام کار را ندیدن است، در جامعه جاهلی خرد وجود ندارد در حالی که پیامبران آمدند جهل را بزدایند و جامعه را به عقلانیت و خرد بکشانند.
او با اشاره به فرمایشات امیر‌مؤمنان درباره مولفه های جامعه جاهلی اضافه کرد: حضرت فرمودند جامعه جاهلی جامعه ای است که انسان آگاه، اندیشه ورز، عاقل و خرد ورز را لجام می زنند ولی غوغا سالار و هرزه آفرین را تکریم و احترام می کنند.
مهدوی راد با بیان این که هر جا فرزانگی رخ بر بست، دیوانگی گسترش پیدا می کند، گفت: جامعه جاهلی و اموی دقیقا اینگونه بود، امیرمؤمنان فرمودند که بنی امیه در جامعه فتنه ایجاد کردند تا مردم نتوانند حق و باطل را تشخیص دهند.
او افزود: فتنه فضای غبار آلود است که نمی توان فضا و چهره ها را دید، هدف گیری جهاد الهی و قرآن برای رفع فتنه است،  فتنه به معنای شرک و کفر نیست بلکه فتنه یعنی فضا به گونه ای باشد که نتوان حق و باطل را به راحتی شناخت؛ بنی امیه کار را در فتنه به جایی رساندند که علی(ع) و معاویه را مقایسه می کردند.
استاد و پژوهشگر حوزه علمیه قم اظهار داشت: بدنه سیاهی و گمراهی امویان همه را در بر گرفت اما نوک پیکان رنج دهنده برای عده ای خاص بود، امیرمؤمنان می فرماید اگر کسی دارای بصیرت باشد در جامعه فتنه آمیز جاهلی اموی مورد ستم واقع می شد.
او ادامه داد: این جهالت در حدی بود که افراد بسیاری فریفته شده بودند تا در مقابل امام حسین(ع) بایستند، جامعه جاهلی انسان را در یک جاهلیت تحریف زده و فتنه ای به کار می گیرد که با وجود کار شیطانی تصور می کند کار خدایی انجام می دهد.
مهدوی راد با بیان اینکه بیرق ابوجهل ها و ابوسفیان ها به وسیله افراد فتنه زده و جاهل بلند می شد، ابراز داشت: با برنامه ریزی فضای آلوده در فتنه درست می کنند تا کسی نتواند حق را ببیند، بنی امیه اجازه داد مردم دم از خدا بزنند اما نگذاشت مردم شرک در عبادت، شرک در حاکمیت و شرک در رفتار را بفهمند؛ جامعه جاهلی نمی اندیشد بلکه از دیگران تبعیت کورکورانه می کند.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اهداف قیام حضرت سیدالشهدا(ع) خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) قیام کرد تا جاهلیت را از بین ببرد و آگاهی و عقلانیت را بگستراند. معاویه در آخرین لحظات زندگی خود برای تحکیم تفکر شوم و آلوده اموی به یزید می گوید که اجازه ندهد چهره های اثرگذار اموی از شام‌ خارج شوند چرا که اگر‌ جدا شوند تفکرات آنها تغییر می کند.
او اضافه کرد: معالم، نشانی های بلند دین و آگاهی است که امام حسین(ع) فرمود قیام کردم تا معالم دین را احیا کنم، یکی از ابعاد آگاهی که دین می گستراند این است که انسان باید خود و رابطه خود با خدا را بشناسد و جایگاهش را بفهمد، گاهی انسان با برخی اصطلاحات متوهم می شود.
مهدوی راد با اشاره به ادب ویژه حضرت ابوالفضل نسبت به امام زمان خود گفت: زمانی که پیامبر در حیات بودند، امام علی(ع) حتی یک جمله ندارند در حالی که تمام جنگ ها را اداره کرده بودند و در خطابه تبحر خاصی داشتند، سیدالشهدا(ع) نیز در زمان امام حسن(ع) اینگونه بودند و برای تکریم و تعظیم ایشان لب به سخن نمی گشود، حضرت عباس نیز در زمان امام در نهایت ادب در مقابل امام زمان خود بودند.
او یکی از جهل ها و تحریف ها را وارونه دیدن دانست و افزود: وقتی کسی در جایگاه عصمت نیست نباید آن را به جایگاه عصمت ببریم، اگر خدا را پایین آوردیم و امام را با تمام عظمت آن بالا بردیم کار خراب می شود، علی(ع) خدا نیست عبد صالح خدا است، حضرت ابوالفضل جایگاه خود را در کنار امام حسین(ع) درک کرد و مصداق غیرت، عظمت و بزرگی بود.
 

آرمان هیأت