‌حجت الاسلام و المسلمین محمود حائری عنوان کرد: وجود برخی مسائل در عزاداری‌ها، چارچوب و محتوای عزاداری امام حسین(ع) را دچار تهدید و آسیب می‌کند که مهم‌ترین آن دخیل بودن اغراض شخصی و جهت‌گیری‌های سلیقه‌ای است؛ این مسئله موجب می‌شود که رکن هیئت‌های عزاداری به هر سویی گرایش پیدا کند.
وی افزود: ایجاد شبهات وهابی پسند، بسترسازی اهداف و توطئه‌های استکبارجهانی، نفوذ و بهره‌وری سکولارها، غفلت از بیان و نشر معارف اسلامی، ایجاد  دید کاسب کارانه و... همه از عواملی است که اخیرا در بعضی از هیئات مذهبی دیده می‌شود و این به شدت آسیب‌زاست.

طرح برخی مسائل در عزاداری‌ها، با حقایق تاریخی منافات دارد
حائری با اشاره به آسیب‌رسانی گفتاری در هیئت‌های مذهبی خاطرنشان کرد: گاهی اوقات در هیئت‌های مذهبی مسائلی مطرح می‌شود که به طورکلی با موازین شرعی و حقایق تاریخی، منافات دارد که همه این مسائل سبب تخریب نهضت عاشورا می‌شود؛ تحریف‌ها گاهی به صورت لفظی و برخی مواقع به صورت معنوی صورت می‌گیرد.
وی در رابطه با تحریف‌های معنوی در هیئت‌ها گفت: دروغ گفتن، غلوکردن، بیان سخنان نامفهوم و بدعت‌زا و بی‌اطلاعی از کتب مقاتل، از بدعت‌های معنوی است که گریبان گیر برخی هیئات مذهبی شده است.
حائری با تاکید براین‌که مراسم‌های عزاداری اهل‌بیت(ع) ظرفیتی است که در آن قابلیت‌ها و توانایی‌های فراوانی وجود دارد، تصریح کرد: مراسم‌های عزاداری، جایگاهی است که باید در آن امر اهل بیت(ع) احیا شود و اگر این عشق‌ها و محبت‌ها به ائمه(ع) با شناخت، معرفت و در مسیر صحیح نباشد، به حاشیه رفته و به جای اثرگذاری و سازندگی موجب عقب گرد انسان از اصول و مبانی دین می‌شود.

آمیختن برخی خرافات با عزاداری ها، موجب وهن شیعه است
وی در خصوص عزاداری‌های خرافی و افراطی، بیان کرد: خرافه‌پذیری از جمله بیماری‌های واگیردار و صعب العلاج در اجتماع بشری است، باید برای پیشگیری آن درمان وسیعی انجام داد.
حائری تاکید کرد: خرافات در ذات خود غلوآمیز است و در مراسم های عزاداری باعث می شود که تصویر حقیقی امام معصوم(ع) مخدوش شود و شیعه به صورت وارونه به دیگران معرفی شود؛ اگر عزاداری‌ها با تحریفات و خرافات ممزوج شود موجب وهن دین و مذهب می‌شود.

در مکتب اسلام، ذلت راه ندارد
وی با تاکید براین‌که، اظهار مطالب موهن درباره اهل بیت(ع) و حرکات ذلت بار، بهانه به دست دشمنان اسلام می‌دهد، گفت: این امر باعث می‌شود اصل مکتب تشیع زیر سوال برود؛ مکتب اسلام مکتبی است که در آن، ذلت جایگاهی ندارد و البته تواضع، فروتنی و ابراز محبت به اهل بیت(ع) ذلت به شمار نمی‌آید.
حائری خاطرنشان کرد: همه ما می‌دانیم خرافات در عرصه جهالت مردم یا در راستای مقاصد حاکمان باطل، ارتقا پیدا می‌کند و هرچیزی که قیمتی باشد، بستر بروز تقلب درآن فراوان است؛ باورهای دینی نیز ارزش و اصالت دارد به همین جهت در معرض خرافات قرار می‌گیرد.

عزاداری تنها به سوگ نشستن نیست
وی با اشاره به این‌که خرافات مانند ابرهای سیاهی است که مانع نور الهی می‌شود، افزود: بهترین و مطلوب‌ترین راه برای خدمت به ساحت مقدس حضرت سیدالشهداء(ع) این است که مسلمانان شیعه از هویت واقعی عاشورا دفاع کنند و این خرافات را از چهره عزاداران حسینی بزدایند.
حائری گفت: برای این‌که خرافات را از چهره و سیمای هیئات پاک کنیم، باید نهضت عاشورا را با عنایت به اسناد و مدارک و دلایل منطقی به مردم عرضه کنیم؛ متولیان هیئات مذهبی در مراسم عزاداری باید با خرافات مبارزه کرده و هدف به وجودآمدن حادثه کربلا را برای مردم تبیین کنند.
وی تاکید کرد: نباید این‌گونه باشد که عزاداران تنها حادثه عاشورا را به عنوان سوگ، گریه و ماتم نگاه کنند بلکه باید به بُعد سیاسی_اجتماعی آن نیز توجه داشته باشند؛ هدف سیدالشهداء(ع)، اصلاح طلبی و امر به معروف بود بنابراین وعاظ و سخنرانان وظیفه سنگینی بردوش داشته و باید با قاطعیت تمام، خطرات خرافه را به مردم گوشزد کنند.

ظرفیت نهضت عاشورا قربانی خرافات و افراطی‌گری نشود
حائری تاکید کرد: نباید ظرفیتی همچون نهضت عاشورا که نمادی برجسته برای همدلی مردم و اهل بیت(ع) است به آسانی قربانی جهل، خرافات و افراطی‌گری شود.
وی در رابطه با ریشه برخی آیین های عزاداری همچون علم کشی، طبالی و تعزیه خوانی، اظهار کرد: درخصوص "عَلَم" نقل قول‌های متفاوتی وجود دارد و مورخان تاریخچه آن را در دوره‌های مختلف بیان کردند؛ عده‌ای آن را مربوط به روزگار آق قویونلوها و قره قویونلوها می‌دانند و برخی نیز معتقدند ریشه تاریخی آن به زمان صفویان برمی‌گردد.

ریشه برخی ابزار و لوازم عزاداری‌ها مربوط به دوران صفویه است
حائری تصریح کرد: برخی از این "علائم" در روزگار حکومت ترکمن‌ها، وجود خارجی داشته  و دسته‌های سیاسی و مذهبی در مناسبت‌های مختلف از آنها استفاده می‌کردند اما ریشه اصلی همه این ها را می‌توان در مسیحیت جستجو کرد.
وی تصریح کرد: در دوران شاه عباس دوم که بسیار مدافع برپایی عزاداری سیدالشهداء(ع) بود، وزارتی به نام وزارت روضه خوانی و تعزیه داری ایجاد کرد و وزیر خود را به اروپای شرقی فرستاد که درباره مراسم‌های دینی و مذهبی تحقیق کنند؛ این وزیر بسیاری از سنت‌های مراسم‌های مذهبی، اجتماعات مسیحیت و حتی ابزاری که در مراسم‌های خود استفاده می‌کردند را به ایران منتقل کرد.
حائری در خصوص تعزیه خوانی در دوران صفویه گفت: در ابتدا واقعه کربلا روی ابزارهای متفاوت منقوش شده و به شکل صحنه تئاتر، جزء به جزء در مراسم‌های عزاداری نمایش داده می‌شد؛ به مرور زمان این شبیه‌سازی‌ها متحول شده و به صورت نمایش آیینی _ مذهبی تعزیه خوانی درآمد و بعد از آن، وقایع کربلا را در مکان‌های ثابت همچون حسینیه‌ها، صحن مساجد و امامزاده‌ها در شهر و روستا نمایش می‌دادند؛ این سنت نمایشی در دوره صفوی بر روی دیوارها، رواق‌ها و ایوان‌های برخی امامزادگان منقوش شد که درحال حاضر برخی از این‌ها قابل رویت است.
 

آرمان هیأت