دعبل/ صادق محقق: فیلم «زهرمار» که امسال در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد اولین فیلم به کارگردانی جواد رضویان است. فیلم از نظر تکنیکی فیلم ضعیفی است. در ظاهر رگه های طنز دارد، اما فیلمی اجتماعی محسوب می شود. تم اصلی فیلم گرفتاری ها و مشکلات مردم است. بر خلاف آنچه برخی می گفتند، زهرماری نه از لحاظ فرم و نه از لحاظ مضمون شباهتی به مارمولک ندارد.
داستان فیلم در مورد مداحی یا مداحان نیست. یک ماجراست که شخصیت اصلی اش یک مداح - عاقد است‌.
نقش مداح را سیامک انصاری؛ بازیگر نام‌ آشنای فیلم‌ ها و سریال های طنز بازی کرده است.


مداح محل که وجهه خوبی نزد مردم منطقه دارد به درخواست مردم کاندیدای شورای شهر می شود. در این بین یکی از همکلاسی های این مداح که بعد از 30 سال و با دیدن پوستر او در خیابان او را یافته، برای رفع مشکل مالی اش و همچنین گرفتن انتقام یک کینه قدیمی، علیه مداح توطئه می کند. همکلاسی سابق با زنی خلافکار که او را همسر خود معرفی می کند به خانه مداح می روند تا .....

مداح قصه، مردی ساده است(نه ساده لوح)، مذهبی و پایبند عقایدش است(و نه ریاکار) و در نهایت با مردانگی اش باعث می شود زن خلافکار ، خلاف را کنار بگذارد.

تصویری که از مداح در ذهن مخاطب پس از پایان فیلم منقش می شود ، تصویر خوبی است. سیامک انصاری همیشه در کارهای مهران مدیری نقش یک درستکار عاقل، که در میان مشتی ابله یا شیاد گرفتار شده را ایفا کرده است.
انتخاب او برای اجرای نقش مداح کمک بزرگی‌ست برای اینکه مخاطب درستکاری و دینداری او را باور کند. و چه خوب که این نقش را سید جواد هاشمی بازی نکرد.


فیلم زهرمار بی اشکال نیست. استاندارهای سینمایی را ندارد. اما فیلمی دغدغه مند و دردمند است.
ضعف های فیلم، آن را غیر قابل تحمل نمی کند. بر خلاف فیلم «خون خدا»، تنها فیلم عاشورایی امسال که کلی به آن امید بسته بودیم اما در همان 10 دقیقه اول امیدهای مان را نابود کرد.

آرمان هیأت