مهدی رهسوار: چند روزی است که خبر قتل وحشیانه «زکریا» (پسر بچه 6 ساله اهل احساء عربستان) در رسانه‌های کشور بازنشر می‌شود؛ حادثه دل‌خراشی که هر شنونده‌ای را متأثر می‌کند و هیچ یک از مقامات مسئول سعودی، اصل آن را انکار نکرده است.
اما نکته‌ای در نحوه پرداخت این خبر در رسانه‌های ما وجود دارد که با کمال تأسف، عملا خون به‌ناحق‌ریخته‌شده این کودک مظلوم را پامال می‌کند؛ «فرقه‌ای کردن ماجرا».

🔹 برخی تحلیل‌سازان «فارسی‌زبان» -غالبا دلسوز- قتل را به کینه‌ای شدن قاتل «وهابی» در اثر آگاهی از «شیعه بودن» مادر زکریا (در پی صلوات فرستادن او) نسبت داده‌اند. در حالی‌که بر حسب جستجوی نگارنده، تقریبا در هیچ یک از منابع خبری «عرب‌زبان» -که طبیعتا رسانه‌های دست‌اول منتشرکننده این خبر هستند- جز اصل خبر، اشاره‌ای به انگیزه قتل و شخصیت قاتل نشده است.
علاوه بر این، دقت اندکی در ظرف وقوع قتل نیز نشان می‌دهد که «شیعی-وهابی» کردن ماجرا تا چه حد سست است. بر اساس اخبار منتشر شده از واقعه، تنها کسی که -غیر از قاتل- می‌توانسته ریز اتفاقات منجر به قتل را افشا کند، مادر زکریا بوده که او هم بر اثر شوک ناشی از مشاهده قتل فجیع فرزند دلبندش، بلافاصله به کما رفته است. طبیعتا دستگاه شنودی هم در کار نبوده که بشود به آن اعتماد کرد. مقامات سعودی نیز که تاکنون ابعاد این حادثه را اعلام نکرده‌اند. لذا احتمال «ساختگی بودن» تحلیل فرقه‌ای مذکور، بسیار بالاست.
قرینه دیگری که وجود انگیزه‌هایی برای «فرقه‌ای جلوه دادن ماجرا» را تقویت می‌کند، این است که اولین بار، یکی از پایگاه‌های وابسته به «جریان شیرازی» این تحلیل را ارائه و منتشر کرده است.

🔸 بیش و پیش از همه شواهد پیش‌گفته، غفلت از فضای عربستان سعودی پسا‌«بن‌سلمان» را دیگر نمی‌توان نادیده گرفت. بن سلمان با طراحی چشم‌انداز 2030، این روزها تخت‌گاز به سمت «لیبرال کردن فضای عربستان» پیش می‌رود. مؤیدش نیز زندانی کردن مبلغان و علمای بزرگ وهابی مخالف سیاست‌های ضد دین خاندان حاکم، برگزاری کنسرت‌ بزرگ موسیقی مختلط با آوازه‌خوانی زنان، برگزاری جشن هالوین، جمع کردن بساط «هیئت‌های امربه‌معروف» و ... است. این یعنی تصویر امروز عربستان، به شدت متفاوت از تصویر معهود ما از عربستان دهه‌های پیشین است.
دوباره باید تأکید کنم که در اصل این قتل فجیع هیچ شکی نیست؛ بلکه همه بحث بر سر «نحوه پرداخت» و «تحلیل» آن در رسانه‌ها و موجی است که در پی آن ایجاد می‌شود.

🔹 با توجه به قراینی که ذکر شد، آیا واقعا این دست «تحلیل‌سازی‌ها» کمکی به رفع ظلم از شیعیان خواهد کرد؟ پاسخ -متأسفانه- منفی است. احقاق حق «زکریا»های مظلوم، بیش از هر چیز به همراه کردن حداکثری جریانات «عدالت‌طلب» و «حقوق بشر»ی با گرایش‌های مختلف مذهبی نیاز دارد. به‌ویژه در جوامعی که شیعیان در اقلیت قرار دارند، رنگ فرقه‌ای دادن به اتفاقات مختلف، عملا نتیجه‌ای جز «به حاشیه رفتن اصل مدعا» نخواهد داشت؛ تجربه‌ای که در «حادثه منا» نیز به روشنی تبعات آن را دیدیم و اتفاقی که می‌توانست سندی انکارناپذیر برای محکومیت خاندان سعودی باشد و بستری جهان اسلامی ایجاد کند، تبدیل به دعوای «ایران-سعودی» شد و ناخودآگاه خیلی از کشورهایی که در کنار ما می‌توانستند خون‌خواه حجاج‌شان و «هم‌جبهگان بالقوه» ما باشند را به عقب‌نشینی و سکوت واداشت و در نهایت، «ایران شیعه» ماند و دعوای فرقه‌ایش با «سعودی وهابی»!

🔸 چرا ما از تجربه موفق رسانه‌های ترکی-قطری در قضیه «خاشقچی» درس نمی‌گیریم؟ قتل «خاشقچی» -که یک نسبت اقلّی با طرز تفکر این جریان رسانه‌ای داشت- با «مدیریت حرفه‌ای‌» و «فرصت‌شناسی‌»شان تبدیل به ابزار بزرگی برای محکومیت بن سلمان (رقیب منطقه‌ای‌شان) شد و قریب به دو ماه توانست همه رسانه‌های منطقه و جهان را با خود همراه کند.

🔹 دعوای امروز منطقه -هم‌چنان‌که سید مقاومت در مراسم بزرگداشت 40سالگی انقلاب گفت- نبرد انقلاب اسلامی (پایگاه «اسلام ناب محمدی») با آمریکا و أذناب آن (یعنی معتقدان به «اسلام آمریکایی») است، نه صرفا دعوای مذهبی «ایران شیعی-سعودی وهابی»! تفکر «وهابی» نیز از این جهت که ابزار دست «استکبار جهانی» برای «تفرقه‌افکنی» در جهان اسلام بوده منفور است، نه صرفا از حیث ایرادات نظری فقهی-کلامی!
تا کی قرار است چوب این دست «تحلیل‌سازی»های ناشیانه را بخوریم؟ تا کی قرار است امواج احساسات پاک مردمی را به‌جای بسیج کردن برای «نبرد تمدنی آخرالزمانی انقلاب اسلامی» با «شیطان بزرگ»، خرج «دعوای فرقه‌ای شیعی-وهابی» کنیم؟


 

آرمان هیأت