نخستین جلسه محفل بهشت، با حضور شعرای آئینی و کارشناس برنامه سیدوحید سمنانی در تکیه‌گاه آقا مرتضی علی (ع) در منطقه ۱۲ تهران برگزار شد.
سمنانی در این جلسه، شعر آئینی را یکی از وجوه امتیازی شعر امروز برشمرد و قبل از پرداختن به این موضوع توضیحاتی در مورد اشعار شاعران کهن در حوزه شعر عاشقانه و شعر عرفانی ارائه داد و از بین عاشقانه‌سراهای کهن سعدی و در حوزه شعر عرفانی؛ مولانا را مثال زد.
وی ادامه داد: جنس کلام عاشقانه سعدی در حد کمال است چنانکه هر چقدر عاشقانه‌های خوبی پس از سعدی داشته باشیم، همواره اوست که قله‌نشین این عرصه است و شاعران دیگر اگرچه کلامشان ستودنی‌ست اما تصور وسعت و کیفیت اشعار سعدی در شعرهایشان نادرست است، هرچند از آنجا که عشق جان‌مایۀ پندار هر شاعری‌ست در هر دوره‌ای شعرهای عاشقانه‌ی خوبی داریم.
سمنانی در حوزه شعر عرفانی عطار و مولانا را مثال زده و گفت: این شعرا تا قرن هفت و هشت شعر عرفانی را به جایی رساندند که تصور قله‌های بالاتر از آن اگرچه تجربه شد اما به‌دست نیامد. شعرایی مثل شاه نعمت‌الله که آمدند ولی هیچ‌وقت به گرد پای مولانا نرسیدند.
وی در تلفیق شعرهای عاشقانه و عارفانه به حافظ اشاره کرد که سرآمد شاعران دیگر در این حوزه است.
به عقیده سمنانی در دو حوزه شعر امروز یعنی شعر آئینی و مقاومت، به واسطه تحولات سیاسی و اجتماعی که در دوران اخیر رخ داده و هم‌سویی شعرای ما با این فضا، شاعران می‌توانند حرف‌های تازه‌ای بر شعر فارسی اضافه کنند. کما اینکه هیچ‌گاه شعر و ادبیات جدا از تحولات سیاسی و اجتماعی نبوده است.
سمنانی افزود: شعر آئینی و یا شعر شیعی ما با وجود پاگرفتن برخی از سلسله‌هایی که معتقد بودند به تشیع، هیچ‌وقت قوتی را که امروز ما در حوزه شعر آئینی در این چهل سال داریم، در آن دوران تجربه نکردیم.
همچنین سمنانی نمونه‌هایی از اشعار شاعران سده چهار، پنج و شش در حوزه شعر آئینی را برای حضار قرائت کرد، شاعرانی مانند شهید بلخی و بندار رازی و نیز در مورد ویژگی‌های شعر آن دوران توضیحاتی داد و بیان کرد که بیشترین تلاش این شاعران همواره بر توصیف ممدوح‌شان بوده که این از بزرگترین ویژگی‌های شاعران آن دوره محسوب می‌شد.
در ادامه، شاعران اشعار آئینی خود را برای مهمان‌های جلسه خواندند و شاعران دیگر حاضر در جلسه در مورد این اشعار به گفتگو پرداختند. 
انتهای پیام/

آرمان هیأت