سیده معصومه طباطبایی با بیان این که بر اساس تحقیقات صورت گرفته میان سلامت جسمی و روحی و معنویت و باورهای دینی، ارتباط و همبستگی قابل توجهی وجود دارد، ابراز داشت: هنگامی که در میان افراد، بررسی دقیقی از انسانی که از سلامت جسمانی بهتر و طول عمر بیشتری برخوردار هستند صورت گیرد، متوجه می شویم که همبستگی معناداری میان معنویت و باورهای دینی و به ویژه بنیان اساسی این باورها که نگاه جامع توحیدی به خداوند و خویشتن و انسان و جهان است با دو مقوله سلامت جسمانی و طول عمر مشاهده می شود.
وی افزود: البته باید توجه داشت که همبستگی معنادار به معنای رابطه عِلّی تخلف ناپذیر نیست، یعنی چنان نیست که هر کس دیندار باشد، بدون تردید و تخلف، عمر درازی داشته و یا از سلامت جسمانی دایمی برخوردار باشد، اما در مجموع می توان با واژه همبستگی معنادار، رابطه میان این دو را در نظر داشت، ضمن آن که از نظر فلسفی و نیز بر اساس نتایج پژوهش های تجربی روانشناختی، می‌توان دین و التزام دینی را از مهم ترین زمینه سازهای سلامت جسمانی و طول عمر به شمار آورد.
این محقق و پژوهشگر حوزوی همچنین گفت: بنابر تحقیقات صورت گرفته، آموزه های دینی از طریق تولید عواطف مثبت مانند امیدبخشی، خوش بینی، شادکامی، شیفتگی به واسطه دستگاه عصبی خودمختار، موجب عملکرد مطلوب دستگاه های فیزیولوژیک بدن مانند قلب و عروق، دستگاه گوارش، غدد مترشحه داخلی، سیستم ایمنی و مانند آن می شوند، به ویژه تاثیر آن را می توان بر وضعیت روانی و نیز بر سیستم ایمنی مشاهده کرد.
وی خاطرنشان کرد: از سویی آموزه‌های دینی، بر لزوم احترام به جسم و سلامت جسمانی، تاکید فراوان دارند همچون اجتناب از پرخوری، تشویق به ازدواج سالم و به هنگام، اجتناب از بی بند و باری جنسی، رعایت نظافت، مسواک زدن، اجتناب از الکل و داروهای زیانبار، اجتناب از مواد مخدر، و مواد زیانبار دیگری مانند سیگار، تشویق به سحرخیزی، تشویق به ورزش و تربیت جسمانی، دستور به رعایت اعتدال در کلیه امور که اگر انسان این مسایل را به خوبی رعایت کند، جسم و روح و روان شاداب و سالمی خواهد داشت.
طباطبایی همچنین بیان داشت: اساساً اگر کسی تعهد به دین و ایمان دینی داشته باشد، به حکم دین، رفتارهای بهداشتی خواهد داشت و در نهایت سلامت جسمانی او به بهداشت روانی اش می انجامد.

 
 
 
 

 

آرمان هیأت