پروفسور «بارتولومئو پیرونه» اهل ایتالیا و یکی از برجسته‌ترین دین‌پژوهان و محققان ادیان ابراهیمی در اروپاست.
او ساکن شهر رُم و سال‌ها مشغول تدریس و تحقیق در مؤسسه پاپی مطالعات اسلامی عربی وابسته به واتیکان است که برای گفت‌وگو با جهان اسلام تأسیس شده است.
روفسور پیرونه سفرهای متعددی به کشورهای اسلامی داشته و در سال ۹۷ برای شرکت در نخستین همایش بین‌المللی امام رضا(ع) و گفت‌وگوی ادیان به مشهد و حرم رضوی آمد.
به مناسبت ایام میلاد امام رضا(ع) و پاسداشت سیره آن حضرت در ارتباط و گفت‌وگو و مناظره با پیروان ادیان، با این چهره مطرح روابط اسلامی- مسیحی گفت‌وگو کرده‌ایم.

درباره میزان آشنایی مراکز مسیحی در اروپا به‌خصوص واتیکان با اسلام شیعی بفرمایید و چقدر درخصوص تفاوت‌های آن با دیگر مذاهب اسلامی اطلاع وجود دارد؟
باسلام و تشکر از لطف شما؛ من خاطرات خوبی که از شهر شما مشهد به یاد دارم هرگز فراموش نمی‌کنم. روزهایی خوب و به یادماندنی را در سفر به مشهد تجربه کردم.
متأسفانه باید بگویم اینجا در ایتالیا و در واتیکان مدت‌هاست از وضعیت و تکاپوی مذهبی و اخلاقی جهان تشیع بی‌اطلاع هستیم. ما بدهکاری زیادی به اسلام شیعی داریم چرا که تمایز خود را از زمان اولین فتوحات اسلامی نشان داده است. ما به تاریخ اسلام توجه کرده‌ایم، ابعاد گسترش‌ اسلام را مطالعه و میراث فلسفه ارسطویی در جهان اسلام را تجلیل نموده و ترجمه‌ها و انتقال آثار فلسفی اندیشه یونانی را معرفی کرده‌ایم اما نباید از سهم جامعه علمی مسیحی در این مطالعات و بررسی‌ها غافل شویم. به‌طور مثال ما شهرت پزشکان و ریاضیدانان مسلمان را زیاد مطرح کرده‌ایم اما دربرابر دنیای شیعه و اختصاصات آن انگار روزه بوده‌ایم و تقریباً چیزی نمی‌دانیم با آنکه خیلی بیشتر از اهل سنت می‌تواند تنش‌های درونی جهان مسیحی را بفهمد. 

به نظر جناب‌عالی برای داشتن گفت‌وگوی عمیق علمی و پایدار میان اسلام و مسیحیت از کجا و چگونه می‌توان آغاز کرد؟
به نظرم با برخی نکاتی که گفتم شاید به این پرسش هم پاسخ دادم. باید ببینیم چه می‌خواهیم. آیا می‌خواهیم با هم سخن بگوییم؟ آیا می‌خواهیم به چشمان یکدیگر نگاه کنیم؟ آیا می‌خواهیم تلاش ما مورد توجه خدا قرار بگیرد و برای کسانی که الان در کنار ما و در جامعه و جهان ما هستند مؤثر باشد و برای آیندگان به یادگار بماند؟ بسیار خب، آغاز هر گفت‌وگوی سازنده این است که دور هم جمع شویم، با یکدیگر ملاقات کنیم، دست در دست هم قدم برداریم و آثاری برجا گذاریم که قابل محو شدن نیستند.
گرچه این یک گفت‌وگوی دینی خواهد بود اما در واقع باید برای دین باشد، یعنی باید گفت‌وگویی شکل بگیرد که در راه خدا و با خدا و برای خدا باشد تا پروردگار ادراک و احساس هر یک از ما را سرشار و متحول کند. در بُعد اجتماعی سکه و یورو و واحد پولی مشترکی برای پیوستگی و اتحاد اهل ایمان و پیروان ادیان نیست بلکه این گفت‌وگو است که ثروت مشترک است و آن را خلق می‌کند. گفت‌وگو باید به ارز جهانی و مشترک بشریت تبدیل شود. بیایید به حکمت ایمان و فلسفه واقعی زندگی و روح انسانی گوش کنیم.

آرمان هیأت