کد مطلب : ۵۵۴۷
بي‌تفاوتي ما باعث از بين رفتن تکيه دولت دولت شده است
به گزارش خيمه، در اين مراسم رونمايي، دکتر محمدرضا خاکي گفت: « اين اثر به خودي خود اين حسن را دارد که به مرور مطالبي که راجع به تکيه دولت بوده را به خواننده انتقال مي‌دهد.»
وي افزود:«امروزه بر سر اين مسئله که مکان تکيه دولت کجا‌ست اختلاف نظر وجود دارد، در حالي که فاصله زماني زيادي با عصر کاربري تکيه دولت وجود ندارد ولي نسبت به آن کمتر توجه کرده‌ايم. گاهي با کتاب‌هاي فني در تئاتر کشورمان برخورد مي‌کنيم که اشتباهات فاحشي دارند. بنابراين انتشار چنين آثاري مي‌تواند به اين مسئله کمک کند که به ميراث گذشته دقت بيشتري داشته باشيم. به اعتقاد من بايد در مورد وجود تکيه دولت تامل کرده و نسبت به نحوه تفکري که در آن زمان حاکم بوده توجه کنيم. فارغ از نگاه ناصرالدين شاه نسبت به مدرنيته و تئاتر، تکيه دولت جايگاه پروپاگانداي تعزيه محسوب مي‌شده چرا که در کنار اين مسئله که تکيه دولت محل رژه قشون بوده، در آن جا تعزيه، نيز اجرا مي‌شده که تا حد بسيار زيادي مورد توجه مردم قرار داشته است.»
خاکي ادامه داد:«تکيه دولت فضايي لوکس براي اجراي تعزيه به شمار مي‌رفته و در آن زمان جواهراتي که بر سينه بچه‌خوان‌هاي تعزيه‌هاي تکيه دولت وجود داشته، کرورها قيمت داشته است در حالي که در تعزيه‌هاي ساير محلات اين گونه نبوده است. در حقيقت تکيه دولت حاصل يک وضعيت سياسي ـ اجتماعي بوده و مکاني براي تبليغات رسمي تعزيه به شمار مي‌رفته است.»
وي گفت:«به نظر من هر فضايي که براي ديدن درست شود خوب و مطلوب است. از سوي ديگر امروز ما مرکز مطالعه جدي راجع به تعزيه نداريم.»
همچنين سيدعظيم موسوي که از فعالان عرصه اجراي تعزيه است، پيرامون تعزيه به ايراد سخن پرداخت و گفت:«جاي تاسف است با وجودي که برخلاف تکيه دولت که در حال حاضر وجود ندارد، تکيه نياوران همچنان پابرجاست، اما سازمان ميراث فرهنگي براي اجراي تعزيه در اين تکيه مجوز صادر نمي‌کند و در آن جا را بسته است و يا تکيه شاپور که 34 سال قبل از انقلاب نيز ميزبان تعزيه بوده مورد استفاده قرار نمي‌گيرد.»
سپس محسن ميرزاعلي و اسفنديار محمدي به اجراي تعزيه پرداختند.
پس از اجراي تعزيه، اسفنديار محمدي که از پيشکسوتان تعزيه است، گفت:«تعزيه هنر مظلومي است که بايد از آن حمايت شود و به اعتقاد من افتخار ايران در تعزيه است. در تعزيه، اپرا، سوارکاري، شمشيربازي، ورزش و بازيگري وجود دارد، ولي افسوس که مورد بي‌توجهي قرار گرفته، تا جايي که بازيگر مظلوم تعزيه همچون من 50 سال فعاليت مي‌کند اما در ايران به چشم بيگانه به آن نگاه مي‌شود.»
در ادامه مراسم دکتر فرهاد ناظرزاده کرماني گفت:«متاسفانه هيچ گاه تعزيه در طول تاريخ دانشگاهي نشده و روشنفکران اديب مثل دهخدا به سراغ آن نرفتند. ما چاره‌اي نداريم جز اين که گفتمان دانشجويي داشته باشيم و چنانچه بخواهيم تعزيه به اعتلاي خود برسد، بايد به دنبال دانشگاهي شدن آن باشيم و کوشش ما تاکنون براي اين هدف کافي نبوده است.»
ناظرزاده در خصوص از بين رفتن تکيه دولت اظهار کرد:«تکيه دولت تمثيلي از نظام قاجاريه بوده و هر سلسله‌اي که در ايران به وجود آمد قصد از ميان بردن نشانه‌هاي حکومت قبلي را داشت. از سوي ديگر بي‌تفاوتي ما نسبت به آثار تاريخي موجب از بين رفتن تکيه دولت شده و حتي قرار گرفتن اين مکان در منطقه تجاري بازار بي‌تاثير در تخريب آن نبوده است.»
وي افزود:«امروزه بر سر اين مسئله که مکان تکيه دولت کجا‌ست اختلاف نظر وجود دارد، در حالي که فاصله زماني زيادي با عصر کاربري تکيه دولت وجود ندارد ولي نسبت به آن کمتر توجه کرده‌ايم. گاهي با کتاب‌هاي فني در تئاتر کشورمان برخورد مي‌کنيم که اشتباهات فاحشي دارند. بنابراين انتشار چنين آثاري مي‌تواند به اين مسئله کمک کند که به ميراث گذشته دقت بيشتري داشته باشيم. به اعتقاد من بايد در مورد وجود تکيه دولت تامل کرده و نسبت به نحوه تفکري که در آن زمان حاکم بوده توجه کنيم. فارغ از نگاه ناصرالدين شاه نسبت به مدرنيته و تئاتر، تکيه دولت جايگاه پروپاگانداي تعزيه محسوب مي‌شده چرا که در کنار اين مسئله که تکيه دولت محل رژه قشون بوده، در آن جا تعزيه، نيز اجرا مي‌شده که تا حد بسيار زيادي مورد توجه مردم قرار داشته است.»
خاکي ادامه داد:«تکيه دولت فضايي لوکس براي اجراي تعزيه به شمار مي‌رفته و در آن زمان جواهراتي که بر سينه بچه‌خوان‌هاي تعزيه‌هاي تکيه دولت وجود داشته، کرورها قيمت داشته است در حالي که در تعزيه‌هاي ساير محلات اين گونه نبوده است. در حقيقت تکيه دولت حاصل يک وضعيت سياسي ـ اجتماعي بوده و مکاني براي تبليغات رسمي تعزيه به شمار مي‌رفته است.»
وي گفت:«به نظر من هر فضايي که براي ديدن درست شود خوب و مطلوب است. از سوي ديگر امروز ما مرکز مطالعه جدي راجع به تعزيه نداريم.»
همچنين سيدعظيم موسوي که از فعالان عرصه اجراي تعزيه است، پيرامون تعزيه به ايراد سخن پرداخت و گفت:«جاي تاسف است با وجودي که برخلاف تکيه دولت که در حال حاضر وجود ندارد، تکيه نياوران همچنان پابرجاست، اما سازمان ميراث فرهنگي براي اجراي تعزيه در اين تکيه مجوز صادر نمي‌کند و در آن جا را بسته است و يا تکيه شاپور که 34 سال قبل از انقلاب نيز ميزبان تعزيه بوده مورد استفاده قرار نمي‌گيرد.»
سپس محسن ميرزاعلي و اسفنديار محمدي به اجراي تعزيه پرداختند.
پس از اجراي تعزيه، اسفنديار محمدي که از پيشکسوتان تعزيه است، گفت:«تعزيه هنر مظلومي است که بايد از آن حمايت شود و به اعتقاد من افتخار ايران در تعزيه است. در تعزيه، اپرا، سوارکاري، شمشيربازي، ورزش و بازيگري وجود دارد، ولي افسوس که مورد بي‌توجهي قرار گرفته، تا جايي که بازيگر مظلوم تعزيه همچون من 50 سال فعاليت مي‌کند اما در ايران به چشم بيگانه به آن نگاه مي‌شود.»
در ادامه مراسم دکتر فرهاد ناظرزاده کرماني گفت:«متاسفانه هيچ گاه تعزيه در طول تاريخ دانشگاهي نشده و روشنفکران اديب مثل دهخدا به سراغ آن نرفتند. ما چاره‌اي نداريم جز اين که گفتمان دانشجويي داشته باشيم و چنانچه بخواهيم تعزيه به اعتلاي خود برسد، بايد به دنبال دانشگاهي شدن آن باشيم و کوشش ما تاکنون براي اين هدف کافي نبوده است.»
ناظرزاده در خصوص از بين رفتن تکيه دولت اظهار کرد:«تکيه دولت تمثيلي از نظام قاجاريه بوده و هر سلسله‌اي که در ايران به وجود آمد قصد از ميان بردن نشانه‌هاي حکومت قبلي را داشت. از سوي ديگر بي‌تفاوتي ما نسبت به آثار تاريخي موجب از بين رفتن تکيه دولت شده و حتي قرار گرفتن اين مکان در منطقه تجاري بازار بي‌تاثير در تخريب آن نبوده است.»
