با پایان اجرای اپرای عاشورا
بهروز غریب‌پور: به پیر شدن و شادمان شدنش می‌ارزد!
2 ارديبهشت 1388 ساعت 13:59
«هنوز به کرّات به من و به اعضای گروهم و به سالن فردوسی تلفن می‌کنند و اجرای مجدد اپرای عاشورا را تقاضا می‌کنند.»
به گزارش خیمه، بهروز غریب‌پور که در ماه محرم برای نخستین بار «اپرای عروسکی عاشورا» را به روی صحنه برد، در روزهایی که از اجرای این کار فارغ شده، با خیمه به گفتگو نشست.
خیمه: از شرایط اجرایی نمایش اپرای عاشورا راضی بودید؟
غریب‌پور: بی‌تردید وقتی اهداف یک کارگردان، طی اجراهای متعدد تأمین می‌شود، باید راضی باشد که من نیز هستم.
خیمه: اهداف شما چه بود؟
غریب‌پور: ادامه راهی که از شش سال پیش با اجرای اپرای عروسکی رستم و سهراب آغاز کرده بودم و نیز جذب مخاطبان بزرگسال به هنری که به صورت آزاردهنده‌ای محدود و کم‌توان تصور شده و گویا بایستی به‌صورت حقیر اجرا شود و با لعاب چند ریتم شاد و مثلا رنگارنگ و چند پیام مستقیم و سخیف آموزشی مثل آداب سلام کردن، آداب مسواک زدن و... به‌خورد کودکان داده بشود،امتیاز بزرگی برای گروه تئاتر عروسکی آران محسوب می‌شود به‌گونه‌ای که در میان هزاران تماشاگر بزرگسال فقط چند کودک تماشاگر داشتیم.
نکته حائز اهمیت دیگر جذب مخاطبانی بود که هرگز نه دیدن تئاتر و تئاتر عروسکی را تجربه کرده بودند و و نه اساسا هنر اپرا را می‌شناختند اما اینها به دلیل باور، تسلط به مضامین و آشنایی‌شان با تعزیه در شمار تماشاگران ما قرار گرفته بودند و این امتیاز بیش از بسیاری از امتیازهای اجرا خوشحالم کرده است. چراکه بر میزان و شمار علاقمندان هنر نمایش افزوده‌ایم.
خیمه: آیا بنیاد رودکی همکار لازم را با شما برای این اجرای متفاوت داشت؟
غریب‌پور: بنیاد رودکی نهایت همراهی را داشت و به‌خصوص با مرمت فضای بیرونی و نمای بیرونی سالن فردوسی به ما کمک کرد اما تا استقلال یافتن این سالن از نظر کادر فنی، اداری و مدیریتی فاصله وجود دارد که امیدوارم این مشکل هم رفع شود.
من در آغاز تأسیس گروه حرفه‌ای اپرای عروسکی آران می‌گفتم و حالا هم می‌گویم که این سالن و این نوع در دنیا منحصر به‌فرد است و تا زمانی که به همراه مسوولین به‌منظور اجرای عروسکی «رستم و سهراب» و «مکبث» به چند شهر بسیار معتبر فرهنگی اروپا سفر نکرده بودیم، این گفته را نوعی خودستایی تلقی می‌کردند اما به آنها ثابت شد من مبالغه نکرده‌ام و سالن فردوسی یک سالن منحصربه‌فرد است و باید در همین حد و سطح به آن پرداخت.
خیمه: آیا در نهایت کتابچه خوشنویسی‌شده آقای روشن انتشار پیدا کرد؟
غریب‌پور: باید صبر داشت. چاپ خواهد شد.
خیمه: استقبال مردم از این کار با توجه به نو بودن آن چگونه بود؟
غریب‌پور: تصورش هم مشکل است که هنوز به کرّات به من و به اعضای گروهم به سالن فردوسی تلفن می‌کنند و اجرای مجدد اپرای عاشورا را تقاضا می‌کنند و غالب این افراد کسانی هستند که به‌دلیل ضعیف بودن غالب نمایش‌های مذهبی در هنگام اجرا در مقابل این اثر حالت تدافعی داشته‌اند.
نکته بسیار جالب، استقبال جوانان از این اثر بود و دفتر یادبود اپرا نوشته‌هایی از تماشاگران دارد که به من و گروهم انگیزه یک حرکت طولانی مدت و ممتد را می‌دهد.
خیمه: آیا برنامه‌ای برای اجرای این کار در سایر کشورها دارید؟
غریب‌پور: مقدمات سفرها دارد فراهم می‌شود اما تا در کشور یا کشورهای مقصد به روی صحنه نرویم، باورم نمی‌شود. حقیقتا آنقدر فراز و نشیب در این قبیل موارد هست که تا رفع همه آنها پیر می‌شویم اما به پیر شدن و شادمان شدنش می‌ارزد.
خیمه: آیا باز هم در صدد کار کردن اپرا یا نمایشی با محوریت تعزیه هستید؟
غریب‌پور: عاشورا آغاز یک راه بی‌انتهاست و اگر حمایت بشویم ان را ادامه خواهیم داد. ای‌کاش عاشورا در غالب کشورها اجرا بشود تا اهل فرهنگ این کشورها با سه ارزش بنیادین این اثر آشنا بشوند. این سه امتیاز و این سه ارزش را نام می‌برم:
- اینکه ما یک نمایش موسیقیایی با ارزش چند هزارساله داریم.
- اینکه استعداد و هنر دراماتیک در ایران پیش از تماس با غرب در کشورمان سابقه داشته است و آثاری تأثیر گذار در این رابطه خلق شده‌اند.
- و سوم اینکه کسانی هستند که قدرت، توان و اداره معاصرسازی یک میراث فرهنگی را دارند و می‌توانند آثاری در تراز بین‌المللی بیافرینند.
خیمه: آیا آلبوم کار را عرضه خواهید کرد؟
غریب‌پور: بله. مراحل تدوین دی.وی.دی اپرای عروسکی عاشورا به پایان رسیده است و آماده عرضه به بازار است. اگر یک تهیه‌کننده دلسوز و فهیم پیدا کردید که آن را بخرد و به‌درستی در بازار پخش کند، لطفا به من هم معرفی‌اش کنید!
چون متاسفانه تلویزیون مطلقا دارای این امتیازها که گفتم نیستند و مطلقا مایل نیستم که وقتم را پشت در اتاق مدیرانی که حواسشان جای دیگری است، تلف کنم.
کد مطلب: 6323
آدرس مطلب: https://www.armaneheyat.ir/news/6323/بهروز-غریب-پور-پیر-شدن-شادمان-شدنش-می-ارزد