آرمان هیأت - درباره بهروز غریب‌پور

بهروز غريب‌پور را در مقام کارگردان، طراح صحنه، نمايشنامه‌نويس، فيلمساز، فيلمنامه‌نويس، مترجم، مدير فرهنگي و مدرس دانشگاه مي‌شناسيم.

او فارغ‌التحصیل كارگرداني از دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران و كارگرداني تئاتر از ايتاليا است.

نمايش عروسکي يکي از ويژگي‌هاي اصلي هنري بهروز غريب پور است. از کارهای مهم او در این حوزه می‌توان به «سبز در سبز» و «بابابزرگ و ترب» در ۱۳۶۳اشاره کرد که آخری را به شيوه عروسک‌هاي ميله‌اي و سايه در فرهنگسراي بهمن روي صحنه برد.

او همچنین در ۱۳۵۸ دو نمايش «حضور در آیينه پريشان» و «تف» در تالار قشقايي اجرا کرد و پس از آن نیز در ۱۳۷۵ موفق به اجراي «بينوايان» در فرهنگسراي هنر شد.

غریب‌پور متاثر از فضاي رمان بزرگ ويکتور هوگو، در يکي از تالارهاي جنوب شهر تهران، موفق به جذب مخاطب از چهار گوشه شهر تهران شد. در آن سال ها تئاتر رونقي نداشت و «بينوايان» همچون اتفاقي بزرگ باعث شد همه در تکاپوي احياي دوباره فعاليت‌هاي تئاتري شوند.

بهروز غريب پور در «بينوايان» يکي از بزرگترين پروژه‌هاي تئاتري کشور را به نمايش گذاشت. حضور بازيگران حرفه‌اي و دانشجو در کنار هم و بهره‌مندي از دکوري بزرگ و متغير باعث خرسندي تماشاگران شد از اين لحاظ که يک بار ديگر در صحنه تئاتر ميزانسن به معناي واقعي کلام و به شکل حرفه‌اي شکل مي‌گرفت.

او همچنین در سال ۱۳۷۶ نمايش «هفت خان رستم» در استاديوم ۱۲هزار نفري آزادي اجرا شد که آن هم در نوع خود کم نظير بود.
غریب‌پور پس از آن سراغ اجراهای اپرایی رفت و اولین تجربه در این عرصه را با اپراي عروسکي «رستم و سهراب» در ۱۳۸۳ رقم زد.

اپراي عروسکي «رستم و سهراب» يکي از بزرگترين پروژه هاي تئاتري ايران است که همچون اثر اصيل فرهنگي در خدمت مبارزه با تهاجم فرهنگي قرار گرفته است.

او با اين کار يک بار ديگر اپرا را در ايران احيا کرد و توجه مردم و مسئولان را به اقتباس و برداشت از آثار عظيم ادبي مانند شاهنامه جلب کرد.

نمايش «قصه تلخ طلا» و نمايش عروسکي «آهو ياهو» در ۱۳۸۵ و اجراي اپراي «مکبث» در ۱۳۸۶ از ديگر اجراهاي بهروز غريب پور است.

ورود نمايش عروسکي نخي به شيوه ماريونت اروپايي در ايران ازجمله دیگرکارهای بهروز غریب‌پور است که ساخت و ساز اين نوع عروسک ها در نمايش اپراي عروسکي «مکبث» توسط اعضاي گروه او ممکن شده است.

دل‌مشغولي‌هاي بهروز غريب‌پور در معرفي «تعزيه» از سويي و «اپرا» از سويي ديگر، باعث شد تا وی «اپراي عروسکي عاشورا» را به روی صحنه آورد.

اين كارگردان و پژوهشگر تئاتر به گفته خودش از همان كودكي جذب مراسم تعزيه‌اي شد و وقتي در سال ۱۳۴۹ دانشجوي نمايش عروسكي شده بود، تحقيقات گسترده‌اي را در ارتباط با تعزيه آغاز كرد و بشدت تحت تاثير قدرت و تاثير اين‌گونه نمايشي قرار گرفت. اين علاقه‌مندي در ابتداي دهه ۷۰ و زماني كه او به مدت ۳ سال مدير فرهنگسراي بهمن بود، تمام حوزه آيين‌هاي عاشورايي را در برگرفت.

بهروز غريب‌پور در عرصه فيلمسازي نیز در مقام همکار فيلمنامه‌نويسي با امير نادري در فيلم دونده همکاري داشت و در ۱۳۸۲ براي ساخت فيلم «دست، پا، بافته» موفق به دريافت جايزه بهترين فيلم از جشنواره فيلم مستند اصفهان شد.

انتشار کتاب‌های «سبز در سبز»، «استاد، خيمه شب بازي مي آموزد»، «ورودي به قلمرو شبه عروسک ها و نمايش هاي عروسکي»، «دنياي گسترده نمايش عروسکي» و ترجمه‌‌ داستان‌های «مرغ دريايي» آنتوان چخوف، «کره اسب و رودخانه» (براساس منابع چيني)، «کاردستي» و «تئاتر چيست؟ چگونه زاده شد، چگونه اجرا مي شود» از جمله فعالیت‌های غریب‌پور در حوزه کتاب است.

ساخت و راه اندازي تالار فردوسي، تاسيس تماشاخانه ثابت تئاتر کودک و نوجوان، راه‌اندازي فرهنگسراي بهمن در کشتارگاه سابق تهران، تبديل خرابه‌هاي پادگان ارتش در ايرانشهر به خانه هنرمندان ايران از دیگر اقدامات غریب‌پور در عرصه فرهنگ و هنر است.

اين هنرمند و استاد دانشگاه و مدير فرهنگي يکي از اعضاي فعال تشکيلات بين‌المللي يونيما از ۲۰۰۰ تا امروز بوده است. او در ۲۰۰۶در مقام رئيس شوراي تشکيلات عروسکي WAP پراگ انتخاب شد.

وی همچنین رئيس بخش آسيايي و اسلامي دايره المعارف يونيما شده بود. او از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ نیزعضو هيئت داوران جشنواره پراگ بود و در ۲۰۰۷ رئيس هيئت داوران اين جشنواره شد.