عاشورا؛ محور گسترش تفکر تشیع سیاسی

قیام عاشورا را باید محور گسترش تفکر تشیع سیاسی قرار داد. توضیح مطلب اینکه:
همه می‌دانند که شعارهای امام حسین علیه‌السلام در نهضت عاشورا، شعارهای یک مذهب خاص به نام تشیع نبود، بلکه شعارهایی مبتنی بر آموزه‌های اصیل الهی و انسانی بود که هر انسان حقیقت‌جویی را شیفته و تابع نهضت حسینی می‌کند.

به دیگر سخن، سفینهٔ نجات امام حسین علیه‌السلام منحصر به پیروان یک اندیشه و مذهب خاص نیست، همچنان که اصحاب امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا از یک مذهب و اندیشه خاص نبودند، حقیقت این‌که در روز عاشورا در کنار شیعیان خاص آن حضرت، وهب مسیحی را می‌بینیم و زهیر عثمانی‌مذهب را. حتی مجال برای پیوستن به عاشورائیان آن قدر واسع است که حر در روز عاشورا می‌تواند از صف یزیدیان جدا گشته و لحظاتی پس از توبه، به کاروان شهدای دشت کربلا بپیوندد.

کسانی هم که در راه مکه تا کربلا به همراهی با امام حسین علیه‌السلام دعوت شدند و با عذر و بی‌عذر سر باز زدند، از یک مذهب و یک تفکر نبودند. بلکه فراتر از این، ممکن است شیعه باشی و در نهضت امام حسین علیه‌السلام جایگاهی نداشته باشی و حتی در مقابل آن قرار بگیری!

راست اینکه همان‌گونه که در روز عاشورا شیعیانی غایب از همراهی با امامشان بودند امروز نیز افرادی اگرچه خود را محب و عزادار امام حسین علیه‌السلام می‌نامند ولی با آن حضرت در یک صف نیستند. امروز در جهان، در میان مسلمانان و غیرمسلمانان افرادی را می‌بینیم که الگوی سیاسی خویش را شیعه و امام حسین علیه‌السلام قرار داده‌اند، و به تعبیری روشن‌تر پیرو تشیع سیاسی هستند و برعکس شیعیانی را می‌بینیم که اگرچه نام شیعه برخود دارند ولی سیاست دشمنان شیعه را دنبال می‌کنند.

تبلیغ آموزه‌های سیاسی تشیع بسی آسان، فراگیر و لازم است زیرا:

1. این پیام و رسالت آن قدر واضح و روشن است که حاشیه‌ها، تعصبات مذهبی و تفاوت دیدگاه‌ها نمی‌تواند مانع فهم و پذیرش آن باشد.
2. برای فهم و پذیرش آن نیاز به مقدمات، استدلال‌های فراوان و مراحل پیچیده علمی نیست، بلکه انتقال پیام سیاسی تشیع و عاشورا می‌تواند به راحتی صورت گیرد.
3. این جبهه و این حرکت سیاسی، حد و مرزی خاص نمی‌شناسد و هرکجا باشی و هر عقیده‌ای که داشته باشی می‌توانی پیرو و یاری‌کننده امام حسین علیه‌السلام باشی.