کد مطلب : ۲۶۱۲۲
درباره جریان «رستاخیز ممنوع»
حجت الاسلام میلاد عچرش
"رستاخیز" تنها فیلمی نیست که درحوزه تاریخ اهل بیت و به صورت خاص در موضوع کربلا ساخته شده اما جز تنهاترین فیلم ها است.
به بیانی دیگر فیلم هایی که در قالب مذهبی و دینی ساخته می شوند بسیار محدود و در مقیاس تمدن اسلامی که می خواهد پیام اش را جهانی کند نیست.
یه سوزن به خود یه جوالدوز به همسایه
شاید بدترین اظهار نظرها را بتوان در رابطه با پدیده ای کرد که نه آن را دیده ایم و نه از آن اطلاعی داریم.
متاسفانه برای فیلمی که ندیده اند چه بیانیه های تند و تحلیل های احساسی کردند و البته در این بین انتقادهای منصفانه و سازنده ای که ناشی از پژوهش بود هم ارایه گردید و موثر هم واقع شد، اساسا با انتقادهایی که محصول پژوهش است حق برخورد آنی نداریم.
برخورد سطحی و احساسی در جریانات دینی بسیار مخرب ظاهر می شود، چراکه مقوله دین مقوله باورهاست که با عمیق ترین اعتقادات متدینین در ارتباط است. نمونه بارز این مساله برخورد سطحی و احساسی با مساله مهمی چون جریان فیلم رستاخیز است.
برخوردی که بعد از چند روز اثرات مخرب آن در فضای مجازی و حتی در مجامع عمومی ظاهر شد.
فحاشی به عوامل سازنده فیلم، تجمعات غیر قانونی، راه اندازی کمپین های مجازی و تهدید به آتش زدن سینماهای محل اکران فیلم و... نتیجه برخورد سطحی و احساسی با این جریان است.
راستی؛ بزرگترین ایراد "رستاخیز" چه بود؟
هیچ کسی حتی کارگردان فیلم، اثر خود را بی نقص نمی داند. مراجع و عاشورا پژوهان متعددی نیز اشکالات خویش را نسبت به فیلم رستاخیز اعلام کردند و در نسخه دوم فیلم هم بدین منظور چهل دقیقه از فیلم حذف و قسمت های دیگری نیز اصلاح و اضافه شد.
به نظر می آید هر ایرادی عالمانه مطرح شود قطعا به سمت و سوی صلاح و اصلاح خواهد رفت.
جریان«#رستاخیز_ممنوع»مشکوک است
کمپین های مشکوکی که در فضای مجازی راه افتاده و به احساسات جوانان غیور سمت و سو می دهد از کجا نشات گرفته است؟!
چرا این کمپین ها برای اتفاقات بد و تاریکی که در سینمای ایران رخ داده و می دهد، اعلام موجودیت نمی کند؟!
آیا نشام دادن چهره بزرگان دین و حتی معصومین در سینمای ایران امری نوظهور و بی سابقه بوده است؟!
تهدید به آتش زدن سینماها، تجمع های غیر قانونی، متوسل شدن به قمه زنی روبروی سینماها و توهین و فحاشی به عوامل سازنده فیلم با روح جریان جوان انقلابی سازگار است؟!
اینها و چندین سوال دیگر که جواب هایشان ساده است و منتهی می شود به جریان سازی هایی که نتیجه آن ماهی گرفتن دشمنان دین و نظام از آب گل آلود است.
هوالآخر
سینمای دینی هنوز توسط هنرمندان مسلمان فتح نشده است.
ما باید به هنرمندان خودمان میدان دهیم و آنها را تشویق که سراغ این سوژه ها و مفاهیم بروند که این امر فواید زیادی چون: رشد و تعالی سینمای دینی، تعهد هنرمندان نسبت به مفاهیم دینی، معرفی دین و ارزشهای آن در قالب سینما و هزاران فایده دیگر است که در این مقال نمی گنجد.
با اینچنین اقدامات عجولانه و نابخردانه ای نه تنها انگیزه ساخت فیلم دینی را در ذهن هنرمندان کور می کنیم بلکه به هیچ کارگردان و فیلمنامه نویسی جرات نزدیک شدن به چنین مفاهیمی را نمی دهیم. مفاهیمی که اگر جهانی شوند، قلب های مردم دنیا را فتح خواهد کرد. (۱) بیایید با آغوشی باز و رقتاری نیک دوستان سیدالشهدا را بیشتر کنیم.
***
(۱)آنتونیو بارا-پژوهشگر مسیحی: اگر حسین یکی از ما بود علم و بیرق او را و یادبودش را در هر نقطه و زمین بر پا می کردیم و تمام مردمان را به مسیح دعوت می کردیم.
به بیانی دیگر فیلم هایی که در قالب مذهبی و دینی ساخته می شوند بسیار محدود و در مقیاس تمدن اسلامی که می خواهد پیام اش را جهانی کند نیست.
یه سوزن به خود یه جوالدوز به همسایه
شاید بدترین اظهار نظرها را بتوان در رابطه با پدیده ای کرد که نه آن را دیده ایم و نه از آن اطلاعی داریم.
متاسفانه برای فیلمی که ندیده اند چه بیانیه های تند و تحلیل های احساسی کردند و البته در این بین انتقادهای منصفانه و سازنده ای که ناشی از پژوهش بود هم ارایه گردید و موثر هم واقع شد، اساسا با انتقادهایی که محصول پژوهش است حق برخورد آنی نداریم.
برخورد سطحی و احساسی در جریانات دینی بسیار مخرب ظاهر می شود، چراکه مقوله دین مقوله باورهاست که با عمیق ترین اعتقادات متدینین در ارتباط است. نمونه بارز این مساله برخورد سطحی و احساسی با مساله مهمی چون جریان فیلم رستاخیز است.
برخوردی که بعد از چند روز اثرات مخرب آن در فضای مجازی و حتی در مجامع عمومی ظاهر شد.
فحاشی به عوامل سازنده فیلم، تجمعات غیر قانونی، راه اندازی کمپین های مجازی و تهدید به آتش زدن سینماهای محل اکران فیلم و... نتیجه برخورد سطحی و احساسی با این جریان است.
راستی؛ بزرگترین ایراد "رستاخیز" چه بود؟
هیچ کسی حتی کارگردان فیلم، اثر خود را بی نقص نمی داند. مراجع و عاشورا پژوهان متعددی نیز اشکالات خویش را نسبت به فیلم رستاخیز اعلام کردند و در نسخه دوم فیلم هم بدین منظور چهل دقیقه از فیلم حذف و قسمت های دیگری نیز اصلاح و اضافه شد.
به نظر می آید هر ایرادی عالمانه مطرح شود قطعا به سمت و سوی صلاح و اصلاح خواهد رفت.
جریان«#رستاخیز_ممنوع»مشکوک است
کمپین های مشکوکی که در فضای مجازی راه افتاده و به احساسات جوانان غیور سمت و سو می دهد از کجا نشات گرفته است؟!
چرا این کمپین ها برای اتفاقات بد و تاریکی که در سینمای ایران رخ داده و می دهد، اعلام موجودیت نمی کند؟!
آیا نشام دادن چهره بزرگان دین و حتی معصومین در سینمای ایران امری نوظهور و بی سابقه بوده است؟!
تهدید به آتش زدن سینماها، تجمع های غیر قانونی، متوسل شدن به قمه زنی روبروی سینماها و توهین و فحاشی به عوامل سازنده فیلم با روح جریان جوان انقلابی سازگار است؟!
اینها و چندین سوال دیگر که جواب هایشان ساده است و منتهی می شود به جریان سازی هایی که نتیجه آن ماهی گرفتن دشمنان دین و نظام از آب گل آلود است.
هوالآخر
سینمای دینی هنوز توسط هنرمندان مسلمان فتح نشده است.
ما باید به هنرمندان خودمان میدان دهیم و آنها را تشویق که سراغ این سوژه ها و مفاهیم بروند که این امر فواید زیادی چون: رشد و تعالی سینمای دینی، تعهد هنرمندان نسبت به مفاهیم دینی، معرفی دین و ارزشهای آن در قالب سینما و هزاران فایده دیگر است که در این مقال نمی گنجد.
با اینچنین اقدامات عجولانه و نابخردانه ای نه تنها انگیزه ساخت فیلم دینی را در ذهن هنرمندان کور می کنیم بلکه به هیچ کارگردان و فیلمنامه نویسی جرات نزدیک شدن به چنین مفاهیمی را نمی دهیم. مفاهیمی که اگر جهانی شوند، قلب های مردم دنیا را فتح خواهد کرد. (۱) بیایید با آغوشی باز و رقتاری نیک دوستان سیدالشهدا را بیشتر کنیم.
***
(۱)آنتونیو بارا-پژوهشگر مسیحی: اگر حسین یکی از ما بود علم و بیرق او را و یادبودش را در هر نقطه و زمین بر پا می کردیم و تمام مردمان را به مسیح دعوت می کردیم.
مرجع : الف
