آرمان هیأت - حسین(ع) رفت تا تاروپود پرده‌های نیرنگ اسلام دروغین را بگسلد

حسین(ع) رفت تا تاروپود پرده‌های نیرنگ اسلام دروغین را بگسلد

در روزشمار وقایع کاروان حسینی می خوانیم که امام حسین (ع) به کربلا رفت تا تار و پود پرده های ضخیم فریب و نیرنگ اسلام دروغین را از هم بگسلد و امامت را روحی دوباره بخشد.

مجتبی فرآورده نویسنده و کارگردان سینما با سلسله یادداشت هایی که از روز هفتم ذیحجه شروع شده و تا اربعین حسینی ادامه دارد، روزشمار وقایع کاروان حسینی در این ایام را روایت می‌کند و امروز شانزدهم محرم، چهلمین یادداشت وی را می‌خوانید: شانزدهم محرم «قافله سالار به شهادت رفته بود، و خدا زنده بود! و سالار شهیدان ناظر! و کاروان او در حرکت، و این کاروان پیوسته در حرکت بود، و هرگز از حرکت باز نایستاد. نه دیروز، نه امروز، نه فردا، و نه فرداهای دور. پیوسته و آرام و روشنی بخش در حرکت بود. حرکت، نه در سکوت، حرکت، در خُروش و در جوشش نور. رفت تا تار و پود این پرده های ضخیم فریب و نیرنگ اسلام دروغین را از هم بگسلد، و در روزگاران قحطی دین محمّدی، آیین بدعتِ خودْ خلیفه‌پنداری را محو کند، و امامت را روحی دوباره بخشد، و اصالت های مرده را زنده کند، و فریاد زند، اَللهُ حَیُّ لاَ یَمُوتُ ! خدا زنده است و هرگز نمی میرد! یُریدُونَ لِیُطْفِئوا نُورَ اللّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ. (۱) می‏ خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا کامل کننده نور خویش است، گرچه كافران را خوش نیاید. و این رسالت بزرگ، بر عهدۀ یک زن بود، و این کاروان پذیرای آن شیر زن. زینب! دختر علی و فاطمه. و در آن شرایط، بجا بود سیدالساجدین ساکت باشد و زینب از جانب او علم‌داری کند. و آن زن اولین کس بود که راه سرخ حسین را برای اَبد ترسیم می کرد، و آن زن اولین کس بود که رسالت های خود را یک به یک آغاز می کرد، و آن زن اولین کس بود که پیام رادمردان را به آن نامردمان می گفت، و آن زن اولین کس بود که جوشش خون و فروغ نور حسین را اینگونه سُرود؛ الا ای اهل عالم، نبرد، نبرد نور و ظلمت است. الله، ولیّ کسانی است که ایمان آورده اند و آنان را از تاریکی ها به سوی نور می برد، و شیطان، ولیّ کسانی است که کفر ورزیدند و آنان را از نور به سوی تاریکی ها می برد. و محمّد، نه از جنس نور، که عین نور است. و ابوسفیان، زاییدۀ ظلمت. الا ای اهل عالم، ابوسفیان، با رسول الله جنگید. و رسول الله از ماست. معاویه، با وصی او علی بن ابیطالب در ستیز بود. و علی از ماست. یزید، فرزند او حسین بن علی را به قتل رساند. و حسین از ماست. سُفیانی، با قائم ما مهدی موعود در جنگ است. و مهدی از ماست. الا ای اهل عالم، آل رسول همان شجرۀ طیبه است با ریشه ای استوار و شاخساری در آسمان. و سُفیانیان، از تبار شجرۀ خبیثه و بَرکَنده شده از زمین و بی قرار. الا ای اهل عالم، وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظیمٍ. (۲) اسماعیل در ازای قربانی بزرگ رها گردید. و محمّد به عهد خود وفا کرد. فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ. (۳) پس برای پروردگارت نماز گزار و قربانی كن‏. و اینچنین بود که پیکر حسین در روز عاشور به خون غلتید، و خون حسین جوشید و خُروشید و در تلاطم، نور شد، شد مصباح الهدی، نور هدایت. و کاروان او، شد سفینة النجاة. الا ای اهل عالم، در روز عاشور کربلا از خون حسین، خطی کشیده شد به گذشته و آیندۀ تاریخ، یک سوی آن تا خلقت بشر، آن سوی دگر، تا قیامت کبری. و ارادۀ الهی بر این مقرر شد، که به جوشش این خون، شجرۀ ملعونه که چو دیواری قطور ریشه دوانده بود، و راه سعادت و رستگاری را که به روی بشر بسته بود، به شراره های این خون فرو ریزد و امامت ادامه یابد، تا نُه امام هدایتگر به سوی رَب، از نسل حسین پیاپی بیایند، و مقدمات مُلک عظیم آل الله را پی ریزی کنند، منتقم خون حسین، قائم آل محمّد ظهور کند، و عالم را از ظلم و ستم و بیداد و طغیانگری بزداید، تا مُلک عظیم آل الله را بر پا کند. الا ای اهل عالم! خون حسین برای همیشۀ تاریخ، فُرقان حق و باطل است. جبهۀ حق و روشنایی و نور، نزد حسین و پیروان او. حزب الله! جبهۀ باطل و تاریکی و ظلمت، نزد ابوسفیان و پیروان او. حزب الشیطان!» ........ ۱- سوره توبه . آیه ۳۲ -۲ سوره صافات . آیه ۱۰۷ -۳ سوره کوثر . آیه ۳