... چیزی که می‌خواهید بخوانید باید چهار شرط داشته باشد و الا نخوانید: یا باید واجب باشد یا مستحب باشد یا مشکل فرد را حل کند یا مشکل جامعه را. در جلسة روضه‌ای شرکت کردم، قرار شد سخنران به مدت ۱۰ شب منبر برود، شب اول گفت: «مقامِ حضرت علی(ع) از حضرت آدم بالاتر است». شب دوم گفت: «حضرت علی(ع) ، از ادریس برتر است، از یوسف برتر است، از ابراهیم و اسماعیل برتر است ...»، یعنی واقعاً الآن مشکل جامعة ما این‌هاست؟ آیا تا به حال کسی شک کرده که حضرت علی(ع) بالاتر است یا اسماعیل؟ یا ابراهیم؟ چیزی که می‌خواهید بپرسید، مفید باشد؛ «وَ عِلماً نافعاً». در روایت داریم که علم باید نافع باشد.

   برخی سؤال می‌کنند امام زمان(عج) همسر و فرزند دارند یا نه؟ آیا دانستن این مطلب جزء واجبات است؟ نه! آیا جز مستحبات است؟ نه! آیا الان مشکلِ جامعة ما دانستن مطالبی در مورد همسر و اولاد امام زمان(عج) است؟ در حال حاضر کتاب‌هایی نوشته می‌شود که به درد خمیر کردن و درست کردن شانة تخم مرغ می‌خورد؛ اینها هم عمر خودشان را آتش می‌زنند و هم عمر مردم را به آتش می‌کشند. بنابراین هر چیزی می‌خواهید بنویسید، یا بعداً روی منبر بگویید، یا باید واجب باشد، یا مستحب، یا مشکل جامعه را بر طرف کند، یا مشکل فرد را.

   برای بیان مسائل شرعی هم همة مسائل را نگویید. شک بین رکعات یک و دو، بین دو و سه، بین سه و چهار را بگویید، اما گفتن شک بین رکعات دو و پنج که هیچ جنّی در تاریخ یک‌بار هم به آن دچار نشده چه فایده‌ای دارد؟

یک شعار صددرصد غلط که در بین مردم ایران باب شده این است که: انسان هرچیزی را بداند، بهتر است از این‌که نداند. در حالی‌که قرآن می‌فرماید خیلی از چیزهایی که شما می‌دانید، مضر است: (وَ یَتَعَلَّمُونَ ما یَضُرُّهُم وَ لا یَنفَعُهُم ) اطلاعات فراوانی وجود دارد که با دانستن آنها جایی آباد نمی‌شود و با نداشتن آنها هم جایی خراب نمی‌شود. بخشی از عمر طلبه‌ها آتش می‌گیرد چون وقت‌شان را صرف چیزهایی می‌کنند که نه واجب است، نه مستحب؛ نه مشکل فرد را حل می‌کند و نه مشکل جامعه را.
 
گزیده‌ای از سخنرانی حجت‌الاسلام محسن قرائتی در جمع طلاب مدرسة علمیة دارالسلام، ۱۸/۴/۱۳۹۴
 

آرمان هیأت