درس هاي عاشورا

يكي از درس‌هاي مهم حادثه كربلا (كه ما به آن عشق مي ورزيم و براي آن محافل و مجالس و كنگره ها برگزار مي كنيم) نشان دادن زشتي ترور و تروريسم و ظلم و جنايت است؛ اين موضع‌گيري از افتخارات شيعه است كه نه تنها ترور را وسيلة پيشرفت كار خود نميداند، بلكه با آن مخالفت هم مي‌كند.

كربلا و عاشورا به عنوان يك نماد، مظهر تنفر از ظلم و ستم است؛ عشق به عاشورا، ريشه خشونت را در جهان انساني مي خشكاند و علاقه به مظلوم را در تمام وجود ما سرشته مي‌سازد.

واقعه عاشورا يك حركت سياسي حساب شده بود و امام حسين(عليه‌السلام ) به احترام دعوت و خواست مردم كوفه، مدينه را ترك كردند؛ ايشان براي جنگ نرفتند، بلكه جنگ به ايشان تحميل شد و حضرت هم براي دفاع از مظلومين و مبارزه با ظلم و براي نيل به آزادي، از شهادت استقبال كرد.

چنين تصميمي بسيار ارزنده است؛ امام و ياران باوفايش جان خود را از دست ميدهند تا با خون خود جلوي ظلم و ستم را بگيرند تا انسان‌هاي ديگر در آرامش و آسايش زندگي كنند.