آرمان هیأت - در كلام امام حسين(ع): برتری‌های اهل بیت پیامبر(ص)

در كلام امام حسين(ع): برتری‌های اهل بیت پیامبر(ص)

فرهنگ - پیمان اسحاقی؛‌ هان! به خدا سوگند! ای برادر کوفی! اگر تو را در مدینه می‌دیدم، جای پای جبرئیل در خانه‌مان و جایگاه نزول او بر جدمان را به تو نشان می‌دادم. ای برادر کوفی! آیا آبشخور علمِ مردم، نزد ما باشد و آنگاه، انها بدانند و ندانیم؟! این نشدنی است.

مردی امام حسين (ع) را که آهنگ کربلا داشت، در تعلبیه دید. بر او درآمد و سلام داد. امام حسین (ع) از او پرسید: اهل کجایی؟ گفت: اهل کوفه‌ام. امام حسین (ع) فرمود:
أما وَ اللهِ یا أخا أهلِ الکوفَةِ، لَو لَقیتُکَ بِالمَدینةِ لَإَرَیتُکَ أََثَرَ جَبرَئیلَ مِن دارِنا و نُزولِه بِالوَحی عَلی جَدّی، یا أخا أهلِ الکوفَةِ، أفَمُستَقَی النّاسِ العِلمَ مِن عِندِنا؛ فَعَلِموا و جَهِلنا؟! هذا ما لا یَکونُ

هان! به خدا سوگند! ای برادر کوفی! اگر تو را در مدینه می‌دیدم، جای پای جبرئیل در خانه‌مان و جایگاه نزول او بر جدمان را به تو نشان می‌دادم. ای برادر کوفی! آیا آبشخور علمِ مردم، نزد ما باشد و آنگاه، آنها بدانند و ندانیم؟! این نشدنی است.

این حدیث از حکم بن عُتَیبه نقل شده است. ثعلبیه، یکی از منزل‌گاه‌های راه مکه به کوفه است و فاصله‌اش تا کوفه، نصف فاصله آن تا مکه است.

منبع:
حكمت‌نامه امام حسین (ع)، جلد اول، محمدی ری‌شهری، با همکاری سید محمود طباطبائی‌نژاد، سید روح‌الله طبایی، مترجم عبدالهادی مسعودی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۵، صفحه ۱۷۳-۱۷۲به نقل از الکافی ج ۱ ص ۳۹۸ ح ۲، بصائر‌الدرجات ص ۱۲ ح ۱، تفسیر العیاشی ج ۱ ص ۱۶ ح ۹ عن الحم بن عیینة نحوه، بحارالأنوار ج ۴۵ ص ۹۳ ح ۳۴