کد مطلب : ۲۷۱۲۸
گفت و گو با حاج محمود ژولیده
هیئت‌هایی که کار قرآنی انجام نمی‌دهند با یک بال حرکت می‌کنند
بخش پایانی
حاج محمود ژولیده مداح و شاعر اهل‌بیت(ع) در دیدار خبرنگاران کانون نبأ به بیان ویژگی‌های مداح اهل‌بیت و نیز مواردی در رابطه با اهمیت مدیحه‌سرایی و بهره‌مندی از معارف ناب قرآنی در کنار توجه به اهل‌بیت پرداخت.
بخش اول این گفت‌وگو را اینجا ببینید!
وی در ادامه در رابطه با فضای مداحی در جبهه جنگ و نحوه ورود خود در وادی شاعری و مدیحه‌سرایی گفت: رزمنده‌ای به‌نام امیر تهرانی در جبهه حضور داشتند که پس از مدتی به شهادت رسیدند، چهره ایشان نورانی همانند محراب بود، به‌گونه‌ای که با نظر به سیمای ایشان به یاد نورانیت نماز و عبادت می‌افتادیم، از گردان میثم به گردان عمار در دوکوهه انتقال پیدا کردیم، دسته ادوات در گردان عمار داوود شهید شده بود و ایشان شنیده بود که بنده خواننده هستم.
وی افزود: در آن گردان فرمانده و امیرتهرانی مداح بودند، پس از پیوستن بنده به این گردان، کار را به من واگذار کردند و گفتند شما خواننده، مداح و نوحه‌خوان هستید، شبی که روضه حضرت زینب(س) را خواندم فضا از دست ما خارج شد و نمی‌دانم چه پیشامدی رخ داد که این فضا نورانیت گرفت، رزمندگان به شدت می‌گریستند، به سبب شدت حزن و اندوه رزمندگان دیگر نتوانستم ادامه دهم و روضه‌های دیگر را خواندم و رزمندگان در آن جمع، شور و حال عجیبی به مجلس دادند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) با بیان اینکه فضای جبهه به برکت حضور شهدا رنگ و بوی معنوی به خود گرفته بود، گفت: اینکه مداحانی همچون حاج منصور ارضی می‌گویند کجا هستند آن گریه کن‌ها و سینه زن‌ها و ناله کن‌ها؛ آنها را شهیدان با خودشان برده‌اند، سخنشان حقیقت دارد.
مداح حتی سیاست را با کربلا استدلال میکند
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) ادامه داد: در عملیات کربلای پنج که با هلیکوپتر راکت زدند و از نوک پا تا فرق سر مجروح شدم، در شیراز گفتند باید این چشم تخلیه شود و اگر نشود آن یک چشم را هم فاسد میکند و بعد از کمیسیون پزشکی مشخص شد که چشم فاسد شده است و اگر تخلیه نشود چشم دیگرم را هم فاسد میکند اما گریه برای امام حسین(ع) این چشم تخلیه شده را فعال‌تر کرد.
وی در رابطه با نوع و نحوه نگرش روضه‌خوان گفت: مداح، شاعر، واعظ و روضه خوان تمامی محسوسات اطراف خود را به شکل روضه میبیند، حتی سیاست را با کربلا استدلال میکند، با کسی مشکلاتش را برای ما بازگو میکند از آن فرد می‌خواهیم که دلش را پیش امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) بگذارد خدا ما را به این امر مشغول کرده است.
ژولیده با بیان اینکه حاج منصور ارضی نیز در کلاس‌هایش به همراهی همیشگی مداح با امام حسین(ع) تأکید دارد، ادامه داد: مداح باید زندگی‌اش با امام حسین(ع) گره خورده باشد، از این رو رفت‌و‌آمد، خلق و رفتار ما مطابق تفکر حسینی شکل گرفته است؛ بحث تقوا نیست، شاید متقی نباشیم اما آن‌زمان که وارد این کسوت شدیم خودآگاه یا نا خودآگاه زندگیمان به این شیوه پیش رفته است.
پس از مجروحیت، پرونده جدیدی برایم گشوده شد
وی در رابطه با نحوه ورودش در عرصه شعرخوانی و شعرسرایی عنوان کرد: داستان خوانندگی ما از رفاقت با چنین دوستانی شکل گرفت و به داستان جانبازی و مجروحیت ما رسید، در عملیات کربلای پنج، یک سالی بود که تک بیتی و دوبیتی می‌نوشتم اما اینکه شاعر باشم و شعر بگویم به ذهنم خطور نمی‌کرد که روزی چنین اتفاقی بیافتد.
وی ادامه داد: پس از دوران جانبازی گویا پرونده بنده تغییر کرد و پرونده جدیدی باز شد، به‌گونه‌ای که کمتر به خوانندگی می‌پرداختم و بیشتر در زمینه شعرسرایی فعالیت داشتم، صد بیت برای ولایت، شعر می‌سرودم، حاج آقا پوراحمد از خوانندگان خوب جبهه بودند که بار خوانندگی را از جبهه تا به امروز به روی دوش خود می‌کشد و جامعه ما باید قدردان این شخص باشند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) ضمن اشاره به وضعیت جانبازی خود که موجب مشقت‌ها و مرارت‌هایی در زمینه مداحی، خوانندگی و هیئت‌داری شده است، گفت: از سال ۶۶ به بعد خدا توفیق داد که آنچه که نوشته‌ام را ابتدا تقدیم به حاج رضا پوراحمد کنم و سپس به دست نوکرهای دیگر حضرت امام حسین برسانم، به برکت امام حسین(ع) اینگونه وارد وادی شعر و شاعری شدیم.
وی در ادامه به بیان خاطراتی از شهدای جنگ تحمیلی پرداخت و افزود: داوود عابدی و چند تن از دوستان ما شهید شدند، به گونه‌ای که گردان‌های ما با آنکه ۳۱۳ نفر بودند، در یک عملیاتی تنها ۳۰ نفر از آنها بازگشتند، در عملیات بدر بود که شهید عابدی و بعضی از دوستان که در طی چند سال با یکدیگر مأنوس بودیم شهید شدند.
ژولیده افزود: تمامی این نحوه شهادت‌ها یک روضه است و هر لحظه قتلگاه جلوی دیدگانت ظاهر می‌شود، از آن پس دیگر در هیچ روضه‌ای خاموش و ساکت نیستید؛ پس از شهدا، زندگی دشوار و طاقت‌فرسا می‌شود مگر اینکه شهدا و سیدالشهدا را در قلبت همواره جای دهی.
سروده‌ام در وصف شهادت، نقل محافل شد
وی با بیان اینکه شهادت و پرپر شدن دوستانم موجب شد که شعری در این زمینه بسرایم، ادامه داد: در وصف شهادت دوستان شعری سرودم که آن زمان در جبهه و هنگامه ورود تابوت شهدا به تهران نقل محافل شد، این شعر، از جمله نخستین شعرهای بنده بود.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) در ادامه به ذکر بخشی از سروده‌های خود در وصف فرهنگ شهادت پرداخت و گفت: شعری که در این زمینه سرودم، چنین است، «من گدای سر کویت هستم/ عاشق دیدن رویت هستم/ تو که از حال دلم آگاهی/ عاشقان را تو چراغ راهی/ دیگر این خانه مرا تنگ بود/ ماندن اینجا بخدا ننگ بود/ دوستانم همه از دستم رفت/ دل به هر پاکدلی بستم رفت/ حال تنها و غریبم چه کنم/ معصیت داده فریبم چه کنم»؛ این شعر مطول بود و ۱۸ بیت داشت، این شعر را حاج رضا پوراحمد و دوستان دیگر زیاد می‌خواندند و سر زبان‌ها افتاد.
وی تصریح کرد: بحث مقاومت، از واقعه کربلا به ما، به ارث رسید، مقاوت در حادثه کربلا به گونه‌ای بود که در برابر لشکر ۱۲۰ هزار نفری، امام حسین(ع) و یارانش که بیش از ۷۲ تن نبودند قرار گرفتند و تمامی این افراد به شهادت رسیدند اما راه و مسیر آنان همچنان باقی است.
فرمانده‌های فعلی، مدیحه‌سراها و روضه خوانان هستند
ژولیده ضمن اشاره به توصیف فضای اندوهبار حادثه کربلا گفت: سپاه ابن زیاد و دوستداران جبهه باطل با نیزه، شمشیر و خنجر به لشکر امام حسین یورش بردند و آنان که ابزار جنگی نداشتند از تمامی وسایلی که در اختیار داشتند بهره می گرفتند، پیرمرد با عصا و گروهی با سنگی‌هایی که در دست داشتند باعث شهادت و مجروح شدن امام حسین(ع) و یارانش می‌شدند.
وی ادامه داد: این حرکت برای کسی که در طیف امام حسین است مقاومت ایجاد میکند، آن زمان که با امام حسین(ع) نباشی، به طور قطع با سپاه ابن زیاد خواهی بود، همان گونه که حاج حسین الله کرم که یکی از فرماندهان با سابقه و مخلص در جبهه بود می‌گفت که تا پایان جنگ ما فرمانده بودیم اما پس از دفاع مقدس، همان‌طور که امام فرمودند که جبهه امروز ما، جبهه فرهنگی است اکنون فرمانده‌های ما، مدیحه‌سراها و روضه‌خوانان هستند زیرا با وقوع فتنه ۸۸ مداح‌ها در برابر آن ایستادند، بسیاری از افراد در این فتنه آنچنان که باید عملکرد درست و سنجیده نداشتند اما کسانی که در هیئت‌ها حضور داشتند و به رغم جراحت‌هایی که در این مسیر برداشتند و مورد ضرب فحاشی قرار می‌گرفتند، اما از موضع خود کوتاه نیامدند و در این مسیر ایستادگی کردند.
برخی از نوحه‌ها و سروده‌ها، غیر‌عرفی است
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) با بیان اینکه مداحان قابلیت نفوذپذیری از سوی دشمنان اسلام را ندارند، گفت: به برکت دعای حضرت زهرا(س) و امام علی(ع) که موجب نورانی شدن فضای کشور با وجود مقبره‌های امام و امام زادگان شده است و همچنین با برپایی هیئت‌های مذهبی در سطح کشور، آحاد جامعه باید بدانند که شاعرها، سبک سرایان و همچنین نوجوانان و کودکان با وجود سن اندک خود، به سبب نیرویی که در این جامعه به وجود آمده است به عزاداری می‌پردازند.
وی بیان کرد: برخی از نوحه‌ها و سروده‌ها که بر مبنای سبک و آهنگ‌های خاصی خوانده می‌شود، نمی‌توان به آن غیر‌شرعی گفت، اما غیر‌عرفی است که علما نیز بر این نکته تأکید داشتند، این اجازه به ما داده نشده است که در جهت جاذبه بیشتر جوانان به امور مذهبی، حق را با باطل درآمیزیم، زیرا روضه با وجود چنین سبکی تغییر ماهیت نمی‌دهد و تبدیل به حق نمی‌شود، یا در مسیر خداوند قرار داری یا در مسیر شیطان؛ کسانی که چینن سبک‌هایی را برای مداح می‌سازند باید در این زمینه اطلاع رسانی کنند، باید به مداح و روضه‌خوان گفته شود که چینن آهنگی مطابقت با آهنگ‌های غیر مجاز دارد، ولی گاهی نمی‌گویند حتی آقایان منبری‌ها اگر می‌بینند، باید تذکر دهند، البته لحن، ادب و نحوه گفتن بسیار متفاوت است.
وی افزود: گاهی مداح، شاعر، سینه‌زن، واعظ نیرویی را صرف میکند تا این حکومت در بستر نورانی بماند، حق و باطل با یکدیگر درنیامیزد و این حکومت به انحراف نرود.
مداحان منش رفتاری عبوسانه و غم‌زده ندارند
ژولیده در رابطه با اتهاماتی که برخی از افراد به جامعه مداحان و رزمندگان جبهه نسبت می‌دهند و آنان را با منش رفتاری عبوسانه و غم‌زده معرفی می‌کنند، گفت: گاهی برخی از افراد معتقدند که مداحان و رزمندگان جبهه تنها به گریستن و سینه‌زنی سرگرم هستند، در حالیکه تمامی جشن‌های اهل بیتی و ولادت‌های معصومین(ع) تا امامزادگان در طول سال‌ها، به شادی برگزار می‌شود، ایجاد بهجت و شور و شعف در ولادت‌ها به وسیله هیئتی‌ها صورت گرفته است، گاهی نیز در میان مجلس، از مطالب طنزآمیز استفاده می‌کنند.
وی در ادامه سخنانش افزود: من در جماعت مداح هرگز با کسی که همواره عبوس، بداخلاق و همیشه گریان باشد روبه‌رو نشدم، جماعت مداح بذله‌گو است، درست برخلاف آنچه که تبلیغ می‌شود؛ مطابق با روایتی که از امام صادق(ع) نقل شده که ایشان می فرمودند که «إِدْخَالُ السُّرُورِ»، این ادخال السرور ابتدا توسط علما صورت می‌گیرد، علمایی که اهل مرثیه و سیر اهل بیت هستند، در جایگاه بعدی، مداحان قرار می‌گیرند؛ جو و فضای حاکم بر جبهه، فضای شادی بود، ما در جبهه جشن پتو داشتیم که دیگر پس از اتمام جنگ، آن شادی‌ها تکرار نشد، این شوخی‌ها معنادار بود و باعث ایجاد روحیه می‌شد.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) عنوان کرد: مردم مداحان را تنها در مراسم روضه‌خوانی و حالت حزن و اندوه می‌بینند؛ حاج منصور ارضی در کلاس‌هایشان به مداحان می‌گویند که مداح باید شاد و سرزنده باشد تا بتوانند مطلب را برای مردم به آسانی بیان کنند، مداحی یک هنر است، همان‌طور که مقام معظم رهبری می‌فرمایند که مداحی هنر است و باید آموخته شود، اگر انسان دائماً در این فکر باشد که تنها حزن، سوگ و انزوا را به‌کار ببرد موجب منزوی و افسرده شدن جماعت می‌شود.
هیئت‌هایی که کار قرآنی انجام نمی‌دهند با یک بال حرکت می‌کنند
وی در رابطه با نحوه فعالیت‌های قرآنی در هیئت‌های دینی گفت: از دل جلسات قرآن، هیئت‌ها راه‌اندازی شد، همان طور که پیش از این عرض کردم در هیئت محله ما، جلسات قرآنی برگزار می‌شد و در کنار آن روضه‌خوانی صورت می‌گرفت و روحانی نیز به بالای منبر می‌رفتند؛ در فضای عمومی کشور به دلیل اقبال فراوان مردم به‌سمت هیئت‌ها، جوان‌ها و نوجوان‌هایی که تجربه چندانی ندارند اقدام به راه‌اندازی هیئت‌ها کرده‌اند، حال چه در شادی و چه در عزای اهل بیت(ع)، البته کمتر پیدا می‌شود که هیئتی، منبری نداشته باشد.
ژولیده تصریح کرد: مقام معظم رهبری از دوران ریاست جمهوری خود، همه ساله در ولادت حضرت زهرا(س) با مداحان دیدار می‌کنند، به‌گونه‌ای که ایشان خود یک مداح هستند، از نزدیک در جریان کلیه امور هستند، همه نکات را می‌گویند، چه از لحاظ فنی، شعر، علمی و هنری؛ ایشان در هر زمینه‌ای متخصص آن رشته هستند، امسال فرمودند می‌بایست در هیئت‌ها، کار قرآنی صورت بگیرد.
وی ضمن اشاره به فرمایشات رهبری در خصوص نیاز هیئات مذهبی به مجالس قرآنی گفت: باید در کنار مداحیها، روضه‌ها و وعظ‌‌‌‌ها رحل چیده شود و قاری خوش‌صدا بیاورند و قرآن را تلاوت کنند، در سال‌های گذشته شرایط بدین منوال بود، متأسفانه در سال‌های اخیر اینگونه نیست، اما به محض اینکه آقا فرمودند خانواده شهید عابدی طبق فرمایشات رهبر، صد قرآن را به هیئت‌ها اهداء کردند، هم‌اکنون تلاش شده است که به توصیه‌های رهبر در جریان قرآنی شدن فضای هیئت‌ها عمل شود، چون هیئت‌هایی که کار قرآنی انجام نمی‌دهند و منبری ندارند، گویا که با یک بال حرکت می‌کنند، هیچ جلسه‌ای نباید بدون عالم و منبری باشد، ما هرچه‌قدر در کار مداحی عالم باشیم، باز تنها بازوی روحانیت هستیم.
روضه‌هایی که به زبان عربی خوانده می‌شوند دلنشین‌تر است
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) بیان کرد: در هیئت کار هر کسی تعریف شده است، مداح، قاری، خادم، واعظ و ناظم در حیطه کاری خودش، باید وظایف خود را به‌نحو احسن انجام دهد، مثلا شخصی که پای منبر است باید بحث قرآنی و روایی را به سهم خودش انجام می‌دهد البته حیطه فعالیت‌های یک روحانی، موجب کم‌رنگ شدن وظایف مداح نمی‌شود، از این‌رو مداح به‌طور جدی باید تسلط نسبی در ادبیات عرب داشته باشد.
وی ضمن تأکید بر تسلط مداح بر آموزه‌های قرآنی ادامه داد: اگر مداح می‌خواهد روایتی را بازگو کند بهتر آن است که به عربی آن را نقل کند یا حداقل بخشی از آن را به عربی بیان کند، از این طریق است که مردم پی می‌برند که این مداح به قرآن احاطه نسبی دارد، در این زمینه نمی‌توان تنها به معنی آیات اکتفا کرد باید در حد کاربرد روضه و پیاده کردن هنر مداحی از این شیوه استفاده کند.
ژولیده گفت: روضه‌هایی که به زبان عربی خوانده می‌شوند بسیار دلنشین‌تر است، حتی برای کسانی که عرب زبان نیستند، مثلا روضه‌هایی که به زبان ترکی می‌شنویم اگر به عربی بیان شود تأثیرگذاری آنها افزایش می‌یابد، همچنین مداح اصلی این حسینیه، گلپایگانی است و در اصل لر است، اما برخی از عبارات مقتل و آیات را چنان با عربی می‌گوید که جمع شکفته می‌شود.
مداحی که استاد نبیند، راه به جایی نمی‌برد
وی با بیان اینکه آمار آموزشگاه‌های رسمی و شناخته شده مداحی در تهران به حدود ۵۰ الی ۶۰ می‌رسد، گفت: این آموزشگاهها توسط بزرگان و پیشکسوتان اداره می‌شود، اما تعداد بسیاری از آموزشگاه ناشناخته هستند که در آنها، کار مداحی صورت می‌گیرد؛ کسانی که نمی‌خواهند آموزش ببینند این افراد نه مورد پذیرش اساتید هستند و نه اینکه خودشان به سمت اساتید مداحی گرایش دارند، اساتید سخنشان در کلاس این است که اگر هر‌کس بدون استاد بالا بیاید، سرنگون می‌شود و راه به جایی نمی‌برد.
وی در ادامه توضیح داد: شخص مداحی که در کلاس درس اساتید شرکت نکرده است حتی اگر جاذبه داشته باشد و طرفدارانی به سمت این افراد متمایل شود و فعالیتشان برای امام حسین(ع) باشد آنچنان موفق نخواهد بود، زیرا حرف بر سر این است که هر کسی در هر رشته‌ای که فعالیت میکند باید استاد زیر نظر استاد تعلیم ببیند، نه آنکه هنوز خودشان استاد نشده‌اند بخواهند کلاس بگذارند و شاگرد آموزش دهند، آن‌گونه که بنده اطلاع دارم در آموزشگاه‌های رسمی، اساتید بسیار قوی و متبحر به تدریس می‌پردازند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) در رابطه با نحوه برگزاری کلاس‌های مداحی گفت: تمامی مداحان گرد هم می‌آیند، ۲۰۰ یا ۳۰۰ مداح با هر سنی که باشند در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند، برخی از آنان معروف نیستند، بزرگانی نیز در این جلسات در رابطه با مداحی سخنانی را بیان می‌کنند؛ کسانی که گمان می‌کنند که نیازی به استاد مداحی ندارند در این جلسات نیز شرکت نمی‌کنند.
گله مقام معظم رهبری از نبود آموزش در مداحیها
وی در ادامه گفت: تخریب همیشه دیده می‌شود اما سازندگی است که کمتر دیده می‌شود، حاج منصور به بچه‌های مداح می‌گوید مراجع تقلید را ببینید که تا سن بیش از نود سالگی هنوز در حوزه علمیه به شاگردان خود درس می‌دهند، ما مداحان، سنی نداریم که بخواهیم خانه‌نشین شویم، مرجع تقلید و عالم دینی با این سن حتی نمی‌تواند به راحتی حرکت کند اما حداقل در حسینیه، درس خارج دارد مداح پیشکسوت این را از عالم یاد گرفته است.
وی به ذکر مباحث مطرح شده در کلاس‌های مداحی پرداخت و ادامه داد: مداحی درس‌های بسیاری دارد، آن زمان که منبر آقایان به پایان می‌رسد، نغمات و دستگاه‌ها، درس‌های معرفتی و هنرهای مداحی تعلیم داده می‌شود برای تدریس ولایت فقیه، عالم از قم می‌آید.
ژولیده ضمن اشاره به فرمایشات رهبری گفت: آقا در سال ۸۴ فرمودند که نمی‌خواهم در این زمینه شکایت و گله‌ای کرده باشم اما پس از ۲۴ سال هنوز به فکر آموزش مداحی نیافتاده‌اید، این سخن آقا برای ما گران تمام شد که چرا ما تا به امروز به این فکر نیافتاده‌ایم و فقط به آموزش به‌طور سنتی اکتفا کرده‌ایم، از همان سال به نحو جدی‌تری به مداحی نگاه شد و تا اکنون ۲۵ کتاب انتشار یافت، به دور از انصاف است که آسیب‌ها و عیب‌ها را ببینیم اما حسن‌ها دیده نشود، زیرا هم اکنون روند عملکرد مداحان رو‌به رشد است.
جبهه دفاع از ارزش‌ها، مساجد و کانون‌ها هستند
وی عنوان کرد: عملکرد بنده، نشانه خواسته، توصیه و وصیتم است؛ سفارش بنده این است که روحیه عاشورایی و ولایی حزب‌الهی، هیئتی بهترین متاعی است که اهل بیت به ما عطاء کرده‌اند و این متاع نباید از دست برود؛ حضرت آقا در دیدار با خانواده شهدا و اقشار مختلف مردم توصیه کردند که روحیه بسیجی جبهه، شهادت و ایثار را از دست ندهید، اگر چنین روحیه‌ای را از دست دهیم نفوذ دشمنان به ما تحقق می‌یابد، بنابراین به این روحیه نیازمندیم و حضرت آقا فرمودند اگر حادثه و جنگی پیش آید نخستین کسانی که وارد عرصه‌های نبرد می‌شوند بچه‌های انقلابی هستند که برای این مملکت می‌جنگند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) با بیان اینکه جبهه دفاع از ارزش‌ها، به نظر ما هیئتی‌ها همین مساجد، بسیج و کانون‌ها هستند، گفت: رزمندگان گروه قدس همان افراد گمنام هستند که برای دفاع از این آب و خاک وارد عرصه‌های نبرد می‌شوند، از حسینیه ما یک شهید داشتیم؛ توصیه ما این است که پرچم یا حسین(ع) و علمدار هرگز بر روی زمین نماند، حضرت ابوالفضل(ع) که در راه و مسیر اسلام و حمایت از ولایت، دچار مرارت‌ها و جراحت‌های بی‌شماری می‌شود در انتها باز می‌گوید که هدف خود دست بر نمی‌دارم، از این توصیه، عاشورایی تر و ولایی‌تر سراغ ندارم.
دلخوری دوستم از خبر شهادت برادر کوچکترش
وی ادامه داد: آرزو و حاجات بنده بسیار است، پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و حضرت زهرا(س) عبد خدا هستند؛ ما شخصیت بزرگی همانند امام خمینی(ره) را داریم، در ظاهر گمان می‌کردیم که ایشان شهید می‌شود، اما گرچه خودشان گفتند که جام زهر را نوشیدم؛ اگر آرزوی ما بندگی خدا نباشد دچار زیان شده‌ایم، باید از اهل بیت(ع) که بهترین عباد صالح بودند بندگی خدا را بخواهیم، از امام زمان ارواحنا فداه تقاضا کنیم که برای ما دعا کنند که عبد صالح شویم.
ژولیده به بیان خاطره‌ای از نحوه شهادت داوود عابدی و برادرش پرداخت و در ادامه سخنانش افزود: داوود عابدی در بین ما بودند برادر ایشان در عملیات والفجر مقدماتی که ما هم در آن عملیات حضور داشتیم به شهادت رسیدند، گردان‌های ما متفاوت بود، ما در گردان حنظله بودیم، هنگام تفحص ۳۰۰ تا ۴۰۰ شهید مورد شناسایی قرار گرفتند، یکی از آن شهدا حمید برادر کوچکتر داوود عابدی بود، خبر شهادت حمید باعث دلخوری علی شد و می‌گفت که چرا برادر کوچکتر هنوز از راه نیامده شهید شده است اما ایشان همچنان زنده هستند.
ما مانده بودیم با کوله باری از این دلتنگیها
وی عنوان کرد: ایشان بسیار دل‌تنگ برادرش بود، می‌گفت که نیمه شب برای برادرم و ۶۰ شهید دیگر عاشورا خواندم، در این اثنا از شدت گریه کردن خوابم برد، در خواب تمامی شهدای به پیش بنده آمدند، دلجویی کردند، گویا که در بیداری برایشان می‌خواندم.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) ادامه داد: همان‌طور که عرض کردم زندگی و دل‌تنگی ما باید از این جنس و متصل به اهل بیت(ع) باشد، در دل‌تنگی‌هایمان پناه به روضه، زیارت عاشورا و روضه‌های ائمه(ع) می‌بریم و سر مزار شهدا حاضر می‌شویم، یا به نیت آنها در مجالس شرکت می‌کنیم.
وی در پایان تصریح کرد: در بیمارستان که بودیم هفت ماهی بود که توان برخاستن از بستر را نداشتم، یک شب حال و روزم به اه و ناله رسیده بود؛ اوایل جنگ بود که وارد سپاه شده بودیم و این آموزش‌ها را به رزمندگان دیگر تعلیم می‌دادیم، در انتهای جنگ بسیاری از این رزمندگان بزرگ شهید شده بودند و ما مانده بودیم با کوله باری از این دلتنگیها، دلتنگیها گاهی انسان را به مرز جنون می‌کشاند.
مداحی حاج محمود ژولیده، مداح اهل بیت(ع)
بخش اول این گفت‌وگو را اینجا ببینید!
وی در ادامه در رابطه با فضای مداحی در جبهه جنگ و نحوه ورود خود در وادی شاعری و مدیحه‌سرایی گفت: رزمنده‌ای به‌نام امیر تهرانی در جبهه حضور داشتند که پس از مدتی به شهادت رسیدند، چهره ایشان نورانی همانند محراب بود، به‌گونه‌ای که با نظر به سیمای ایشان به یاد نورانیت نماز و عبادت می‌افتادیم، از گردان میثم به گردان عمار در دوکوهه انتقال پیدا کردیم، دسته ادوات در گردان عمار داوود شهید شده بود و ایشان شنیده بود که بنده خواننده هستم.
وی افزود: در آن گردان فرمانده و امیرتهرانی مداح بودند، پس از پیوستن بنده به این گردان، کار را به من واگذار کردند و گفتند شما خواننده، مداح و نوحه‌خوان هستید، شبی که روضه حضرت زینب(س) را خواندم فضا از دست ما خارج شد و نمی‌دانم چه پیشامدی رخ داد که این فضا نورانیت گرفت، رزمندگان به شدت می‌گریستند، به سبب شدت حزن و اندوه رزمندگان دیگر نتوانستم ادامه دهم و روضه‌های دیگر را خواندم و رزمندگان در آن جمع، شور و حال عجیبی به مجلس دادند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) با بیان اینکه فضای جبهه به برکت حضور شهدا رنگ و بوی معنوی به خود گرفته بود، گفت: اینکه مداحانی همچون حاج منصور ارضی می‌گویند کجا هستند آن گریه کن‌ها و سینه زن‌ها و ناله کن‌ها؛ آنها را شهیدان با خودشان برده‌اند، سخنشان حقیقت دارد.
مداح حتی سیاست را با کربلا استدلال میکند
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) ادامه داد: در عملیات کربلای پنج که با هلیکوپتر راکت زدند و از نوک پا تا فرق سر مجروح شدم، در شیراز گفتند باید این چشم تخلیه شود و اگر نشود آن یک چشم را هم فاسد میکند و بعد از کمیسیون پزشکی مشخص شد که چشم فاسد شده است و اگر تخلیه نشود چشم دیگرم را هم فاسد میکند اما گریه برای امام حسین(ع) این چشم تخلیه شده را فعال‌تر کرد.
وی در رابطه با نوع و نحوه نگرش روضه‌خوان گفت: مداح، شاعر، واعظ و روضه خوان تمامی محسوسات اطراف خود را به شکل روضه میبیند، حتی سیاست را با کربلا استدلال میکند، با کسی مشکلاتش را برای ما بازگو میکند از آن فرد می‌خواهیم که دلش را پیش امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) بگذارد خدا ما را به این امر مشغول کرده است.
ژولیده با بیان اینکه حاج منصور ارضی نیز در کلاس‌هایش به همراهی همیشگی مداح با امام حسین(ع) تأکید دارد، ادامه داد: مداح باید زندگی‌اش با امام حسین(ع) گره خورده باشد، از این رو رفت‌و‌آمد، خلق و رفتار ما مطابق تفکر حسینی شکل گرفته است؛ بحث تقوا نیست، شاید متقی نباشیم اما آن‌زمان که وارد این کسوت شدیم خودآگاه یا نا خودآگاه زندگیمان به این شیوه پیش رفته است.
پس از مجروحیت، پرونده جدیدی برایم گشوده شد
وی در رابطه با نحوه ورودش در عرصه شعرخوانی و شعرسرایی عنوان کرد: داستان خوانندگی ما از رفاقت با چنین دوستانی شکل گرفت و به داستان جانبازی و مجروحیت ما رسید، در عملیات کربلای پنج، یک سالی بود که تک بیتی و دوبیتی می‌نوشتم اما اینکه شاعر باشم و شعر بگویم به ذهنم خطور نمی‌کرد که روزی چنین اتفاقی بیافتد.
وی ادامه داد: پس از دوران جانبازی گویا پرونده بنده تغییر کرد و پرونده جدیدی باز شد، به‌گونه‌ای که کمتر به خوانندگی می‌پرداختم و بیشتر در زمینه شعرسرایی فعالیت داشتم، صد بیت برای ولایت، شعر می‌سرودم، حاج آقا پوراحمد از خوانندگان خوب جبهه بودند که بار خوانندگی را از جبهه تا به امروز به روی دوش خود می‌کشد و جامعه ما باید قدردان این شخص باشند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) ضمن اشاره به وضعیت جانبازی خود که موجب مشقت‌ها و مرارت‌هایی در زمینه مداحی، خوانندگی و هیئت‌داری شده است، گفت: از سال ۶۶ به بعد خدا توفیق داد که آنچه که نوشته‌ام را ابتدا تقدیم به حاج رضا پوراحمد کنم و سپس به دست نوکرهای دیگر حضرت امام حسین برسانم، به برکت امام حسین(ع) اینگونه وارد وادی شعر و شاعری شدیم.
وی در ادامه به بیان خاطراتی از شهدای جنگ تحمیلی پرداخت و افزود: داوود عابدی و چند تن از دوستان ما شهید شدند، به گونه‌ای که گردان‌های ما با آنکه ۳۱۳ نفر بودند، در یک عملیاتی تنها ۳۰ نفر از آنها بازگشتند، در عملیات بدر بود که شهید عابدی و بعضی از دوستان که در طی چند سال با یکدیگر مأنوس بودیم شهید شدند.
ژولیده افزود: تمامی این نحوه شهادت‌ها یک روضه است و هر لحظه قتلگاه جلوی دیدگانت ظاهر می‌شود، از آن پس دیگر در هیچ روضه‌ای خاموش و ساکت نیستید؛ پس از شهدا، زندگی دشوار و طاقت‌فرسا می‌شود مگر اینکه شهدا و سیدالشهدا را در قلبت همواره جای دهی.
سروده‌ام در وصف شهادت، نقل محافل شد
وی با بیان اینکه شهادت و پرپر شدن دوستانم موجب شد که شعری در این زمینه بسرایم، ادامه داد: در وصف شهادت دوستان شعری سرودم که آن زمان در جبهه و هنگامه ورود تابوت شهدا به تهران نقل محافل شد، این شعر، از جمله نخستین شعرهای بنده بود.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) در ادامه به ذکر بخشی از سروده‌های خود در وصف فرهنگ شهادت پرداخت و گفت: شعری که در این زمینه سرودم، چنین است، «من گدای سر کویت هستم/ عاشق دیدن رویت هستم/ تو که از حال دلم آگاهی/ عاشقان را تو چراغ راهی/ دیگر این خانه مرا تنگ بود/ ماندن اینجا بخدا ننگ بود/ دوستانم همه از دستم رفت/ دل به هر پاکدلی بستم رفت/ حال تنها و غریبم چه کنم/ معصیت داده فریبم چه کنم»؛ این شعر مطول بود و ۱۸ بیت داشت، این شعر را حاج رضا پوراحمد و دوستان دیگر زیاد می‌خواندند و سر زبان‌ها افتاد.
وی تصریح کرد: بحث مقاومت، از واقعه کربلا به ما، به ارث رسید، مقاوت در حادثه کربلا به گونه‌ای بود که در برابر لشکر ۱۲۰ هزار نفری، امام حسین(ع) و یارانش که بیش از ۷۲ تن نبودند قرار گرفتند و تمامی این افراد به شهادت رسیدند اما راه و مسیر آنان همچنان باقی است.
فرمانده‌های فعلی، مدیحه‌سراها و روضه خوانان هستند
ژولیده ضمن اشاره به توصیف فضای اندوهبار حادثه کربلا گفت: سپاه ابن زیاد و دوستداران جبهه باطل با نیزه، شمشیر و خنجر به لشکر امام حسین یورش بردند و آنان که ابزار جنگی نداشتند از تمامی وسایلی که در اختیار داشتند بهره می گرفتند، پیرمرد با عصا و گروهی با سنگی‌هایی که در دست داشتند باعث شهادت و مجروح شدن امام حسین(ع) و یارانش می‌شدند.
وی ادامه داد: این حرکت برای کسی که در طیف امام حسین است مقاومت ایجاد میکند، آن زمان که با امام حسین(ع) نباشی، به طور قطع با سپاه ابن زیاد خواهی بود، همان گونه که حاج حسین الله کرم که یکی از فرماندهان با سابقه و مخلص در جبهه بود می‌گفت که تا پایان جنگ ما فرمانده بودیم اما پس از دفاع مقدس، همان‌طور که امام فرمودند که جبهه امروز ما، جبهه فرهنگی است اکنون فرمانده‌های ما، مدیحه‌سراها و روضه‌خوانان هستند زیرا با وقوع فتنه ۸۸ مداح‌ها در برابر آن ایستادند، بسیاری از افراد در این فتنه آنچنان که باید عملکرد درست و سنجیده نداشتند اما کسانی که در هیئت‌ها حضور داشتند و به رغم جراحت‌هایی که در این مسیر برداشتند و مورد ضرب فحاشی قرار می‌گرفتند، اما از موضع خود کوتاه نیامدند و در این مسیر ایستادگی کردند.
برخی از نوحه‌ها و سروده‌ها، غیر‌عرفی است
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) با بیان اینکه مداحان قابلیت نفوذپذیری از سوی دشمنان اسلام را ندارند، گفت: به برکت دعای حضرت زهرا(س) و امام علی(ع) که موجب نورانی شدن فضای کشور با وجود مقبره‌های امام و امام زادگان شده است و همچنین با برپایی هیئت‌های مذهبی در سطح کشور، آحاد جامعه باید بدانند که شاعرها، سبک سرایان و همچنین نوجوانان و کودکان با وجود سن اندک خود، به سبب نیرویی که در این جامعه به وجود آمده است به عزاداری می‌پردازند.
وی بیان کرد: برخی از نوحه‌ها و سروده‌ها که بر مبنای سبک و آهنگ‌های خاصی خوانده می‌شود، نمی‌توان به آن غیر‌شرعی گفت، اما غیر‌عرفی است که علما نیز بر این نکته تأکید داشتند، این اجازه به ما داده نشده است که در جهت جاذبه بیشتر جوانان به امور مذهبی، حق را با باطل درآمیزیم، زیرا روضه با وجود چنین سبکی تغییر ماهیت نمی‌دهد و تبدیل به حق نمی‌شود، یا در مسیر خداوند قرار داری یا در مسیر شیطان؛ کسانی که چینن سبک‌هایی را برای مداح می‌سازند باید در این زمینه اطلاع رسانی کنند، باید به مداح و روضه‌خوان گفته شود که چینن آهنگی مطابقت با آهنگ‌های غیر مجاز دارد، ولی گاهی نمی‌گویند حتی آقایان منبری‌ها اگر می‌بینند، باید تذکر دهند، البته لحن، ادب و نحوه گفتن بسیار متفاوت است.
وی افزود: گاهی مداح، شاعر، سینه‌زن، واعظ نیرویی را صرف میکند تا این حکومت در بستر نورانی بماند، حق و باطل با یکدیگر درنیامیزد و این حکومت به انحراف نرود.
مداحان منش رفتاری عبوسانه و غم‌زده ندارند
ژولیده در رابطه با اتهاماتی که برخی از افراد به جامعه مداحان و رزمندگان جبهه نسبت می‌دهند و آنان را با منش رفتاری عبوسانه و غم‌زده معرفی می‌کنند، گفت: گاهی برخی از افراد معتقدند که مداحان و رزمندگان جبهه تنها به گریستن و سینه‌زنی سرگرم هستند، در حالیکه تمامی جشن‌های اهل بیتی و ولادت‌های معصومین(ع) تا امامزادگان در طول سال‌ها، به شادی برگزار می‌شود، ایجاد بهجت و شور و شعف در ولادت‌ها به وسیله هیئتی‌ها صورت گرفته است، گاهی نیز در میان مجلس، از مطالب طنزآمیز استفاده می‌کنند.
وی در ادامه سخنانش افزود: من در جماعت مداح هرگز با کسی که همواره عبوس، بداخلاق و همیشه گریان باشد روبه‌رو نشدم، جماعت مداح بذله‌گو است، درست برخلاف آنچه که تبلیغ می‌شود؛ مطابق با روایتی که از امام صادق(ع) نقل شده که ایشان می فرمودند که «إِدْخَالُ السُّرُورِ»، این ادخال السرور ابتدا توسط علما صورت می‌گیرد، علمایی که اهل مرثیه و سیر اهل بیت هستند، در جایگاه بعدی، مداحان قرار می‌گیرند؛ جو و فضای حاکم بر جبهه، فضای شادی بود، ما در جبهه جشن پتو داشتیم که دیگر پس از اتمام جنگ، آن شادی‌ها تکرار نشد، این شوخی‌ها معنادار بود و باعث ایجاد روحیه می‌شد.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) عنوان کرد: مردم مداحان را تنها در مراسم روضه‌خوانی و حالت حزن و اندوه می‌بینند؛ حاج منصور ارضی در کلاس‌هایشان به مداحان می‌گویند که مداح باید شاد و سرزنده باشد تا بتوانند مطلب را برای مردم به آسانی بیان کنند، مداحی یک هنر است، همان‌طور که مقام معظم رهبری می‌فرمایند که مداحی هنر است و باید آموخته شود، اگر انسان دائماً در این فکر باشد که تنها حزن، سوگ و انزوا را به‌کار ببرد موجب منزوی و افسرده شدن جماعت می‌شود.
هیئت‌هایی که کار قرآنی انجام نمی‌دهند با یک بال حرکت می‌کنند
وی در رابطه با نحوه فعالیت‌های قرآنی در هیئت‌های دینی گفت: از دل جلسات قرآن، هیئت‌ها راه‌اندازی شد، همان طور که پیش از این عرض کردم در هیئت محله ما، جلسات قرآنی برگزار می‌شد و در کنار آن روضه‌خوانی صورت می‌گرفت و روحانی نیز به بالای منبر می‌رفتند؛ در فضای عمومی کشور به دلیل اقبال فراوان مردم به‌سمت هیئت‌ها، جوان‌ها و نوجوان‌هایی که تجربه چندانی ندارند اقدام به راه‌اندازی هیئت‌ها کرده‌اند، حال چه در شادی و چه در عزای اهل بیت(ع)، البته کمتر پیدا می‌شود که هیئتی، منبری نداشته باشد.
ژولیده تصریح کرد: مقام معظم رهبری از دوران ریاست جمهوری خود، همه ساله در ولادت حضرت زهرا(س) با مداحان دیدار می‌کنند، به‌گونه‌ای که ایشان خود یک مداح هستند، از نزدیک در جریان کلیه امور هستند، همه نکات را می‌گویند، چه از لحاظ فنی، شعر، علمی و هنری؛ ایشان در هر زمینه‌ای متخصص آن رشته هستند، امسال فرمودند می‌بایست در هیئت‌ها، کار قرآنی صورت بگیرد.
وی ضمن اشاره به فرمایشات رهبری در خصوص نیاز هیئات مذهبی به مجالس قرآنی گفت: باید در کنار مداحیها، روضه‌ها و وعظ‌‌‌‌ها رحل چیده شود و قاری خوش‌صدا بیاورند و قرآن را تلاوت کنند، در سال‌های گذشته شرایط بدین منوال بود، متأسفانه در سال‌های اخیر اینگونه نیست، اما به محض اینکه آقا فرمودند خانواده شهید عابدی طبق فرمایشات رهبر، صد قرآن را به هیئت‌ها اهداء کردند، هم‌اکنون تلاش شده است که به توصیه‌های رهبر در جریان قرآنی شدن فضای هیئت‌ها عمل شود، چون هیئت‌هایی که کار قرآنی انجام نمی‌دهند و منبری ندارند، گویا که با یک بال حرکت می‌کنند، هیچ جلسه‌ای نباید بدون عالم و منبری باشد، ما هرچه‌قدر در کار مداحی عالم باشیم، باز تنها بازوی روحانیت هستیم.
روضه‌هایی که به زبان عربی خوانده می‌شوند دلنشین‌تر است
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) بیان کرد: در هیئت کار هر کسی تعریف شده است، مداح، قاری، خادم، واعظ و ناظم در حیطه کاری خودش، باید وظایف خود را به‌نحو احسن انجام دهد، مثلا شخصی که پای منبر است باید بحث قرآنی و روایی را به سهم خودش انجام می‌دهد البته حیطه فعالیت‌های یک روحانی، موجب کم‌رنگ شدن وظایف مداح نمی‌شود، از این‌رو مداح به‌طور جدی باید تسلط نسبی در ادبیات عرب داشته باشد.
وی ضمن تأکید بر تسلط مداح بر آموزه‌های قرآنی ادامه داد: اگر مداح می‌خواهد روایتی را بازگو کند بهتر آن است که به عربی آن را نقل کند یا حداقل بخشی از آن را به عربی بیان کند، از این طریق است که مردم پی می‌برند که این مداح به قرآن احاطه نسبی دارد، در این زمینه نمی‌توان تنها به معنی آیات اکتفا کرد باید در حد کاربرد روضه و پیاده کردن هنر مداحی از این شیوه استفاده کند.
ژولیده گفت: روضه‌هایی که به زبان عربی خوانده می‌شوند بسیار دلنشین‌تر است، حتی برای کسانی که عرب زبان نیستند، مثلا روضه‌هایی که به زبان ترکی می‌شنویم اگر به عربی بیان شود تأثیرگذاری آنها افزایش می‌یابد، همچنین مداح اصلی این حسینیه، گلپایگانی است و در اصل لر است، اما برخی از عبارات مقتل و آیات را چنان با عربی می‌گوید که جمع شکفته می‌شود.
مداحی که استاد نبیند، راه به جایی نمی‌برد
وی با بیان اینکه آمار آموزشگاه‌های رسمی و شناخته شده مداحی در تهران به حدود ۵۰ الی ۶۰ می‌رسد، گفت: این آموزشگاهها توسط بزرگان و پیشکسوتان اداره می‌شود، اما تعداد بسیاری از آموزشگاه ناشناخته هستند که در آنها، کار مداحی صورت می‌گیرد؛ کسانی که نمی‌خواهند آموزش ببینند این افراد نه مورد پذیرش اساتید هستند و نه اینکه خودشان به سمت اساتید مداحی گرایش دارند، اساتید سخنشان در کلاس این است که اگر هر‌کس بدون استاد بالا بیاید، سرنگون می‌شود و راه به جایی نمی‌برد.
وی در ادامه توضیح داد: شخص مداحی که در کلاس درس اساتید شرکت نکرده است حتی اگر جاذبه داشته باشد و طرفدارانی به سمت این افراد متمایل شود و فعالیتشان برای امام حسین(ع) باشد آنچنان موفق نخواهد بود، زیرا حرف بر سر این است که هر کسی در هر رشته‌ای که فعالیت میکند باید استاد زیر نظر استاد تعلیم ببیند، نه آنکه هنوز خودشان استاد نشده‌اند بخواهند کلاس بگذارند و شاگرد آموزش دهند، آن‌گونه که بنده اطلاع دارم در آموزشگاه‌های رسمی، اساتید بسیار قوی و متبحر به تدریس می‌پردازند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) در رابطه با نحوه برگزاری کلاس‌های مداحی گفت: تمامی مداحان گرد هم می‌آیند، ۲۰۰ یا ۳۰۰ مداح با هر سنی که باشند در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند، برخی از آنان معروف نیستند، بزرگانی نیز در این جلسات در رابطه با مداحی سخنانی را بیان می‌کنند؛ کسانی که گمان می‌کنند که نیازی به استاد مداحی ندارند در این جلسات نیز شرکت نمی‌کنند.
گله مقام معظم رهبری از نبود آموزش در مداحیها
وی در ادامه گفت: تخریب همیشه دیده می‌شود اما سازندگی است که کمتر دیده می‌شود، حاج منصور به بچه‌های مداح می‌گوید مراجع تقلید را ببینید که تا سن بیش از نود سالگی هنوز در حوزه علمیه به شاگردان خود درس می‌دهند، ما مداحان، سنی نداریم که بخواهیم خانه‌نشین شویم، مرجع تقلید و عالم دینی با این سن حتی نمی‌تواند به راحتی حرکت کند اما حداقل در حسینیه، درس خارج دارد مداح پیشکسوت این را از عالم یاد گرفته است.
وی به ذکر مباحث مطرح شده در کلاس‌های مداحی پرداخت و ادامه داد: مداحی درس‌های بسیاری دارد، آن زمان که منبر آقایان به پایان می‌رسد، نغمات و دستگاه‌ها، درس‌های معرفتی و هنرهای مداحی تعلیم داده می‌شود برای تدریس ولایت فقیه، عالم از قم می‌آید.
ژولیده ضمن اشاره به فرمایشات رهبری گفت: آقا در سال ۸۴ فرمودند که نمی‌خواهم در این زمینه شکایت و گله‌ای کرده باشم اما پس از ۲۴ سال هنوز به فکر آموزش مداحی نیافتاده‌اید، این سخن آقا برای ما گران تمام شد که چرا ما تا به امروز به این فکر نیافتاده‌ایم و فقط به آموزش به‌طور سنتی اکتفا کرده‌ایم، از همان سال به نحو جدی‌تری به مداحی نگاه شد و تا اکنون ۲۵ کتاب انتشار یافت، به دور از انصاف است که آسیب‌ها و عیب‌ها را ببینیم اما حسن‌ها دیده نشود، زیرا هم اکنون روند عملکرد مداحان رو‌به رشد است.
جبهه دفاع از ارزش‌ها، مساجد و کانون‌ها هستند
وی عنوان کرد: عملکرد بنده، نشانه خواسته، توصیه و وصیتم است؛ سفارش بنده این است که روحیه عاشورایی و ولایی حزب‌الهی، هیئتی بهترین متاعی است که اهل بیت به ما عطاء کرده‌اند و این متاع نباید از دست برود؛ حضرت آقا در دیدار با خانواده شهدا و اقشار مختلف مردم توصیه کردند که روحیه بسیجی جبهه، شهادت و ایثار را از دست ندهید، اگر چنین روحیه‌ای را از دست دهیم نفوذ دشمنان به ما تحقق می‌یابد، بنابراین به این روحیه نیازمندیم و حضرت آقا فرمودند اگر حادثه و جنگی پیش آید نخستین کسانی که وارد عرصه‌های نبرد می‌شوند بچه‌های انقلابی هستند که برای این مملکت می‌جنگند.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) با بیان اینکه جبهه دفاع از ارزش‌ها، به نظر ما هیئتی‌ها همین مساجد، بسیج و کانون‌ها هستند، گفت: رزمندگان گروه قدس همان افراد گمنام هستند که برای دفاع از این آب و خاک وارد عرصه‌های نبرد می‌شوند، از حسینیه ما یک شهید داشتیم؛ توصیه ما این است که پرچم یا حسین(ع) و علمدار هرگز بر روی زمین نماند، حضرت ابوالفضل(ع) که در راه و مسیر اسلام و حمایت از ولایت، دچار مرارت‌ها و جراحت‌های بی‌شماری می‌شود در انتها باز می‌گوید که هدف خود دست بر نمی‌دارم، از این توصیه، عاشورایی تر و ولایی‌تر سراغ ندارم.
دلخوری دوستم از خبر شهادت برادر کوچکترش
وی ادامه داد: آرزو و حاجات بنده بسیار است، پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و حضرت زهرا(س) عبد خدا هستند؛ ما شخصیت بزرگی همانند امام خمینی(ره) را داریم، در ظاهر گمان می‌کردیم که ایشان شهید می‌شود، اما گرچه خودشان گفتند که جام زهر را نوشیدم؛ اگر آرزوی ما بندگی خدا نباشد دچار زیان شده‌ایم، باید از اهل بیت(ع) که بهترین عباد صالح بودند بندگی خدا را بخواهیم، از امام زمان ارواحنا فداه تقاضا کنیم که برای ما دعا کنند که عبد صالح شویم.
ژولیده به بیان خاطره‌ای از نحوه شهادت داوود عابدی و برادرش پرداخت و در ادامه سخنانش افزود: داوود عابدی در بین ما بودند برادر ایشان در عملیات والفجر مقدماتی که ما هم در آن عملیات حضور داشتیم به شهادت رسیدند، گردان‌های ما متفاوت بود، ما در گردان حنظله بودیم، هنگام تفحص ۳۰۰ تا ۴۰۰ شهید مورد شناسایی قرار گرفتند، یکی از آن شهدا حمید برادر کوچکتر داوود عابدی بود، خبر شهادت حمید باعث دلخوری علی شد و می‌گفت که چرا برادر کوچکتر هنوز از راه نیامده شهید شده است اما ایشان همچنان زنده هستند.
ما مانده بودیم با کوله باری از این دلتنگیها
وی عنوان کرد: ایشان بسیار دل‌تنگ برادرش بود، می‌گفت که نیمه شب برای برادرم و ۶۰ شهید دیگر عاشورا خواندم، در این اثنا از شدت گریه کردن خوابم برد، در خواب تمامی شهدای به پیش بنده آمدند، دلجویی کردند، گویا که در بیداری برایشان می‌خواندم.
این شاعر و مداح اهل بیت(ع) ادامه داد: همان‌طور که عرض کردم زندگی و دل‌تنگی ما باید از این جنس و متصل به اهل بیت(ع) باشد، در دل‌تنگی‌هایمان پناه به روضه، زیارت عاشورا و روضه‌های ائمه(ع) می‌بریم و سر مزار شهدا حاضر می‌شویم، یا به نیت آنها در مجالس شرکت می‌کنیم.
وی در پایان تصریح کرد: در بیمارستان که بودیم هفت ماهی بود که توان برخاستن از بستر را نداشتم، یک شب حال و روزم به اه و ناله رسیده بود؛ اوایل جنگ بود که وارد سپاه شده بودیم و این آموزش‌ها را به رزمندگان دیگر تعلیم می‌دادیم، در انتهای جنگ بسیاری از این رزمندگان بزرگ شهید شده بودند و ما مانده بودیم با کوله باری از این دلتنگیها، دلتنگیها گاهی انسان را به مرز جنون می‌کشاند.
مداحی حاج محمود ژولیده، مداح اهل بیت(ع)
مرجع : ایکنا
