سوم شعبان المعظم سالروز ولادت مولایی است که در عالم هستی نظیر و همتایی ندارد، حضرت سیدالشهدا امام حسین (ع) پاره‌تن امام علی (ع) و صدیقه فاطمه (س) در چنین روزی در مدینة‌النبی دیده به جهان گشود و گل‌های لبخند را نثار لبان مبارک حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) کرد.
در عیون الاخبار از امام رضا (ع) از پدرانش از علی بن الحسین (ع) روایت شده که چون حضرت حسین (ع) متولد شد حضرت رسول (ص) به اسماء بنت عمیس فرمود: «فرزندم را بیاور». من آن بزرگوار را در جامه‌ای سفید پیچیده خدمت آن حضرت بردم، آن جناب در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت و او را در دامن خود نهاد و گریست.
اسماء عرض کرد: پدر و مادرم فدایت، گریه شما از چیست؟ فرمود: برای این فرزندم می‌گریم. عرض کرد: این کودک که الان به دنیا آمده، فرمود: بعد از من گروهی از ستمکاران او را خواهند کشت. خداوند شفاعت مرا به آن‌ها نرساند. آنگاه فرمود: دخترم فاطمه را از این جریان باخبر نکن چون تازه این فرزند برایش متولد شده است.
سپس به حضرت علی (ع) فرمود: او را چه نام می‌گذاری؟ گفت: در نامگذاری بر شما سبقت نمی‌گیرم؛ پیامبر (ص) فرمود: من هم بر پروردگارم سبقت نگیرم، جبرئیل نازل شد و فرمود: ای محمد! خدای بزرگ تو را سلام می‌رساند و می فرماید: «عَلیٌّ مِنْکَ کَهارونَ مِنْ موسی»؛ علی نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است، او را به اسم پسر هارون نامگذار که شبیر است. پیامبر (ص) فرمود: زبان من عربی است، جبرئیل عرض کرد: نام او را «حسین» بگذار.
بشارت مهدوی پیامبر (ص) درباره امام حسین (ع)
همچنین در روایتی به نقل از سلمان فارسی آمده است: دیدم که رسول خدا (ص)، حسین (ع) را بر زانوی خویش نهاده او را می‌بوسید و می‌فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت‌های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) می‌باشد.
حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) درباره جایگاه امام حسین (ع) در عالم هستی فرمود: «وَ امّا الحسینِ، فَاِنَّهُ مِنّی وَ هُوَ ابْنی وَ وَلَدی وَ خَیْرُالْخَلْقِ بَعْدَ اَخیهِ وَ هُوَ امامُ المُسلمینَ و مَولیَ المُؤمنینَ و خَلیفَةُ رَبِّ العالمینَ...»؛ حسین از من است. او فرزند من و بعد از برادرش، بهترین فرد بین مردم، است. او پیشوای مسلمانان، سرور و مولای اهل ایمان، جانشین پروردگار جهانیان، فریادرس درماندگان، پناهِ پناه خواهان و حجت خدا بر تمام جهانیان است». 
نبی مکرم اسلام (ص) در ادامه سخنانشان فرمود: «وَ هُوَ سَیِّدُ شَبابِ اَهْلِ الْجَنّة وَ بابُ نجاةِ الاُمَّة، اَمْرُهُ اَمْری وَ طاعَتُهُ طاعَتی...»؛ او سرور جوانان بهشت و باب نجات امت است. فرمان او، فرمان من است و فرمانبرداری از او، فرمانبرداری از من است. کسی که از او پیروی کند، از من است و کسی که با او مخالفت کند، از من نیست.
حجت‌الاسلام شریعت‌زاده: عالم مدیون امام حسین (ع) است
به مناسبت این میلاد فرخنده با حجت‌الاسلام حسن شریعت‌زاده از خطبای تهران درباره جایگاه امام حسین (ع) در حیات و زندگی عالم هستی به گفت‌وگو نشستیم.
وی با با بیان اینکه با ولادت امام حسین (ع) در روز سوم شعبان دین خدا به تکامل رسید، درباره چرایی این موضوع گفت: در روایتی پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: بعد از من، امت اسلامی دچار فتنه می‌شوند. مراد از فتنه، آزمایش و امتحان است و کسانی می‌توانند سربلند از این فتنه بیرون بیایند که به شخص امیرالمؤمنین (ع) تمسک کنند. به عبارتی امامت عامل اصلی حفظ دین است.
حجت‌الاسلام شریعت‌زاده تصریح کرد: در نامه امام حسین (ع) به برادرشان محمد حنفیه قبل از عزیمت به مکه به خوبی این مهم ترسیم می‌شود. حضرت در این نامه اشاره می‌کند: «إنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلاَبَطِرًا وَلاَمُفْسِدًا وَلاَظَالِمًا وَإنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْءصْلاَحِ فِی أُمَّه جَدِّی مُحَمَّدٍ (ص)؛ أُرِیدُ أَنْ ءَامُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ، وَأَسِیرَ بِسِیرَه جَدِّی وَسِیرَه أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام...»، بنابراین سیدالشهدا (ع) برای اینکه جلو خطر انحراف دین را بگیرند، برای اصلاح امت رسول الله (ص) به مخالفت و مبارزه با بنی امیه پرداخت. 
وی با اشاره به تلاش‌های بنی امیه برای تیشه‌زدن به ریشه اسلام ادامه داد: امام سجاد (ع) در مسجد کوفه هم اشاره به این موضوع داشتند که سیدالشهدا (ع) برای اینکه دین خدا باقی بماند مبادرت به نهضت کربلا کرد. برای همین رسول‌ خدا (ص) فرموده است: «إِنَّ الحُسَـینَ مِصباحُ الهُدی وَسَفینَة النّجاة». وجود مقدس ثارالله، کشتی اعظم نجات عالم هستند.
این خطیب تهرانی اظهار داشت: سیدالشهدا (ع) تمام هستی‌شان را در راه خدا دادند و حتی با جانشان با خدا معامله کردند. در واقع امام حسین (ع)، محی الدین است. بقای دین با سیدالشهدا (ع) بود. حتی در میان اهل سنت و مسیحیان نیز امام حسین (ع) و در کتاب‌های معتبر آن‌ها از امام حسین (ع) به عنوان محی تکامل دین یاد می‌شود.
وی گفت: عالم مدیون امام حسین (ع) است. زیرا ایشان وظیفه هدایت بشری را داشتند. در پایان به اهالی منبر توصیه می‌کنم نامه حضرت (ع) به محمد حنیفه را به عنوان بهترین ملاک امامت و امام‌شناسی برای مخاطبان خود در این ایام ارائه دهند.