آرمان هیأت - درباره آیت‌الله حسین برجرودی

سيد حسين بروجردی در سال ۱۲۹۲ قمری در شهر بروجرد به جهان ديده گشود.

وي از کودکی به فرا گفتن علوم دينی در بيت علم و دانش پرداخت. پس از پيمودن مقدمات علوم در سن ۲۸ سالگی وارد دار العلم اصفهان شد و از حضور ابوالمعالی، سيد مدرس، آيت الله درچه سطوح فقه و اصول و ادبيات عرب را به خوبی استفاده كرد و سال‌ها از محضر حکيم قشقائی و حکيم کاشانی حکمت و فلسفه و کلام و منطق را به پايان برد و بعد از ۸ سال اقامت در اصفهان رهسپار نجف اشرف شد.

آيت‌الله سيدحسين بروجردی فرزند علامه حاج سيد علی طباطبائی یکی از بزرگترين علما و مراجع شيعه در قرن 14 هجری است. وي از سادات طباطبا، سبط سيد مرتضی عليهم الرحمه است.نسب وي به حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی (ع) منتهی می‌شود.

مرحوم بروجردی سال‌ها در نجف از محضر پربرکت آخوند خراسانی، علامه یزدی، آقا شريعت اصفهانی استفاده خارج فقه و اصول كرد و خود در علوم عقلی و نقلی به مرتبه اجتهاد و استادی ارتقاء یافت و در سن ۳۰ سالگی در رديف اساتيد حوزه نجف به تدريس علما اشتغال داشت.

آيت‌الله سيدحسين بروجردی بعد از ۱۰ سال اقامت در عتبات در سال ۱۳۲۸ قمري از عراق وارد بروجرد شد و مدت ۳۰ سال از بهترين ايام عمرش در زادگاه او به ترويج، تدريس و تأليف سپری شد و چند سفر به حوزه قم آمد و شد كرد.

مرحوم آيت‌الله بروجردی در اواخر سال ۱۳۶۳ قمری به علت کسالتی در بيمارستان فيروزآبادی شهر ری بستری شد و پس از یک عمل جراحی بهبود یافت و تا زمانی که در بيمارستان بود عدۀ زيادی از افاضل علما و آيات قم و تهران در بيمارستان از او عيادت كرند و پيشنهاد اقامت در حوزه قم و اداره طلاب به او گرديد. سرانجام در 14 محرم 1364 وارد حوزه قم شد و ديری نگذشت که پس از فوت مرحوم آيت الله حائری تدريجا در رأس اساتيد بزرگ حوزۀ قم قرار گرفت.

مرحوم بروجردی قريب ۱۶ سال در شهرستان قم با همکاری آيات و اساتيد علما حوزه عريض و طويلی مملو از علمای اعلام و حجج بزرگ اسلام برپا كرد. وي در نشر حقايق مکتب، تدريس و تشويق فضلا، ساختن مدارس و مساجد در سراسر جهان، و اعزام علما و اساتيد به نقاط مختلف باعث ترويج دين، توسعه و شناخت مکتب جعفری در سراسر جهان گرديد.

در عصر او مرحوم شيخ شلتوت مفتی و رئيس جامع الازهر، با فتوای خود کرسی فقه جعفری را (که از منابع غنی و متون اصيل اسلامی برخوردار است)در رديف فقه مذاهب جهان اسلام قرارداد و مورد تأييد واقع گرديده و تثبيت شد.

مرحوم آيت‌الله سيدحسين بروجردی حوزۀ درس جامعی مرکب از اعلام و آيات و فضلای مختلف در مسجد اعظم قم برقرار کرد. او در طرح مسائل فقهی احاطه جامعی داشت و رأی صاحب نظران و فقهای بزرگ را بدون کم و کاست به خوبی عنوان می نمود تا خود علما (و فقهای مکتب درس او) انتخاب کنند و نظريه صائب را برگزيده و اهل نظر شوند.

وي در عين احاطه به اصول فقه در علم رجال و حديث مهارتی کامل داشت و با وجود اطلاعات فلسفی و دروس حکمت و از خودنمائی به دور بود. در سجايای اخلاقی آيتی جامع بود و با وجود کهولت از احوال علما و از حوزه‌ها در حد توان رسيدگی و پرسش می‌كرد.

مرحوم بروجردی بر کتاب‌های فقيه صدوق، تهذيب و استبصار شيخ طوسی، خصال و رجال و امالی و علل الشرايع اسانيدی ضميمه نمود. حاشيه بر کفايه آخوند خراسانی و حاشيه بر نهايه طوسی به رشته تحرير برد و یک دوره فقهی از تقريرات او به جا ماند. در عصر او رساله عمليه توضيح المسائل برای مقلدين با اسلوب تازه و جالبی در سراسر جهان منتشر شد.

مرحوم آيت‌الله بروجردی سرانجام در شوال ۱۳۸۰ (فروردين ۱۳۴۰) بر اثر عارضه قلبی دار فانی را وداع كرد و در کنار مسجد اعظم به خاک سپرده شد.