آرمان هیأت - مشکلات روز افزون زائران عتبات‌عاليات

از لحظه راه افتادن يکی از 40 اتوبوس زائران ايرانی در هر روز 40 زائر متوسط 2000 ‏کيلومتر را بايد طی کنند تا به شهر نجف اشرف و سپس به کربلا بروند، اما در اين ميان ‏مشکلات چنان شده که آرام آرام حوصله زائران ‏ايرانی را سر برده و آنها را کلافه کرده است.‏

به گزارش خيمه، تصادف اتوبوس زائران لنگرودی در مسیر کربلا تا مرز ‏مهران بهانه ای شد تا ناتوانی طرف عراقی در فراهم کردن شرکت های مناسب برای ‏انجام برنامه ریزی های لازم روزانه برای 1600 زائر ایرانی را بیش از پیش آشکار کند.‏

گرچه با حضور شرکت شمسا، نماینده اختصاصی سازمان حج و زیارت در عراق برخی ‏مشکلات مانند هتل، اقامت و غذا تا حدی کم شده، اما نگاه های غیر دوستانه و حتی در ‏برخی موارد توهین آمیز مسئولان عراقی موجب شده که بدترین سرویس ممکن در عراق ‏در قالب همان شرکت های سرویس دهنده زیر نظر پسران صدام و چند بعثی دیگر حالا ‏با ظاهر حقوقی تغییر یافته ولی با همان وسایل نقلیه از رده خارج ادامه یابد.‏

قرار دادن رانندگانی بی تجربه، نابلد و حتی غیر متخصص پشت اتوبوس اسقاطی حامل 40 ‏زائر ایرانی که بهانه آن ایجاد اشتغال است، تنها وسیله برای خسته کردن زائران ایرانی ‏امام حسین(ع) است.‏

از بدو ورود به مرز پس از اینکه زائر ایرانی مجبور است ساعت 8 صبح در صف مرزی ‏ایران قرار بگیرد تا 11:30 که تازه طرف عراقی کار را شروع می کند و این موضوع تا 5 ‏بعد از ظهر طول می کشد. ‏

گذشته از گرما، نبود امکانات رفاهی و اختلاف ساعت، بسته شدن گاه و بیگاه مرز بر سر ‏نبود یک ساختار مناسب دیپلماتیک و دو طرفه و بهانه تراشی های طرف عراقی بدترین ‏ساعت های ممکن را برای زائران فراهم می کند، به طوری که بارها و بارها بر سر نزاع ‏یک افسر عراقی با باربران ایرانی ساعت ها مرز بسته مانده و طرف ایرانی گویی دستش ‏زیر سنگ طرف عراقی است که کوچکترین اعتراضی نمی کند! ‏

رفتارهای توهین آمیز همراه با داد و فریاد نخستین مامور مرزبانی، گذر از مسیری 500 ‏متری به همراه بار و وسایل در گرمای غیرقابل تحمل عراق دیگر اجازه تحمل توهین و ‏الفاظ رکیک عربی بچه های 17 – 18 ساله ای که لباس سربازان ارتش آمریکا را پوشیده ‏اند ولی نوشته ارتش ملی عراق بر روی سینه های آنهاست را باقی نمی گذارد.‏

انگشت نگاری از هر 10 انگشت دست و ثبت عکس قرنیه هر دو چشم ( ‏Eye Print‏ ) ‏محصول انتخاب جوانان بین 25 تا 45 ساله کاروان ها توسط دو سرباز آمریکایی است.‏

در این میان از حیث امکانات بین مرز ما و عراق هیچ فرقی جز در یک سرویس ‏دستشویی بزرگ و یک نمازخانه وجود ندارد و معلوم نیست در این 30 ماه گذشته که ‏مرز مهران فعال شده و به ازای عبور هر مسافر عتبات 40 هزار تومان عاید مرز می ‏شود، چرا هنوز یک سالن مناسب با سیستم تهویه مناسب تر فصلی و سایر امکانات رفاهی ‏برای زائران عتبات فراهم نشده است؟!‏

محلی ها تغییرات 6 ماهه در شهرداری مهران، شهری که هنوز بوی جنگ زدگی شدید از ‏آن به مشام می رسد را عامل این بی ثباتی می دانند.‏

اما آیا غیر از این است که سنت عقد تفاهم نامه و پروتکل های سیاسی و توریستی برای ‏سفر به یک کشور مستلزم بررسی بند بند ضمائم و حاشیه های آن است.‏

متاسفانه بارها اعلام شده که افراد زیادی به دلیل حضور غیرقانونی در عراق در زندان ‏های آن گرفتار هستند، ولی آیا شده کسی از نحوه غیرقابل توجیه انتقال زائران ایرانی به ‏عراق انتقادی کند.‏

اگر از هر زائر عتبات در مورد سختی های این سفر سوال کنید، از غذای بی کیفیت به ‏اصطلاح سفارشی شرکت ش در کوت عراق که غیرقابل تحمل شروع می شود و تا ‏وضعیت بد امکانات رفاهی هتل ها و رانندگی ناشی وار و خطرناک رانندگان اتوبوس های ‏حامل زائران تا رفتار بد ماموران عراقی ادامه می یابد.‏

به بیان واضح تر مردم به دلیل عشق به زیارت امیرالمومنین(ع) و امام حسین(ع) و ‏حضرت عباس(ع) چشم بر مشکلات می بندند و دل در گروه مهر این ائمه مطهر قرار می ‏دهند. اما این دلیلی می شود که دستگاه دیپلماسی، بخش های مختلف دولتی و به ‏خصوص سازمان حج در مقابل بی توجهی و بی تفاوتی های موجود بخش های دولتی ‏عراق سکوت کنند؟!‏

عراقی ها به دلیلی واهی و توجیه تولید نشدن بازار کار اجازه نمی دهند 40 اتوبوس سالم ‏ایرانی در عراق وظیفه حمل و نقل زائران ایرانی را انجام دهد و در این میان با توجه به ‏امکاناتی که روزانه به این کشور تزریق می شود، هیچ انگیزه ای برای فراهم کردن ‏وسایل نقلیه جدید برای پرسودترین بازار توریستی کشورشان ندارند.‏

در این میان مسامحه جالب طرف ایرانی موجب شده که جان مسافران در کف رانندگان ‏ناشی و اغلب بی سوادی قرار بگیرد که به گواه افراد حاضر در یکی از کاروان ها حتی ‏جاده های عراق را هم بلد نیستند و ماه گذشته در نمونه ای واضح یک اتوبوس جا مانده ‏از کاروان اتوبوس های ایرانی 5 ساعت در وضعیت نا امن عراق و جاده های خراب و از ‏بین رفته آن بین شهرهای دیوانیه و نجف دور خود می چرخیده است!‏

از سوی دیگر وضعیت اقتصادی عراق خراب تر از آن است که مقامات دور اندیش آن به ‏دنبال ایجاد بازار کار برای جوانان ناوارد شهرهای مختلف خودشان باشند و متاسفانه ‏این دیدگاه با برخی مشکلات مذهبی و ذهنیت در قبایل خاص مناطق عراق تنها خطر را ‏برای سلامتی و جان مسافران عتبات زیاد می کند.‏

اندازه گیری میزان امنیت عراق و سطح رفاه موجود یکی از مشکلاتی است که به مرور ‏حل شده، اما گویی زائران ایرانی عتبات مجانی به عراق می روند و دولت این کشور ‏یارانه ای به آنها می دهد که این گونه مورد توهین و رفتار زشت ماموران دولتی این ‏کشور قرار می گیرند.‏

براساس تجربه افراد متخصص در حوزه توریسم زیارتی هر زائر ایرانی حداقل 100 ‏هزار تومان و حداکثر یک میلیون تومان با خود همراه داشته و از بازارهای نجف و کربلا ‏خرید می کند.

گذشته از حق دولتی که بابت حضور هر مسافر ایرانی در قالب هزینه 267 ‏هزارتومانی ثبت نام به عراقی ها پرداخت می شود، می توان به این نتیجه رسید که رقمی ‏بالغ بر 21 میلیارد تومان پول ایرانی در بازارهای عراقی تزریق می شود و گواه این ‏بررسی انبوه اسکناس های مختلف ایرانی در شهرهای نجف و کربلاست به حدی که ‏مبادله مالی بین خود عراقی ها هم با اسکناس های ایرانی صورت می پذیرد!‏

در این شرایط چرا طرف عراقی اجازه رشد امکانات در هتل ها و سرویس رسانی بهتر به ‏زائران را در خاموشی های 20 ساعتی نجف و 18 ساعتی کربلا را نداده و روز به روز ‏از سطح کیفی خدمات کاسته و در این میان هتلداران و شرکت های حمل و نقل را حمایت ‏می کند؟!‏

کشته شدن زائر لنگرودی در حادثه اتوبوس عراقی که بین کربلا و مهران اتفاق افتاد، ‏زنگ خطری جدی برای کسانی است که ماجرای سفر زائران ایرانی به عتبات را همواره با ‏روایات و احادیث در مورد سختی این سفر توجیه می کنند تا نتیجه مسامحه و بی تفاوتی ‏آنها مورد ارزیابی و بازخواست مردم قرار نگیرد.‏

این مشکلات در شرایطی است که مسئولان سازمان حج و زیارت شکل رسانه ای بزرگی ‏به توافق هوایی 450 دلاری با طرف عراقی می دهند، اما اشاره ای به حدود هزینه یک ‏میلیون تومانی برای هر زائر هوایی و بی میلی شرکت های داخلی به جز خط هوایی از ‏رده خارج عراق برای این برنامه هوایی نمی کنند! ‏