نفیسه‌سادات موسوی، شاعر معاصر کشورمان برای همسرش که در منا جان به جان‌ آفرین تسلیم کرده شعری سروده است.

«چمدان را که جمع می‌کردیم/ هر کسی یک نفس دعا می‌خواست

پسرت عاقبت به خیر شدن/ دخترت اذن کربلا می‌خواست

اسم‌ها را نوشته بودی تا/ هیچ قولی ز خاطرت نرورد

مرد همسایه شیمیایی بود/ همسرش وعده شفا می‌خواست

من که این سال‌ها قدم به قدم/ پا به پای تو زندگی کردم

در خیالم دمی نمی‌گنجید/ دل بی‌طاقتت چه‌ها می‌خواست

تو شهادت مقدرت بوده/ گرچه از جنگ زنده برگشتی

ملک‌الموت از همان اول/ قبض روح تو را منا می‌خواست

عصر روز گذشته در عرفات/ در مناجات عاشقانه خود

تو چه گفتی که من عقب ماندم/ که خدا هم فقط تو را می‌خواست

ما دو تن هر دو همقدم بودیم/ لحظه به لحظه کنار هم بودیم

کاش با هم عروج می‌کردیم/ کاش می‌شد، اگر خدا می‌خواست»

آرمان هیأت