کد مطلب : ۲۳۱۱۹
گزارشی کوتاه از اولین اکران غیررسمی فیلم «محمد رسول الله»
بهت و اشک اولین واکنش تماشاگران عظیم‌ترین پروژه سینمایی ایران
بالاخره انتظارها به سرآمد و بزرگترین پروژه تاریخ سینمای ایران در سینما فرهنگ با حضور مسئولین فرهنگی، علما، مسئولین و تعدادی از هنرمندان رونمایی شد. از سال ۱۳۸۹ که خبر رسید مجید مجیدی شروع به ساخت فیلمی درباره پیامبر اعظم (ص) کرده است، اهالی رسانه و به تبع آن علاقه مندان به سینما پیگیر نحوه ساخت و تولید فیلم بودند. این بار مجیدی در فضای خاص سیاسی منطقه قصد کرد از محاصره مسلمانان در شعب ابی طالب و دوران کودکی حضرت رسول سخن بگوید.
پر بیراه نیست اگر بگویم در طول زمان نمایش فیلم نفس ها حبس شده بود و هیچ یک از تماشاچیان حاضر نبود لحظه ای چشم از پرده عریض سینما برگیرد. زیرا لحظات ناب پر از مهر و عطوفت را از دست می داد. مجیدی به خوبی از عهده کار برآمده است و به گونه ای وقایع را بازگو می کند و لحظه‌ای تماشاگر را به خود وا نمی گذارد. عظیم ترین فیلم سینمای ایران با هدایت و درایت مجید مجیدی ساخته شده است. عطوفت و مهربانی پیامبر در فیلم به وضوح دیده می شود و با این فیلم کودکی پیامبر رحمت به درستی معرفی می شود و نشانه های سینمای مجیدی (لطافت و انسانیت) بدون هیچ درشت نمایی قابل لمس است.
در طول نمایش فیلم تماشاگران در سکوت محض تنها فیلم را به نظاره نشستند و احساساتشان از شکوه وعظمت، مهربانی و عطوفت پیامبر و جهالت و نادانی برخی از اطرافیان پیامبر به غلیان آمده و اشک از دیدگانشان جاری می‌شود. مجیدی در فیلم به درستی از ادیان الهی و نوید و بشارت آمدن منجی بشر سخن به میان می آورد و بخش هایی از فیلم به زبان های عبری و ارمنی است که به خوبی می تواند با پیروان این ادیان هم ارتباط برقرار کند.
حرف بدیع و جدی از بخشی از زندگی پیامبر (ص)، از خاندان و حیات و بالاخره سیر و سلوک ایشان که کمتر خوانده و شنیده ایم. قطورترین برگ های تاریخ به زمان رسالت ایشان باز‌می گردد و کمتر به زمان کودکی و نزدیکان حضرتشان اشاره شده است. همین امر کار گروه تحقیق و نگارش فیلمنامه را سخت تر می کرد.
مجیدی کارگردان صاحب سبک سینمای ایران هنرمندان ایرانی و خارجی را برای ارایه حرفی تازه و نمایش بخشی از زندگی پیامبر که کمتر در تاریخ به آن اشاره شده است به خدمت گرفت.
سینمای ما امروز مفتخر به ساخت فیلمی است که توانست مهربانی پیامبر رحمت را به درستی و به همت هنرمندان ایرانی و به کارگیری هنرمندان خارجی و تکنولوژی و دستاورد سینمای دنیا به تصویر بکشد.
فیلم محمد رسول الله پاسخی است روشنگرانه و مهربانانه برای آنان که هنوز بارقه هایی از حق جویی را درون خود دارند. این فیلم باید راهنمای سینمای ایران و فیلمسازان باشد تا با مضامین دینی کارهای ارزنده و در خور شان ساخته شود.
پر بیراه نیست اگر بگویم در طول زمان نمایش فیلم نفس ها حبس شده بود و هیچ یک از تماشاچیان حاضر نبود لحظه ای چشم از پرده عریض سینما برگیرد. زیرا لحظات ناب پر از مهر و عطوفت را از دست می داد. مجیدی به خوبی از عهده کار برآمده است و به گونه ای وقایع را بازگو می کند و لحظه‌ای تماشاگر را به خود وا نمی گذارد. عظیم ترین فیلم سینمای ایران با هدایت و درایت مجید مجیدی ساخته شده است. عطوفت و مهربانی پیامبر در فیلم به وضوح دیده می شود و با این فیلم کودکی پیامبر رحمت به درستی معرفی می شود و نشانه های سینمای مجیدی (لطافت و انسانیت) بدون هیچ درشت نمایی قابل لمس است.
در طول نمایش فیلم تماشاگران در سکوت محض تنها فیلم را به نظاره نشستند و احساساتشان از شکوه وعظمت، مهربانی و عطوفت پیامبر و جهالت و نادانی برخی از اطرافیان پیامبر به غلیان آمده و اشک از دیدگانشان جاری می‌شود. مجیدی در فیلم به درستی از ادیان الهی و نوید و بشارت آمدن منجی بشر سخن به میان می آورد و بخش هایی از فیلم به زبان های عبری و ارمنی است که به خوبی می تواند با پیروان این ادیان هم ارتباط برقرار کند.
حرف بدیع و جدی از بخشی از زندگی پیامبر (ص)، از خاندان و حیات و بالاخره سیر و سلوک ایشان که کمتر خوانده و شنیده ایم. قطورترین برگ های تاریخ به زمان رسالت ایشان باز‌می گردد و کمتر به زمان کودکی و نزدیکان حضرتشان اشاره شده است. همین امر کار گروه تحقیق و نگارش فیلمنامه را سخت تر می کرد.
مجیدی کارگردان صاحب سبک سینمای ایران هنرمندان ایرانی و خارجی را برای ارایه حرفی تازه و نمایش بخشی از زندگی پیامبر که کمتر در تاریخ به آن اشاره شده است به خدمت گرفت.
سینمای ما امروز مفتخر به ساخت فیلمی است که توانست مهربانی پیامبر رحمت را به درستی و به همت هنرمندان ایرانی و به کارگیری هنرمندان خارجی و تکنولوژی و دستاورد سینمای دنیا به تصویر بکشد.
فیلم محمد رسول الله پاسخی است روشنگرانه و مهربانانه برای آنان که هنوز بارقه هایی از حق جویی را درون خود دارند. این فیلم باید راهنمای سینمای ایران و فیلمسازان باشد تا با مضامین دینی کارهای ارزنده و در خور شان ساخته شود.
مرجع : فارس
