کد مطلب : ۲۶۵۱۱
نقد هافینگتون پست بر فیلم «محمد رسول الله»/ باشکوه و اسطوره‌ای
منتقد هافینگتون پست فرانسوی (نسخه کبک) ۲۸ آگوست نوشت: فیلمی که شب پیش سی و نهمین جشنواره فیلم مونترال را افتتاح کرد، به کارگردانی مجید مجیدی فیلمی رمانتیک-تاریخی است که چون یک نقاشی دیواری باشکوه بر کودکی حضرت محمد (ص) تمرکز دارد.
این محصول سه ساعته، یادآور فیلم‌های اسطوره‌ای مذهبی دهه ۱۹۵۰ است که همه احساسات خوب را منعکس می‌کردند.
ساختی فیلمی درباره پیام‌آور اسلام همیشه دشوار است زیرا مسلمانان سنی با این کار مخالف هستند و همین فیلم نیز با این مشکلات روبه رو شده است. در سال ۱۹۷۶ «رسالت» ساخته مصطفی عقاد فیلمساز سوری-آمریکایی با بازی آنتونی کویین و ایرنه پاپاس بدون نمایش تصویری از حضرت ساخته شد.
گرچه مجید مجیدی باور دارد که توانسته است هم شیعه هم سنی را راضی کند اما باید گفت این تلاش چندان موفق نبوده است چون در عین حال که ما پیامبر اسلام را از پشت سر می‌بینیم، با موهایی که در باد تکان می‌خورد، باورهای شیعی را می‌توان در فیلم بیشتر دید. وقوع معجزات مکرر، مساله شهادت و پیامبری که به نوعی از نظر ظاهر یادآور مسیح است در مکاتب فکری سنی قابل قبول نیست.
این منتقد می‌نویسد: از این زوایا باید گفت فیلم به نوعی با رویکرد تبلیغی ساخته شده است. در عین حال سرژ لوسیک مدیر و بنیانگذار این جشنواره توضیح می‌دهد که نقش این جشنواره نمایش فیلم‌هایی است که نظری ترویجی نداشته باشند و در ورای همه نقطه نظرات از انسانیت و دیدگاه هنری فیلمساز دفاع کنند.
از این زوایه مجید مجیدی از زمانی که سه جایزه بزرگ از آمریکا گرفت، به عنوان چهره ای شناخته شده برای جشنواره فیلم مونترال درآمده است.
در نشست خبری این فیلم هم که پنج شنبه بعدازظهر برگزار شد، کارگردان ۵۶ ساله تایید کرد که می‌خواست فیلمی بسازد که تفسیرهای بد و نادرست از اسلام را در جهان امروز و به ویژه غرب تغییر دهد.
با این حال مخاطبان از درک بسیاری از نکات فیلم که تلفیقی از فرهنگ عربی و فارسی است و سه ساعت طول می‌کشد، ناتوان هستند. این فیلم پرهزینه ۴۰ میلیون دلاری که گران‌ترین محصول سینمای ایران است، بر کودکی زندگی حضرت محمد (ص) تمرکز دارد که اطلاعات کمی برای تاریخ نگاران درباره این بخش وجود دارد و تنها منابع موجود در میان منابع مذهبی است.
با چشم اندازهای دراماتیک و موسیقی باشکوه، فیلم «محمد رسول‌االله» قصد دارد تاثیرگذار باشد، اما به شکلی مداوم موضوع هایی را که قبلا بیان کرده تکرار می‌کند. فیلم توالی سکانس‌هایی است که در عین بیان جنبه‌های وجدآور بر شخصیت‌های کم تحرکی تاکید دارد که به ویژه از نظر لباس و چهره نتوانسته‌اند در سطح حرفه‌ای فیلم حرکت کنند.
به جز تصویر مکه شهر مقدس مسلمانان، جلوه‌های ویژه در سکانس‌های دیگر خیلی درخشان ظاهر نشده است.
این محصول سه ساعته، یادآور فیلم‌های اسطوره‌ای مذهبی دهه ۱۹۵۰ است که همه احساسات خوب را منعکس می‌کردند.
ساختی فیلمی درباره پیام‌آور اسلام همیشه دشوار است زیرا مسلمانان سنی با این کار مخالف هستند و همین فیلم نیز با این مشکلات روبه رو شده است. در سال ۱۹۷۶ «رسالت» ساخته مصطفی عقاد فیلمساز سوری-آمریکایی با بازی آنتونی کویین و ایرنه پاپاس بدون نمایش تصویری از حضرت ساخته شد.
گرچه مجید مجیدی باور دارد که توانسته است هم شیعه هم سنی را راضی کند اما باید گفت این تلاش چندان موفق نبوده است چون در عین حال که ما پیامبر اسلام را از پشت سر می‌بینیم، با موهایی که در باد تکان می‌خورد، باورهای شیعی را می‌توان در فیلم بیشتر دید. وقوع معجزات مکرر، مساله شهادت و پیامبری که به نوعی از نظر ظاهر یادآور مسیح است در مکاتب فکری سنی قابل قبول نیست.
این منتقد می‌نویسد: از این زوایا باید گفت فیلم به نوعی با رویکرد تبلیغی ساخته شده است. در عین حال سرژ لوسیک مدیر و بنیانگذار این جشنواره توضیح می‌دهد که نقش این جشنواره نمایش فیلم‌هایی است که نظری ترویجی نداشته باشند و در ورای همه نقطه نظرات از انسانیت و دیدگاه هنری فیلمساز دفاع کنند.
از این زوایه مجید مجیدی از زمانی که سه جایزه بزرگ از آمریکا گرفت، به عنوان چهره ای شناخته شده برای جشنواره فیلم مونترال درآمده است.
در نشست خبری این فیلم هم که پنج شنبه بعدازظهر برگزار شد، کارگردان ۵۶ ساله تایید کرد که می‌خواست فیلمی بسازد که تفسیرهای بد و نادرست از اسلام را در جهان امروز و به ویژه غرب تغییر دهد.
با این حال مخاطبان از درک بسیاری از نکات فیلم که تلفیقی از فرهنگ عربی و فارسی است و سه ساعت طول می‌کشد، ناتوان هستند. این فیلم پرهزینه ۴۰ میلیون دلاری که گران‌ترین محصول سینمای ایران است، بر کودکی زندگی حضرت محمد (ص) تمرکز دارد که اطلاعات کمی برای تاریخ نگاران درباره این بخش وجود دارد و تنها منابع موجود در میان منابع مذهبی است.
با چشم اندازهای دراماتیک و موسیقی باشکوه، فیلم «محمد رسول‌االله» قصد دارد تاثیرگذار باشد، اما به شکلی مداوم موضوع هایی را که قبلا بیان کرده تکرار می‌کند. فیلم توالی سکانس‌هایی است که در عین بیان جنبه‌های وجدآور بر شخصیت‌های کم تحرکی تاکید دارد که به ویژه از نظر لباس و چهره نتوانسته‌اند در سطح حرفه‌ای فیلم حرکت کنند.
به جز تصویر مکه شهر مقدس مسلمانان، جلوه‌های ویژه در سکانس‌های دیگر خیلی درخشان ظاهر نشده است.
مرجع : مهر
