کد مطلب : ۲۷۵۰
چرا در ماه رمضان شاد نيستيم؟
به گزارش خیمه، در ماه مبارک رمضان، بیش از هر ماه قمری يا شمسی ديگر زمينه و انگيزه شادی وجود دارد؛ فرا رسيدن ماه مبارک رمضان، در بسیاری از کشورهای اسلامی، همراه با شادی و نشاط عمومی و ایجاد فضايی سرشار از بهجت و شادمانی است.
در کشور ما هم البته تلاش مستمر و پی‌گیر مسئولان فرهنگی و نهادهای مردمی و رسانه‌ها از جمله صدا و سيما و برپايی برنامه‌هايی مانند «جشن رمضان»، نشان دهنده عزم متوليان فرهنگی برای خلق فضايي شاد در اين ماه است.
برگزاری برنامه‌های شاد و فرح‌انگيز و اجرای مسابقات پرتحرک در ميادين و فرهنگسراها و اهدای جايزه به نفرات منتخب بلافاصله پس از پایان مسابقه را نيز بايد به حساب همين سياست ايجاد نشاط گذاشت.
با اين همه، سئوالی که برای بسياری از صاحب‌نظران مسائل مذهبی و اجتماعی وجود دارد اين است که چرا در ماه ضیافت الهی و بهار قرآن و ماهی که یکی از شب‌های آن بهتر از هزار ماه است، انگيزه خودجوش واقعی و فراگیر شادی در میان قشرهای مختلف جامعه ما وجود ندارد؟ شاید برای يافتن پاسخ اين سئوال، خواندن گفته‌های کسانی که در اين گزارش با آنها گفت‌وگو کرده‌ایم، راه‌گشا باشد.
متانت، به معنی اندوه نیست
شايد يکی از دلايل رايج بودن اين تصور که فضای حاکم بر جلسات مذهبی باید فضایی دور از تبسم و لبخند باشد، میزان احترام و تقدس آنها باشد.
«ناصر خوشبخت» نویسنده داستان‌های مذهبی برای کودکان و نوجوانان، در این باره به خیمه می گوید: «شاید بسياری از ما در تعريف متانت، دچار اشتباه شده‌ایم؛ تفکری که خنده و شادی و هر نوع رفتاری را که انبساط و فرح در آن باشد، لغو و زشت و سبک می‌پندارد و وقار واقعی را در چهره افراد مصیبت‌زده و گرفتار جست‌وجو می‌کند.
تربيت سنتی جامعه ما، در بسیاری از موارد به گونه‌ای بوده است که بيشتر ما از کودکی، برای خنديدن و ابراز شادی با مخالفت جدی والدين، مربيان و بزرگ‌ترهايمان مواجه شده‌ایم و برای ما، مؤدب بودن را در خاموش و جدی بودن تعریف کرده‌اند؛ ارائه الگوهای رفتاری از زندگی معصومين(ع) می‌تواند اين تفکر را در جامعه تعديل کند.»
به گفته خوشبخت، بسیاری از مورخین و مستشرقین، مسلمان را انسان‌هایی گشاده‌رو و صبور معرفی کرده‌اند و حتی در مواجهه با بلایا و مصایب، با تسلیم بودن در برابر اراده الهی و توکل به او، لبخند به لب داشته‌اند و در جامعه مسلمانان، افراد اخمو و غیر متبسم به ندرت دیده می‌شده است.
برای عبادت، لازم نیست غمگین باشید
همه مسلمانان، ماه رمضان را فرصتی برای انجام مستحبات و عبادات بیشتر می‌دانند؛ روح عبادی این ماه چنان فضایی از معنویت و خداجويی برای روزه‌داران ایجاد می‌کند که بیشتر به انگیزه‌های معنوی توجه دارند تا نیازها و خواسته‌های مادی.
حجت‌الاسلام «وحيدی» امام جمعه مسجد امام سجاد(ع)، نيز درباره رابطه معنویت و شادی در ماه رمضان به خیمه می‌گوید: «بر اساس روایات ائمه اطهار(ع) و سخنان بزرگان دینی، تعلق به دنیا و مادیات، منشأ اصلی اندوه و ناخشنودی است؛ دوری از تعلقات و رهايی از هر آن‌چه به قول حافظ رنگ تعلق پذیرد، موجب خشنودی و فرح است»
وی اضافه می‌کند: «سیر و سلوک، با افزایش خشنودی در دل و جان سالک راه حقیقت، همراه است؛ او با کسب حالات و مقامات معنوی، در نهایت به مرحله رضا و رضامندی می‌رسد و خواهش‌ها و خواسته‌های او منطبق و هم‌جهت با اراده نافذ خداوند می‌شود و این، ذات اصلی خشنودی و نشاط مطلق است.»
وحيدی این طور نتیجه می‌گیرد: «بعضی از ما تصویر می‌کنيم عبادت باید در فضايی غمگين و حزن‌آور باشد؛ در حالی که اين با نظر اسلام متفاوت است؛ توصیه پيامبر (ص) و بزرگان برای پوشیدن لباس‌های روشن و پاکيزه و معطر و آراسته بودن در موقع نماز، نشان می‌دهد روح عبادت، به شادی نزديک است و فرح واقعی و نشاط به معنی واقعی کلمه، در نزدیکی با رضایت الهی است.»
ماه مبارک، پیوندی مبارک
«چه کسی گفته است بايد سنت پيامبر را در این ماه ترک کرد؟» سردفتر يکی از دفترخانه‌های ثبت ازدواج اين را می‌گويد؛ به گفته خودش 35 سال است اين پرسش را از مراجعان به اين دفترخانه و کسانی که منتظرند تا با تمام شدن ماه مبارک رمضان، همسر آينده‌شان را به عقد خود درآورند، پرسيده است و باز به قول خودش، هنوز به جواب معين و مشخصی نرسیده است.
چگينی در اين باره می‌گويد: «انعقاد عقد مبارکی مانند ازدواج، چه بهتر در بهترين ماه سال باشد؛ ازدواج، سنت پيامبر است و معلوم نيست از کجا اين تفکر و تصور پديد آمده که عمل به سنت پيامبر در ماه مبارک حرمت دارد.»
وی فرهنگ‌سازی در اين‌باره را موجب محو خرافات و کج‌فهمی‌ها می‌داند و می‌گويد: «اين وظيفه صدا و سيما و ساير رسانه‌هاست که با دعوت از علما و با تهيه برنامه، به مردم بگويند که عقد و عروسی و خانه يکی شدن دو جوان و آغاز زندگی مشترک دو انسان، کاری مکروه و مطرود نيست که در ماه رمضان از آن دوری کنند، بلکه اگر قصد ازدواج دارند، تا فرصت ماه مبارک را از دست نداده‌اند، برای انجام اين امر خير اقدام کنند.»
در کشور ما هم البته تلاش مستمر و پی‌گیر مسئولان فرهنگی و نهادهای مردمی و رسانه‌ها از جمله صدا و سيما و برپايی برنامه‌هايی مانند «جشن رمضان»، نشان دهنده عزم متوليان فرهنگی برای خلق فضايي شاد در اين ماه است.
برگزاری برنامه‌های شاد و فرح‌انگيز و اجرای مسابقات پرتحرک در ميادين و فرهنگسراها و اهدای جايزه به نفرات منتخب بلافاصله پس از پایان مسابقه را نيز بايد به حساب همين سياست ايجاد نشاط گذاشت.
با اين همه، سئوالی که برای بسياری از صاحب‌نظران مسائل مذهبی و اجتماعی وجود دارد اين است که چرا در ماه ضیافت الهی و بهار قرآن و ماهی که یکی از شب‌های آن بهتر از هزار ماه است، انگيزه خودجوش واقعی و فراگیر شادی در میان قشرهای مختلف جامعه ما وجود ندارد؟ شاید برای يافتن پاسخ اين سئوال، خواندن گفته‌های کسانی که در اين گزارش با آنها گفت‌وگو کرده‌ایم، راه‌گشا باشد.
متانت، به معنی اندوه نیست
شايد يکی از دلايل رايج بودن اين تصور که فضای حاکم بر جلسات مذهبی باید فضایی دور از تبسم و لبخند باشد، میزان احترام و تقدس آنها باشد.
«ناصر خوشبخت» نویسنده داستان‌های مذهبی برای کودکان و نوجوانان، در این باره به خیمه می گوید: «شاید بسياری از ما در تعريف متانت، دچار اشتباه شده‌ایم؛ تفکری که خنده و شادی و هر نوع رفتاری را که انبساط و فرح در آن باشد، لغو و زشت و سبک می‌پندارد و وقار واقعی را در چهره افراد مصیبت‌زده و گرفتار جست‌وجو می‌کند.
تربيت سنتی جامعه ما، در بسیاری از موارد به گونه‌ای بوده است که بيشتر ما از کودکی، برای خنديدن و ابراز شادی با مخالفت جدی والدين، مربيان و بزرگ‌ترهايمان مواجه شده‌ایم و برای ما، مؤدب بودن را در خاموش و جدی بودن تعریف کرده‌اند؛ ارائه الگوهای رفتاری از زندگی معصومين(ع) می‌تواند اين تفکر را در جامعه تعديل کند.»
به گفته خوشبخت، بسیاری از مورخین و مستشرقین، مسلمان را انسان‌هایی گشاده‌رو و صبور معرفی کرده‌اند و حتی در مواجهه با بلایا و مصایب، با تسلیم بودن در برابر اراده الهی و توکل به او، لبخند به لب داشته‌اند و در جامعه مسلمانان، افراد اخمو و غیر متبسم به ندرت دیده می‌شده است.
برای عبادت، لازم نیست غمگین باشید
همه مسلمانان، ماه رمضان را فرصتی برای انجام مستحبات و عبادات بیشتر می‌دانند؛ روح عبادی این ماه چنان فضایی از معنویت و خداجويی برای روزه‌داران ایجاد می‌کند که بیشتر به انگیزه‌های معنوی توجه دارند تا نیازها و خواسته‌های مادی.
حجت‌الاسلام «وحيدی» امام جمعه مسجد امام سجاد(ع)، نيز درباره رابطه معنویت و شادی در ماه رمضان به خیمه می‌گوید: «بر اساس روایات ائمه اطهار(ع) و سخنان بزرگان دینی، تعلق به دنیا و مادیات، منشأ اصلی اندوه و ناخشنودی است؛ دوری از تعلقات و رهايی از هر آن‌چه به قول حافظ رنگ تعلق پذیرد، موجب خشنودی و فرح است»
وی اضافه می‌کند: «سیر و سلوک، با افزایش خشنودی در دل و جان سالک راه حقیقت، همراه است؛ او با کسب حالات و مقامات معنوی، در نهایت به مرحله رضا و رضامندی می‌رسد و خواهش‌ها و خواسته‌های او منطبق و هم‌جهت با اراده نافذ خداوند می‌شود و این، ذات اصلی خشنودی و نشاط مطلق است.»
وحيدی این طور نتیجه می‌گیرد: «بعضی از ما تصویر می‌کنيم عبادت باید در فضايی غمگين و حزن‌آور باشد؛ در حالی که اين با نظر اسلام متفاوت است؛ توصیه پيامبر (ص) و بزرگان برای پوشیدن لباس‌های روشن و پاکيزه و معطر و آراسته بودن در موقع نماز، نشان می‌دهد روح عبادت، به شادی نزديک است و فرح واقعی و نشاط به معنی واقعی کلمه، در نزدیکی با رضایت الهی است.»
ماه مبارک، پیوندی مبارک
«چه کسی گفته است بايد سنت پيامبر را در این ماه ترک کرد؟» سردفتر يکی از دفترخانه‌های ثبت ازدواج اين را می‌گويد؛ به گفته خودش 35 سال است اين پرسش را از مراجعان به اين دفترخانه و کسانی که منتظرند تا با تمام شدن ماه مبارک رمضان، همسر آينده‌شان را به عقد خود درآورند، پرسيده است و باز به قول خودش، هنوز به جواب معين و مشخصی نرسیده است.
چگينی در اين باره می‌گويد: «انعقاد عقد مبارکی مانند ازدواج، چه بهتر در بهترين ماه سال باشد؛ ازدواج، سنت پيامبر است و معلوم نيست از کجا اين تفکر و تصور پديد آمده که عمل به سنت پيامبر در ماه مبارک حرمت دارد.»
وی فرهنگ‌سازی در اين‌باره را موجب محو خرافات و کج‌فهمی‌ها می‌داند و می‌گويد: «اين وظيفه صدا و سيما و ساير رسانه‌هاست که با دعوت از علما و با تهيه برنامه، به مردم بگويند که عقد و عروسی و خانه يکی شدن دو جوان و آغاز زندگی مشترک دو انسان، کاری مکروه و مطرود نيست که در ماه رمضان از آن دوری کنند، بلکه اگر قصد ازدواج دارند، تا فرصت ماه مبارک را از دست نداده‌اند، برای انجام اين امر خير اقدام کنند.»
ممنون می شوم