کد مطلب : ۳۱۰۸۹
آفت‌های مداحی: بی‌استادی، بی‌سوادی و بی‌تقوایی/ شاعر آیینی باید خودش را به ممدوح برساند
شصت سال است که زندگی‌اش با خاندان عصمت و طهارت گره خورده و با نظر لطف الهی توانسته صدای دلنشین و اشعار نابش را در راه خدمت به اهل بیت(عليهم‌السلام) به کار ببندد. 10، 12 سال بیشتر نداشت که عشق به خواندن برای سیدالشهدا(ع) در وجودش جان گرفت؛ عشقی که او را به دنبال خود کشاند و آنقدر او را غرق در اهل بیت کرد تا سرانجام پیرغلامی شد به نام حاج غلامرضا سازگار.
مردی از جنس ایمان و معرفت که در دوران جوانی تمام داشته‌هایش را گذاشت و راه خدمت به اهل بیت(عليهم‌السلام) را در پیش گرفت اما همه چیز به همین سادگی نبود. حاج غلامرضا سازگار برای رهایی از تمام متعلقاتش 40 هفته تمام میهمان حرم حضرت عبدالعظیم(ع) شد تا اینکه بالاخره آن اتفاق افتاد. در هفته چهلم بود که به مدد خداوند متعال مردی به نام حاج احمد رحیم‌زادگان- نانوا و سخنران مذهبی آن دوران- به ناگاه نزد حاج غلامرضا آمد و با پیشکش عبایی به او گفت تو برای خدمت به اهل بیت ساخته شده‌ای و دیگر نباید به نانوایی بروی! همین یک جمله بس بود برای اينکه حاج غلامرضا راهش را پیدا کند و برای همیشه بشود خادم امام حسین(ع).
گزیده ای از گفتگو با این پیرغلام اهل بیت علیهم السلام را مرور می کنیم:
♦ هر دوی اینها (مداحی و شاعری) خدمت به اهل بیت(عليهم‌السلام) است اما من شاعری را بیشتر دوست دارم. زیرا شعر ماندگار است و صدا فانی. امروزه بیش از 35 جلد کتاب شعر دارم که بعد از من هم باقی خواهند ماند.
♦ یک شعر آیینی خوب باید چند خصلت داشته باشد که مهم‌ترین آن، حفظ شأن و گفتار اهل بیت است. شعر آیینی باید در چارچوب شعر گفته شده و مورد پسند عام و خاص باشد. درست مثل اشعار سعدی که همه از قبیل عارف و عابد و عامی به آن احسنت می‌گویند. در یک شعر آیینی باید اخلاص باشد و شعر سست نباشد. زیرا یک شاعر آیینی با خدا معامله می‌کند و شعرا باید خودشان را آنقدر بالا ببرند تا به ممدوح برسند.
♦ واقعا جای تأسف است که برخی مداحان شعر خوب ندارند! در این خصوص، مشکل از شعر و شاعر نیست. مشکل از مداح است که به دنبال شعر خوب نمی‌رود در حالی که یک مداح موظف به انتخاب شعری است که مفید و موثر باشد.
♦ ما مداحان خوبی داریم که یک مقتل سیار هستند اما در مقابل هستند کسانی که آشنا به آیات و روایات نبوده و مطالعه‌ای در این زمینه ندارند. متأسفانه برخی از مداحان جوان فکر می‌کنند هرچه بگویند و مردم گریه کنند خوب است اما واقعا این طور نیست و باید از آفت‌های مداحی دوری کرد.
♦ آفت‌های مداحی: بی‌استادی، بی‌سوادی و بی‌تقوایی.
♦ما چهار نوع منبر داریم: منبری که مردم می‌پسندند و خدا نمی‌پسندد، منبری که خدا می‌پسندد و مردم نمی‌پسندند، منبری که نه خدا می‌پسندد و نه مردم و نهایتا منبری که هم مردم می‌پسندند و هم خدا که بهترین منبر هم همین منبر است. در این منبر، هم هنر به کار رفته، هم علم، هم مطالعه و هم صدای خوب. البته خداوند صدای خوب را به هر کسی نداده و این ویژگی در رده آخر قرار می‌گیرد. همان‌طور که مقام معظم رهبري هم فرموده‌اند: «صدا از مستحبات است و می‌شود با حرف خوب و بدون صدا هم روی مردم اثر گذاشت».
♦ زمانی که می‌خواستم کتاب‌هایم را چاپ کنم، همه اشعارم پراکنده بودند و جمع‌آوری آنها اصلا کار ساده‌ای نبود اما خانمم زحمت زیادی کشید تا آنها به چاپ برسند. خود او از خادمين اهل بیت(عليهم‌السلام) است و خیلی خوب مرا درک می‌کند. به همین خاطر هرگاه می‌خواهم شعر جدیدی بگویم، محیط مناسبی را برایم فراهم می‌کند تا در آرامش به کارم برسم.
انتهای پیام/
مردی از جنس ایمان و معرفت که در دوران جوانی تمام داشته‌هایش را گذاشت و راه خدمت به اهل بیت(عليهم‌السلام) را در پیش گرفت اما همه چیز به همین سادگی نبود. حاج غلامرضا سازگار برای رهایی از تمام متعلقاتش 40 هفته تمام میهمان حرم حضرت عبدالعظیم(ع) شد تا اینکه بالاخره آن اتفاق افتاد. در هفته چهلم بود که به مدد خداوند متعال مردی به نام حاج احمد رحیم‌زادگان- نانوا و سخنران مذهبی آن دوران- به ناگاه نزد حاج غلامرضا آمد و با پیشکش عبایی به او گفت تو برای خدمت به اهل بیت ساخته شده‌ای و دیگر نباید به نانوایی بروی! همین یک جمله بس بود برای اينکه حاج غلامرضا راهش را پیدا کند و برای همیشه بشود خادم امام حسین(ع).
گزیده ای از گفتگو با این پیرغلام اهل بیت علیهم السلام را مرور می کنیم:
♦ هر دوی اینها (مداحی و شاعری) خدمت به اهل بیت(عليهم‌السلام) است اما من شاعری را بیشتر دوست دارم. زیرا شعر ماندگار است و صدا فانی. امروزه بیش از 35 جلد کتاب شعر دارم که بعد از من هم باقی خواهند ماند.
♦ یک شعر آیینی خوب باید چند خصلت داشته باشد که مهم‌ترین آن، حفظ شأن و گفتار اهل بیت است. شعر آیینی باید در چارچوب شعر گفته شده و مورد پسند عام و خاص باشد. درست مثل اشعار سعدی که همه از قبیل عارف و عابد و عامی به آن احسنت می‌گویند. در یک شعر آیینی باید اخلاص باشد و شعر سست نباشد. زیرا یک شاعر آیینی با خدا معامله می‌کند و شعرا باید خودشان را آنقدر بالا ببرند تا به ممدوح برسند.
♦ واقعا جای تأسف است که برخی مداحان شعر خوب ندارند! در این خصوص، مشکل از شعر و شاعر نیست. مشکل از مداح است که به دنبال شعر خوب نمی‌رود در حالی که یک مداح موظف به انتخاب شعری است که مفید و موثر باشد.
♦ ما مداحان خوبی داریم که یک مقتل سیار هستند اما در مقابل هستند کسانی که آشنا به آیات و روایات نبوده و مطالعه‌ای در این زمینه ندارند. متأسفانه برخی از مداحان جوان فکر می‌کنند هرچه بگویند و مردم گریه کنند خوب است اما واقعا این طور نیست و باید از آفت‌های مداحی دوری کرد.
♦ آفت‌های مداحی: بی‌استادی، بی‌سوادی و بی‌تقوایی.
♦ما چهار نوع منبر داریم: منبری که مردم می‌پسندند و خدا نمی‌پسندد، منبری که خدا می‌پسندد و مردم نمی‌پسندند، منبری که نه خدا می‌پسندد و نه مردم و نهایتا منبری که هم مردم می‌پسندند و هم خدا که بهترین منبر هم همین منبر است. در این منبر، هم هنر به کار رفته، هم علم، هم مطالعه و هم صدای خوب. البته خداوند صدای خوب را به هر کسی نداده و این ویژگی در رده آخر قرار می‌گیرد. همان‌طور که مقام معظم رهبري هم فرموده‌اند: «صدا از مستحبات است و می‌شود با حرف خوب و بدون صدا هم روی مردم اثر گذاشت».
♦ زمانی که می‌خواستم کتاب‌هایم را چاپ کنم، همه اشعارم پراکنده بودند و جمع‌آوری آنها اصلا کار ساده‌ای نبود اما خانمم زحمت زیادی کشید تا آنها به چاپ برسند. خود او از خادمين اهل بیت(عليهم‌السلام) است و خیلی خوب مرا درک می‌کند. به همین خاطر هرگاه می‌خواهم شعر جدیدی بگویم، محیط مناسبی را برایم فراهم می‌کند تا در آرامش به کارم برسم.
انتهای پیام/
مرجع : عقیق
