نواهای ماندگار سوگواری حسینی ۵ / دیده گریان نگران

ادب - پیمان اسحاقی: سرودهای آئینی یکی از قدیمی ترین، متنوع ترین و قابل مطالعه ترین سرودها و مراسم در فرهنگ ایران است که تاکنون به صورت نظام مند و فراگیر مورد مطالعه قرار نگرفته است. یکی از دلائل این امر فراهم نبودن مواد خامی شامل این مراسم است. در این سری نوشتارها بر آن هستم تا این مواد را به صورتی که قابلیت حداکثری تحلیلی داشته باشند، برای استفاده دانشجویان و محققان فراهم آورم.

بر سر نیزه سری دیده گریان نگران
حرم آل‌عبا گرد او سینه‌زنان

از رگ حنجر این سرچکد خون به زمین
در پی‌اش دختر کی می‌دود ناله‌کنان؟

در پی رأس حسین خواهری خون‌جگر است
تا برهنه به فغان بر سر خار دوان

چون که بیند ز دل خواهرش رفته قرار
می‌کند گریة خون از غم او به سنان 

یک طرف از حرمش آه و فریاد بلند
نیزه‌داران همه‌جا گرد آنان شادان
 
تازیانه است کنون به تن آل‌رسول 
کمر زینب خم شده زین بار گران

می‌کند جای حرم چون سپر پیکر خود 
تازیانه است کنون به تنش چو باران

دست سجاد حسین در غل جامعه است 
برده غل از تن خسته بیمار توان

کاروان اسرا خسته ره می‌سپرد 
برده گرما ز همه کودکان طاقت جان 

خفته در مقتل خود جسم صد چاک حسین
 که به سوگش چشم آسمان خون‌افشان

 بر شهیدان و حسین ماسوی گریه کند
بی‌قرار است زمین داغدار است زمان 

زائر غم‌زده‌ات این مصیبت کم گو
چون که بشکست قلم هم فرو ماند ز بانگ... 

علمدار علم کجاست؟ ....