درباره آیت‌الله جوادی آملی

وی پس از پایان دروس دوره ابتدایی در سال ۱۳۲۵ وارد حوزه علمیه آمل شد. در این حوزه، ادبیات، شرح‌لمعه، قوانین، شرایع، امالی شیخ صدوق و... را از محضر استادانی چون آیت‌الله فرسیو، آیت‌الله غروی، شیخ عزیزالله طبرسی، آقا ضیاء آملی، شیخ احمد اعتمادی، حاج شیخ ابوالقاسم رجایی، شیخ شعبان نوری و پدرش میرزا ابوالحسن جوادی آموخت.

وي در سال ۱۳۲۹ به تهران رفت و با راهنمایی آیت‌الله حاج شیخ محمّدتقی آملی، تحصیلات خود را در مدرسه مروی تهران ادامه داد.

در تهران رسائل و مکاسب را از محضر استادان شیخ اسماعیل جاپلقی، حاج سیّد عباس فشارکی و شیخ محمّدرضا محقّق فرا گرفت و از درس هیئت، طبیعیّات اشارات، بخش‌هایی از اسفار و شرح منظومه آیت‌الله شعرانی بهره برد.

در درس تفسیر قرآن، بخشی از شرح‌ منظومه، بخش‌های الهیات و عرفان اشارات و مبحث نفس اسفار آیت‌الله الهی قمشه‌ای شرکت کرد و شرح فصوص‌الحکم را از محضر آیت‌الله فاضل تونی و درس خارج فقه و اصول را از محضر آیت‌الله محمّدتقی آملی آموخت.

در سال ۱۳۳۴ با تشویق آیت‌الله محمّدتقی آملی، برای تکمیل تحصیلات به حوزه علمیه قم مراجعت كرد.

در آنجا مدتی از درس خارج فقه آیت‌الله‌العظمی بروجردی استفاده کرد و بیش از ۱۲ سال در درس خارج فقه آیت‌الله محقّق داماد و حدود ۷ سال در درس خارج اصول امام خمینی (ره) حضور یافت.

وی همچنین حدود ۵ سال در درس خارج آیت‌الله میرزا هاشم آملی شرکت کرد. از همان ابتدای ورود به قم رابطه علمی خود را با فیلسوف و مفسّر بزرگ قرن، علامه محمد حسین طباطبایی آغاز کرد که این ارتباط تا پایان عمر وی ادامه داشت.

پس از اتمام تحصیلات، فعالیت‌های وي بر تدریس و نشر معارف الهی متمرکز شد و در سطوح و دوره‌های مختلف، شرح‌اشارات، شرح‌تجرید، شرح‌منظومه، شواهدالربوبیّه، التحصیل، شفا، دوره کامل اسفار، تمهیدالقواعد، شرح‌فصوص‌الحکم، مصباح‌الأنس، درس خارج فقه، تفسیر موضوعی قرآن، تفسیر ترتیبی قرآن و... را تدریس كرد.

برخي از آثار آيت الله جوادي آملي:
* قرآن در قرآن
* توحید در قرآن
* وحی و نبوت در قرآن
* معاد در قرآن (۲ جلد)
* سیره پیامبران در قرآن (۲ جلد)
* سیره رسول اکرم در قرآن (۲ جلد)
* مبادی اخلاق در قرآن
* مراحل اخلاق در قرآن
* فطرت در قرآن
* معرفت شناسی در قرآن
* صورت وسیرت انسان در قرآن
* حیات حقیقی انسان در قرآن
* هدایت در قرآن
* مام مهدي موجود موعود