کد مطلب : ۸۰۳۶
علمای شیعه
درباره آیت‌الله محمدحسن آل طيب جزايرى
نسبش با هفت واسطه به علامه بزرگ سيد نعمت‌الله جزايرى مى‌رسد که از علماى بزرگ استان خوزستان به شمار مى‌رفت.
پدرش مرحوم آيت الله آقاى حاج سيد محمدحسين جزايرى (معروف به آقا سيد بزرگ) مرجع تدريس، ارشاد، امامت و محل مراجعات مردم بودند و خدمات دينى و اجتماعى و رسيدگى به حال درماندگان و كرامات وی مشهور است.
تحصيلات و اساتيد
وی پس از سپرى كردن دوران كودكى، مقدمات و سطوح را نزد آيت‌الله حاج سيد باقر جزايرى و سطوح عالى را نزد آيت‌الله حاج شيخ محمد كاظم ابن‌الشيخ و برخى از مباحث رياضيات، هيئت، نجوم و طب را نزد پدرش فرا گرفت.
سپس به دزفول مهاجرت کرد و در درس حضرت آيت‌الله حاج شيخ محمدرضا دزفولى شركت جست و زمانى چند از ايشان در فقه و اصول و درايه و علم الحديث بهره برگرفت. در سال ۱۳۵۳ق به حوزه علميه قم آمد و در محضر آيات عظام:حاج شيخ عبدالكريم حايرى، سيد محمد حجت و سيد احمد خوانسارى، حضور یافت. سپس به قصد شركت در درس فيلسوف بزرگ مرحوم آيت‌الله ميرزا‌مهدى آشتيانى و فراگيرى فلسفه و كلام به تهران مهاجرت كرد و مدت‌ها در درس ايشان شركت جُست.
بازگشت به شوشتر
پس از چندسال به شوشتر بازگشت و رياست حوزه علميه آنجا را بر عهده گرفت. وی داراى اجازه هاى متعدد در اجتهاد و روايت از حضرات آيات عظام: حايرى يزدى، سيد ابوالحسن اصفهانى، آقا ضياء عراقى، شيخ‌محمد‌كاظم شيرازى، سيد‌محمد‌هادى ميلانى و آقا بزرگ تهرانى بود.
تاليفات
آثار ايشان به جز احياى حوزه علميّه شوشتر (مدرسه سيد نعمت الله جزايرى) عبارتند از:
۱ـ تضمين الفيه ابن مالك به نام (الرياض المرضيه)
۲ـ منظومه در حكمت
۳ـ رساله در حديث (لاتعاد)
۴ـ تقريرات فقه و اصول
۵ـ تحرير العروة الوثقى.
وفات
آن بزرگمرد پس از عمرى سرشار از خدمات دينى، علمى و اجتماعى، سرانجام به دنبال كسالتى طولانى در تاريخ جمعه پنج صفر ۱۴۱۵ق (۲۳تير ۱۳۷۳ش) در سنّ ۸۴ سالگى چشم از جهان فرو بست.
پدرش مرحوم آيت الله آقاى حاج سيد محمدحسين جزايرى (معروف به آقا سيد بزرگ) مرجع تدريس، ارشاد، امامت و محل مراجعات مردم بودند و خدمات دينى و اجتماعى و رسيدگى به حال درماندگان و كرامات وی مشهور است.
تحصيلات و اساتيد
وی پس از سپرى كردن دوران كودكى، مقدمات و سطوح را نزد آيت‌الله حاج سيد باقر جزايرى و سطوح عالى را نزد آيت‌الله حاج شيخ محمد كاظم ابن‌الشيخ و برخى از مباحث رياضيات، هيئت، نجوم و طب را نزد پدرش فرا گرفت.
سپس به دزفول مهاجرت کرد و در درس حضرت آيت‌الله حاج شيخ محمدرضا دزفولى شركت جست و زمانى چند از ايشان در فقه و اصول و درايه و علم الحديث بهره برگرفت. در سال ۱۳۵۳ق به حوزه علميه قم آمد و در محضر آيات عظام:حاج شيخ عبدالكريم حايرى، سيد محمد حجت و سيد احمد خوانسارى، حضور یافت. سپس به قصد شركت در درس فيلسوف بزرگ مرحوم آيت‌الله ميرزا‌مهدى آشتيانى و فراگيرى فلسفه و كلام به تهران مهاجرت كرد و مدت‌ها در درس ايشان شركت جُست.
بازگشت به شوشتر
پس از چندسال به شوشتر بازگشت و رياست حوزه علميه آنجا را بر عهده گرفت. وی داراى اجازه هاى متعدد در اجتهاد و روايت از حضرات آيات عظام: حايرى يزدى، سيد ابوالحسن اصفهانى، آقا ضياء عراقى، شيخ‌محمد‌كاظم شيرازى، سيد‌محمد‌هادى ميلانى و آقا بزرگ تهرانى بود.
تاليفات
آثار ايشان به جز احياى حوزه علميّه شوشتر (مدرسه سيد نعمت الله جزايرى) عبارتند از:
۱ـ تضمين الفيه ابن مالك به نام (الرياض المرضيه)
۲ـ منظومه در حكمت
۳ـ رساله در حديث (لاتعاد)
۴ـ تقريرات فقه و اصول
۵ـ تحرير العروة الوثقى.
وفات
آن بزرگمرد پس از عمرى سرشار از خدمات دينى، علمى و اجتماعى، سرانجام به دنبال كسالتى طولانى در تاريخ جمعه پنج صفر ۱۴۱۵ق (۲۳تير ۱۳۷۳ش) در سنّ ۸۴ سالگى چشم از جهان فرو بست.
