کد مطلب : ۹۱۶۳
علمای شیعه
درباره سید جلال‌الدین آشتیانی
سیدجلال‌الدین آشتیانی، دوره ی ابتدایی را در دبستان خاقانی آشتیان به پایان رساند و در مكتبخانه قدیم، گلستان سعدی، نصاب الصبیان، تاریخ معجم، ریاضیات، جامع المقدمات در صرف و نحو و قسمتی از دره نادری و نیز قسمتی از كتاب شرح سیوطی را قرائت نمود.
وی در سال 1323 به تشویق و راهنمایی و مساعدت یكی از علمای آشتیان، آیت‌الله آقامیرزا ابوالقاسم دانش آشتیانی به قم مسافرت كرد و آنجا كتاب مغنی و مطول و قسمت زیادی از شرح لمعه را نزد آیت‌الله صدوقی یزدی و چندنفر دیگر خواند. سپس جلد اول كفایه و چندسال قبل از آن ، شرح شمسیه را نزد آیت‌الله حاج میرزا عبدالجواد جبل عاملی اصفهانی قرائت كرد. آنگاه به معرفی آقامیرزا مهدی آشتیانی، نزد حاج شیخ مهدی مازندرانی امیركلاهی شروع به قرائت شرح منظومه حكیم سبزواری و مكاسب شیخ اعظم انصاری نمود و تا اواخر الهیات منظومه و قسمت زیادی از شوارق و بعد قسمتی از امور عامه اسفار را نزد آن استاد فراگرفت.
پس از آن ، مدت هشت سال در درس فقه و اصول آیت‌الله بروجردی ومدت یك سال در درس آقاسیدمحمدتقی خوانساری حاضر شد. آنگاه در مدت دو سال اقامت در نجف، از دروس آقای حكیم و آقاسیدعبدالهادی شیرازی استفاده كرده و مرتب و بدون وقفه در درس آقامیرزا حسن بجنوردی خراسانی حاضر گردید.
در حكمت و فلسفه، حدود پنج سال در درس حاج میرزا محمدحسین طباطبایی تبریزی حاضر شد و از درس تفسیر و اصول فقه آن استاد بهره گرفت. وی حدود یك سال در درس اسفار آقامیرزا احمد آشتیانی حاضر شد و آنگاه بعد از قرائت الهیات و امور عامه اسفار و الهیات شفا، به تهران عزیمت نمود. پس از آن به قزوین رفت و نزد حاج میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی، سفر نفس اسفار خواند.
استاد در تهران نیز مدتی در حوزه درس مرحوم میرزا احمد آشتیانی و مدتی هم به طور متفرقه در محضر مرحوم آقامیرزا مهدی آشتیانی حضور یافت. همچنین در قم از محضر درسی آقایان سیدمحمدتقی خوانساری و سیدمحمد حجت كوه كمره‌ای و میرزا رضی تبریزی استفاده كرد. ایشان شرح منظومه حكمت و قسمتی از مكاسب و شوراق الالهام را خدمت مرحوم حاج شیخ مهدی امیركلاهی خوانده است.
مشاغل و سمت‌ها
سید جلال‌الدین آشتیانی، در مهر سال ۱۳۴۹، آذر سال ۱۳۵۲، خرداد سال ۱۳۷۰ و خرداد سال ۱۳۷۵ به مدیریت گروه فلسفه و حكمت اسلامی در دانشكده الهیات و معارف اسلامی منصوب شد.
فعالیت‌های آموزشی: سیدجلال الدین آشتیانی ، در مهر سال ۱۳۳۸ تدریس خود را در دانشكده علوم معقول و منقول دانشگاه مشهد و مؤسسه وعظ و تبلیغ آغاز نمود. پس از آن ، در بهمن سال ۱۳۳۸با تألیف و عرضه « رساله‌ای در مبحث وجود» به استخدام دانشگاه مشهد درآمد. وی در خرداد سال ۱۳۴۰ به احراز رتبه دانشیاری و در آذر سال ۱۳۴۵ به احراز رتبه استادی نائل آمد. استاد در مهر سال ۱۳۴۶ طی مأموریتی یك ساله، به دانشكده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران منتقل شد. در آبان سال ۱۳۷۵ از خدمت در دانشگاه فردوسی مشهد بازنشسته شد و در شهریور سال ۱۳۷۷به پیشنهاد دانشگاه مشهد و مجدداً به اشتغال مجدد در دانشكده الهیات مبادرت نمود.
سایر فعالیت‌ها و برنامه‌های روزمره
سیدجلال الدین آشتیانی ، علاوه بر تألیف ده‌ها مقاله و كتاب ، سخنرانی های مختلفی نیز در محافل علمی و دانشگاهی ایراد نمودند كه از جمله می توان به سخنرانی در آیین بزرگداشت حاج ملاهادی سبزواری در دانشگاه تهران و به دعوت مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مك گیل كانادا (شعبه تهران) با عنوان «سبزواری كیست ؟» در بهمن سال ۱۳۴۸و شركت در نخستین كنگره ملی ایران شناسی در دانشگاه تهران در شهریور سال ۱۳۴۹اشاره كرد.
وی در بهمن سال ۱۳۳۹به عضویت در انجمن تألیف و ترجمه دانشگاه مشهد به نمایندگی از دانشكده علوم معقول و منقول ، در دی سال ۱۳۵۲به عضویت در كمیته ی تألیف و ترجمه ی دانشكده الهیات و معارف اسلامی، در آبان سال ۱۳۵۵ به عضویت در شورای پژوهشی دانشگاه فردوسی برای مدت دو سال، در آبان سال ۱۳۵۵ به عضویت در كمیته انتصابات و ترفیعات دانشكده الهیات و معارف اسلامی و در اسفند سال ۱۳۷۴به عضویت در هیئت تحریریه نشریه علمی - پژوهشی دانشكده الیهات نائل آمد.
شاگردان
از آغاز تدریس سید جلال آشتیانی درمشهد رابطه ای محكم بین او و شاگردانش ایجاد شده است و بسیاری از طالبان دانش از محضر ایشان استفاده كرده و برخی خود درزمره دانشمندان و فلاسفه درآمده‌اند، این حلقه‌ها نه فقط دردانشگاه بلكه درخانه ایشان نیز تشكیل می شد . آشتیانی رابطه‌ای انسانی و پدرانه باشاگردان خود.
همفکران فرد : یكی از همفكران سید جلال آشتیانی دكتر سید حسین نصر است كه آن دو درباره مسائل فلسفی به بحث و بررسی و پژوهش فلسفی می پرداختند. یكی دیگراز همفكران آشتیانی، هانری كربن بود كه به اتفاق هم طرح چند جلد «منتخباتی ازآثار حكمای الهی ایران» را به نام رساندند . كربن به آشتیانی لقب «ملاصداری دوباره زنده شده »داده بود.
جوائز و نشان‌ها
سیدجلال الدین آشتیانی ، در سال ۱۳۵۵ به دریافت جایزه بنیاد فرهنگی البرز به خاطر آثار علمی و پژوهشی نائل آمد. وی در اسفند سال ۱۳۷۶ توسط فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران به عنوان «دانشمند برجسته» انتخاب گردید. استاد در بهمن سال ۱۳۷۷ به مناسبت انتشار كتاب « شرح قیصری بر فصوص الحكم » به دریافت جایزه شانزدهمین دوره كتاب سال جمهوری اسلامی ایران نائل آمد.
استاد سیدجلال الدین آشتیانی در سال ۱۳۸۴ دار فانی را وداع گفت و به عالم باقی شتافت.
وی در سال 1323 به تشویق و راهنمایی و مساعدت یكی از علمای آشتیان، آیت‌الله آقامیرزا ابوالقاسم دانش آشتیانی به قم مسافرت كرد و آنجا كتاب مغنی و مطول و قسمت زیادی از شرح لمعه را نزد آیت‌الله صدوقی یزدی و چندنفر دیگر خواند. سپس جلد اول كفایه و چندسال قبل از آن ، شرح شمسیه را نزد آیت‌الله حاج میرزا عبدالجواد جبل عاملی اصفهانی قرائت كرد. آنگاه به معرفی آقامیرزا مهدی آشتیانی، نزد حاج شیخ مهدی مازندرانی امیركلاهی شروع به قرائت شرح منظومه حكیم سبزواری و مكاسب شیخ اعظم انصاری نمود و تا اواخر الهیات منظومه و قسمت زیادی از شوارق و بعد قسمتی از امور عامه اسفار را نزد آن استاد فراگرفت.
پس از آن ، مدت هشت سال در درس فقه و اصول آیت‌الله بروجردی ومدت یك سال در درس آقاسیدمحمدتقی خوانساری حاضر شد. آنگاه در مدت دو سال اقامت در نجف، از دروس آقای حكیم و آقاسیدعبدالهادی شیرازی استفاده كرده و مرتب و بدون وقفه در درس آقامیرزا حسن بجنوردی خراسانی حاضر گردید.
در حكمت و فلسفه، حدود پنج سال در درس حاج میرزا محمدحسین طباطبایی تبریزی حاضر شد و از درس تفسیر و اصول فقه آن استاد بهره گرفت. وی حدود یك سال در درس اسفار آقامیرزا احمد آشتیانی حاضر شد و آنگاه بعد از قرائت الهیات و امور عامه اسفار و الهیات شفا، به تهران عزیمت نمود. پس از آن به قزوین رفت و نزد حاج میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی، سفر نفس اسفار خواند.
استاد در تهران نیز مدتی در حوزه درس مرحوم میرزا احمد آشتیانی و مدتی هم به طور متفرقه در محضر مرحوم آقامیرزا مهدی آشتیانی حضور یافت. همچنین در قم از محضر درسی آقایان سیدمحمدتقی خوانساری و سیدمحمد حجت كوه كمره‌ای و میرزا رضی تبریزی استفاده كرد. ایشان شرح منظومه حكمت و قسمتی از مكاسب و شوراق الالهام را خدمت مرحوم حاج شیخ مهدی امیركلاهی خوانده است.
مشاغل و سمت‌ها
سید جلال‌الدین آشتیانی، در مهر سال ۱۳۴۹، آذر سال ۱۳۵۲، خرداد سال ۱۳۷۰ و خرداد سال ۱۳۷۵ به مدیریت گروه فلسفه و حكمت اسلامی در دانشكده الهیات و معارف اسلامی منصوب شد.
فعالیت‌های آموزشی: سیدجلال الدین آشتیانی ، در مهر سال ۱۳۳۸ تدریس خود را در دانشكده علوم معقول و منقول دانشگاه مشهد و مؤسسه وعظ و تبلیغ آغاز نمود. پس از آن ، در بهمن سال ۱۳۳۸با تألیف و عرضه « رساله‌ای در مبحث وجود» به استخدام دانشگاه مشهد درآمد. وی در خرداد سال ۱۳۴۰ به احراز رتبه دانشیاری و در آذر سال ۱۳۴۵ به احراز رتبه استادی نائل آمد. استاد در مهر سال ۱۳۴۶ طی مأموریتی یك ساله، به دانشكده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران منتقل شد. در آبان سال ۱۳۷۵ از خدمت در دانشگاه فردوسی مشهد بازنشسته شد و در شهریور سال ۱۳۷۷به پیشنهاد دانشگاه مشهد و مجدداً به اشتغال مجدد در دانشكده الهیات مبادرت نمود.
سایر فعالیت‌ها و برنامه‌های روزمره
سیدجلال الدین آشتیانی ، علاوه بر تألیف ده‌ها مقاله و كتاب ، سخنرانی های مختلفی نیز در محافل علمی و دانشگاهی ایراد نمودند كه از جمله می توان به سخنرانی در آیین بزرگداشت حاج ملاهادی سبزواری در دانشگاه تهران و به دعوت مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مك گیل كانادا (شعبه تهران) با عنوان «سبزواری كیست ؟» در بهمن سال ۱۳۴۸و شركت در نخستین كنگره ملی ایران شناسی در دانشگاه تهران در شهریور سال ۱۳۴۹اشاره كرد.
وی در بهمن سال ۱۳۳۹به عضویت در انجمن تألیف و ترجمه دانشگاه مشهد به نمایندگی از دانشكده علوم معقول و منقول ، در دی سال ۱۳۵۲به عضویت در كمیته ی تألیف و ترجمه ی دانشكده الهیات و معارف اسلامی، در آبان سال ۱۳۵۵ به عضویت در شورای پژوهشی دانشگاه فردوسی برای مدت دو سال، در آبان سال ۱۳۵۵ به عضویت در كمیته انتصابات و ترفیعات دانشكده الهیات و معارف اسلامی و در اسفند سال ۱۳۷۴به عضویت در هیئت تحریریه نشریه علمی - پژوهشی دانشكده الیهات نائل آمد.
شاگردان
از آغاز تدریس سید جلال آشتیانی درمشهد رابطه ای محكم بین او و شاگردانش ایجاد شده است و بسیاری از طالبان دانش از محضر ایشان استفاده كرده و برخی خود درزمره دانشمندان و فلاسفه درآمده‌اند، این حلقه‌ها نه فقط دردانشگاه بلكه درخانه ایشان نیز تشكیل می شد . آشتیانی رابطه‌ای انسانی و پدرانه باشاگردان خود.
همفکران فرد : یكی از همفكران سید جلال آشتیانی دكتر سید حسین نصر است كه آن دو درباره مسائل فلسفی به بحث و بررسی و پژوهش فلسفی می پرداختند. یكی دیگراز همفكران آشتیانی، هانری كربن بود كه به اتفاق هم طرح چند جلد «منتخباتی ازآثار حكمای الهی ایران» را به نام رساندند . كربن به آشتیانی لقب «ملاصداری دوباره زنده شده »داده بود.
جوائز و نشان‌ها
سیدجلال الدین آشتیانی ، در سال ۱۳۵۵ به دریافت جایزه بنیاد فرهنگی البرز به خاطر آثار علمی و پژوهشی نائل آمد. وی در اسفند سال ۱۳۷۶ توسط فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران به عنوان «دانشمند برجسته» انتخاب گردید. استاد در بهمن سال ۱۳۷۷ به مناسبت انتشار كتاب « شرح قیصری بر فصوص الحكم » به دریافت جایزه شانزدهمین دوره كتاب سال جمهوری اسلامی ایران نائل آمد.
استاد سیدجلال الدین آشتیانی در سال ۱۳۸۴ دار فانی را وداع گفت و به عالم باقی شتافت.
