کد مطلب : ۳۰۷۰۶

فرهنگ عاشورا، عشق مردم ايران زمين به اباعبدالله الحسين (ع) و عناد دشمنان با این فرهنگ

از قیام حضرت امام حسین(ع) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، ۱۳۷۷ سال می گذرد و هر روز بیش از دیروز غم و اندوه این داغ در دل ها افزایش پیدا می کند.

مردم ایران از همان زمان که از ماجرای کربلا و حوادث آن مطلع می شوند، از خود واکنش نشان می دهند و طبق بررسی ها و تحقیقات تاریخی در تمام قیام هایی که در پی احقاق خون به ناحق ریخته شده امام حسین(ع) بودند، شرکت و نقشی فعال و تأثیرگذار داشتند.

این که رابطه ای چنین عمیق میان ائمه اطهار(ع) و جامعه ایرانی چگونه به وجود آمده خود محل بحث است و فرصتی دیگر را می طلبد. اما پیوندی که در میان مردم ایران و خاندان عصمت وجود دارد، ناگسستنی است و هرگز نمی توان میان این دو جدایی انداخت. از آیات و روایات نیز چنین استنباط می شود زیرا در احادیث متفاوت بر این امر تأکید شده که در آخرالزمان و پس از ظهور آموزش مفاهیم دین و قرآن بر عهده ایرانیان است. این امر نه از بابت برتری نژادی و این گونه مسائل است، بلکه از رابطه تنگاتنگ با ائمه معصومین(ع) خبر می دهد.

پس از گذشت این مدت طولانی از واقعه عاشورا، این که چرا هر سال عزاداری ها و مجالس باشکوه تر و بهتر از سال گذشته برگزار می شود، محل بحث واقع می شود و مؤسسات و اندیشکده های سراسر دنیا میلیون ها دلار هزینه می کنند تا تنها به دلیل این حلاوت برسند. نکته جالب ماجرا آن جاییست که با تمام توان مالی و فرهنگی خود سعی میکنند تا از این شور و شوق بکاهند و میان مردم و دستگاه امام حسین(ع) فاصله بیاندازند.

اما در مقابل به صورت جالبی این مراسم هر سال باشکوه تر برگزار می شود تا علاوه بر حفظ ارزش های دینی و ارزشی، در مقابل مکر دشمنان نیز با شکستی عمیق مواجه شود. زیرا برای مثال یکی از تئوریسین های بزرگ دنیا و آمریکا، پس از تحقیقات بسیار به این امر منتهی شده که قدرت ایران و شیعیان از قیام عاشورا سرچشمه می گیرد. در واقع آن چه که ایرانیان و شیعیان را در تقابل با دشمنان، بی پروا و شجاع می کند، عاشورا است. و راه کارهایی که ارائه می شود تا از قدرت شیعیان کاسته شود نیز بر همین مبنا است که می بایست میان مردم و جهاد و عاشورا فاصله بیاندازیم تا بتوانیم بر آن ها چیره شویم و به اهداف خود برسیم.

اما در مقابل تمام این توطئه چینی ها و برنامه ریزی ها در طول سال، تنها ده روز برای از بین رفتن تمام آن ها کافی است. شور و عشق به حسین(ع) و تازگی و حلاوت داغ شهادت او و یارانش و اسارت اهل بیتش، جان ها را جلا می دهد و دل ها را پر خون می کند. به واقع اگر به دنبال علتش باشیم شاید راه به جایی نبریم، زیرا سرچشمه پاسخ در ید قدرت حضرت حق است. این که در اوج خوشی با شنیدن نام حسین به ناگاه غمی سنگین به دل می نشیند. آیا آن تئوریسین برای امری بسیار بالاتر از قدرت انسان نیز می تواند برنامه ای ارائه کند و یا همان برنامه را مناسب ترین راه حل برای جلوگیری از قدرت ایرانیان و شیعیان می داند.

اما آن چه که باز هم جذاب تر است، گسترش هر چه بیشتر فرهنگ عاشورا در جامعه ایرانی است. زیرا نوک پیکان تغییرات و برنامه ریزی ها به سوی ایران است، اما ایام محرم و صفر به خوبی نمایانگر عشق مردم به امام حسین(ع) است. تنها با بررسی روند افزایشی زوار کربلا در این ایام و علی الخصوص اربعین متوجه این امر می شویم که گویا دشمنان هر چه بیشتر تلاش می کنند تا بین امام حسین و جامعه ایران فاصله بیاندازند، ناموفق تر هستند و نتیجه عکس می دهد.

این امر البته تنها محدود به اکنون نیست. در دوره پهلوی پدر ممنوعیت انجام مراسم مذهبی و تعزیه امام حسین که خواسته انگلیسی ها بود، وضع شد اما نتیجه ای بر عکس داشت و موجب تشویش جامعه شد. همین هیئت های مذهبی بودند که تحت تأثیر فرهنگ عاشورا قیام کردند و انقلاب اسلامی را به ثمر رساندند. فرهنگ عاشورا بود که مردم ایران و رزمندگان ما را در جنگ با دشمن بعثی راهنمایی و یاری می کرد و اگر جز این بود چگونه می شد که چنین روزگار سختی را با موفقیت پشت سر گذاشت. جامعه ایران در طی سالیان مختلف، تحت تأثیر فرهنگ عاشورا که مبارزه با ظلم و آزادمردی است زیسته است و در تمام تقابل های با دشمنان با توسل به این مفاهیم، از عرصه نبرد، پیروز سر بلند کرده است.

انتهای پیام/

مرجع : بولتن نیوز