کد مطلب : ۱۴۶۲۸
مصلح اجتماعی و خودفراموشی مضاعف*
مرتضی روحانی
مردم‌شناسی: یکی از بیماری‌های رایج در میان مذهبی‌ها و خصوصاً انقلابی‌ترها همین مسئلة فعالیت‌های انقلابی و مؤثربودن در جامعه و هدایت دیگران است. اغلب با استناد به سیرة حضرت امام (ره) این مسئله را ضروری و گاهی ملازم با فعالیت‌های انقلابی می‌دانند؛ به همین دلیل استفتايی از حضرت امام (ره) صورت گرفت، مبنی بر اینکه:
آیا بر ما واجب است که به هدایت دیگران بپردازیم؟ آیا این صفت-هدایت دیگران-صفتی از صفات نبی مکرم و خاندان طاهرینش صلوات الله علیهم نیست که هر کسی باید سعی کند متّصف به آن شود؟
هر کسی از خودش باید شروع کند و عقاید و اخلاق و اعمالش را تطبیق با اسلام بدهد و بعد از اینکه خودش را اصلاح کرد، آن وقت دنبال این باشد که دیگران را اصلاح کند.
آیا این مسئله در اصلاحات اجتماعی هم همین‌گونه است؟ یعنی نباید در راستای بهبود وضع اجتماع کاری کنیم؟
ما تا اصلاح نکنیم خودمان را، نمی‌توانیم کشور خودمان را اصلاح کنیم.
با توجه به فرمایش حضرتعالی به نظر نمی‌رسد که ما باید صدور انقلاب را فراموش کنیم؟ چون به نظر می‌رسد که مجاهده با نفس یک عمر طول بکشد و دیگر نوبت به صدور انقلاب نرسد؟
اگر ما خودمان را اصلاح کنیم، قهراً آن مقصدی که ما داریم در دنیا هم صدور پیدا می‌کند.
خب این اردوهای جهادی که امروزه دانشجویان، طلاب و گاهی دانش‌آموزان هم می‌روند و در راستای خدمت به محرومان و در امتداد حرکت مقدس جهاد سازندگی هست، آیا می‌تواند برای تذکر و آماده‌شدن انسان برای خودسازی مفید باشد؟
بسازید! باید بسازیم خودمان را. جدّیت کنید که این جهاد سازندگی را از خودتان شروع کنید. وقتی از خودتان شروع کردید، هر کاری بکنید، این کاری است الهی. سازندگی‌های روحی مقدم بر همة سازندگی‌هاست. جهاد سازندگی از خود افراد باید شروع شود.
خب مگر چه اشکالی دارد که انسان برای مردم کار بکند؟ مگر برای مردم کارکردن خودش عبادت نیست؟
من نمی‌توانم باور کنم که کسی که مبادی معنوی نداشته باشد و برای مردم کوشش کند.
به نظرتان این رویه موجب یأس در جامعه نخواهد شد؟چون این‌گونه اصلاح امورکردن خیلی طول می‌کشد؟
هیچ‌گاه از کارها مأیوس نشوید؛ چون همه چیز یک دفعه درست نمی‌شود و کارهای بزرگ باید به‌تدریج صورت گیرد.
به عنوان حسن ختام لطفاً خودتان مهم‌ترین نکته‌ای که به نظرتان می‌رسد که برای قشر مذهبی و انقلابی لازم است را تذکر دهید.
تا در بند خویشتن خویش و هواهای نفسانی خود باشید، نمی توانید «جهاد فی سبیل الله» و دفاع از «حریم الله» نمایید.
به نقل از «کلمات قصار، پندها و حکمت‌ها» صفحات ۶۵-۸۵
***
شیخ محمود شبستری نوشت:
ماشاء‌الله حاج‌آقا روح الله. ما هم در همین رابطه گفتیم:
ذات نایافته از هستی، بخش
کی تواند که شود هستی بخش
پی‌نوشت:
* این مطلب از وبلاگ مرتضی روحانی به آدرس ذیل اقتباس شده است:
http://mortezarohani.blogfa.com/
آیا بر ما واجب است که به هدایت دیگران بپردازیم؟ آیا این صفت-هدایت دیگران-صفتی از صفات نبی مکرم و خاندان طاهرینش صلوات الله علیهم نیست که هر کسی باید سعی کند متّصف به آن شود؟
هر کسی از خودش باید شروع کند و عقاید و اخلاق و اعمالش را تطبیق با اسلام بدهد و بعد از اینکه خودش را اصلاح کرد، آن وقت دنبال این باشد که دیگران را اصلاح کند.
آیا این مسئله در اصلاحات اجتماعی هم همین‌گونه است؟ یعنی نباید در راستای بهبود وضع اجتماع کاری کنیم؟
ما تا اصلاح نکنیم خودمان را، نمی‌توانیم کشور خودمان را اصلاح کنیم.
با توجه به فرمایش حضرتعالی به نظر نمی‌رسد که ما باید صدور انقلاب را فراموش کنیم؟ چون به نظر می‌رسد که مجاهده با نفس یک عمر طول بکشد و دیگر نوبت به صدور انقلاب نرسد؟
اگر ما خودمان را اصلاح کنیم، قهراً آن مقصدی که ما داریم در دنیا هم صدور پیدا می‌کند.
خب این اردوهای جهادی که امروزه دانشجویان، طلاب و گاهی دانش‌آموزان هم می‌روند و در راستای خدمت به محرومان و در امتداد حرکت مقدس جهاد سازندگی هست، آیا می‌تواند برای تذکر و آماده‌شدن انسان برای خودسازی مفید باشد؟
بسازید! باید بسازیم خودمان را. جدّیت کنید که این جهاد سازندگی را از خودتان شروع کنید. وقتی از خودتان شروع کردید، هر کاری بکنید، این کاری است الهی. سازندگی‌های روحی مقدم بر همة سازندگی‌هاست. جهاد سازندگی از خود افراد باید شروع شود.
خب مگر چه اشکالی دارد که انسان برای مردم کار بکند؟ مگر برای مردم کارکردن خودش عبادت نیست؟
من نمی‌توانم باور کنم که کسی که مبادی معنوی نداشته باشد و برای مردم کوشش کند.
به نظرتان این رویه موجب یأس در جامعه نخواهد شد؟چون این‌گونه اصلاح امورکردن خیلی طول می‌کشد؟
هیچ‌گاه از کارها مأیوس نشوید؛ چون همه چیز یک دفعه درست نمی‌شود و کارهای بزرگ باید به‌تدریج صورت گیرد.
به عنوان حسن ختام لطفاً خودتان مهم‌ترین نکته‌ای که به نظرتان می‌رسد که برای قشر مذهبی و انقلابی لازم است را تذکر دهید.
تا در بند خویشتن خویش و هواهای نفسانی خود باشید، نمی توانید «جهاد فی سبیل الله» و دفاع از «حریم الله» نمایید.
به نقل از «کلمات قصار، پندها و حکمت‌ها» صفحات ۶۵-۸۵
***
شیخ محمود شبستری نوشت:
ماشاء‌الله حاج‌آقا روح الله. ما هم در همین رابطه گفتیم:
ذات نایافته از هستی، بخش
کی تواند که شود هستی بخش
پی‌نوشت:
* این مطلب از وبلاگ مرتضی روحانی به آدرس ذیل اقتباس شده است:
http://mortezarohani.blogfa.com/
