کد مطلب : ۸۷۶۹
هیأت ها باید طرح و برنامه داشته باشند
دکتر مرتضی آقاتهرانی
شماره شانزدهم ماهنامه خیمه - محرم الحرام 1426- اسفند 1383
خداى متعال در سوره ى توبه مى فرمايد: «الذين آمنوا و هاجروا و جاهدوا فى سبيل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجة عند الله«.
د ر راه خدا با مال و جانتان جهاد كنيد، بالأخره آدم يكى از اين دو تا را دارد، يا هر دو را دارد؛ با هرچه داريد براى خدا كار كنيد و بعد هم پايه هاى اصلى بنا را بر مبناى تقوا بگذاريد. در همين سوره مى فرمايد كه عده اى بچه مسلمان مسجد قبا را ساختند، بعد در برابر آن مسجد ضرار ساخته شد؛ از پيامبر(ص) دعوت كردند كه آنجا نماز بخوانند، پيامبر قبول كردند. آيه ى قرآن نازل شد كه مبادا بروى آنجا نماز بخوانى «أفمن اسس بنيانه على شفا جرفٍ هار». آيا اين مسجدى كه بر مبناى تقوا گذاشته شد قابل مقايسه است با آنكه برمبناى نفاق گذاشته شد؟!
اين نشان مى دهد كه هيأت بايد چگونه باشد. «لايزال بنيانهم الذّى بنوا ريبة فى قلوبهم». منافقان عده اى هستند كه بناى اينها بر مبناى ريب و شك است. مدام شك و شبهه ايجاد مى كنند. بعد از دو، سه ساعت همنشينى با اين افراد، آدم در بسيارى از اصول شك مى كند و چيزى جز اين براى آدم ندارند، الّا اينكه دل همه را تكه تكه كنند و ببرند. «قل تعالوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم». توحيد يكى از مسائل مشترك ماست. در توحيد بسيارى از مسائل حل مى شود. مسئله ى حكومت و قانون گذارى، جايگاه ولايت، جايگاه دموكراتيك و دموكراسى مشخص مى شود. در دانشگاه ها از مغالطه هاى فراوانى استفاده مى شود. يعنى در جمع با سوادهاى ما بيشتر مشتركات لفظى موجب انحراف مى شود؛ به عنوان مثال همين واژه ى «آزادى» كه گفته مى شود، هيچ كس نمى تواند منكرش شود؛ اما سؤال اين است كه آزادى واقعاً چيست؟ تعريف كنيد! خشونت، تمدن و قانون گذارى هم همين طور. بچه مسلمان نبايد خودباخته باشد، از گوينده بخواهيد كه معنا كند. بپرسيد كه منظورتان چيست؟ ما كجاييم؟ جايگاه ما كجاست؟ تعريفتان از انسان چيست؟ آنها روحى براى انسان قائل نيستند، يك وقت شخص ماترياليست انسان را معنا مى كند، او كه به جز شكم چيزى را نمى فهمد، مى گويد انسان پنجاه سال عمر دارد، ما براى پنجاه سال او برنامه داريم. او كه به روح قائل نيست، برنامه اى هم براى روح و فطرت ندارد، چرا داشته باشد؟ تعريف يك مسلمان از انسان چيست؟ چقدر آدم بايد نامسلمان و نادرست باشد كه همان نظر ماترياليستى را ديكته كند و بگويد كه دولت فقط مسئول تأمين همين است.
راه اندازى هيأت ها به فطرت ها بر مى گردد. همه ى ما يك ايده داريم و آن اين است كه هيأت جذبه اى خدايى دارد و در هيأت اهل بيت(ع) راه را به ما نشان مى دهند. مى فرمايند: «رحم الله امر احياء امرنا» خدا رحمت كند كسى كه امر ما را احيا كند. يعنى آن گونه كه هستيم محاسن كلام ما را براى مردم بازگو كند و روح بينات ما را به مردم بگويد.
آيه ى 41 سوره ى توبه مى فرمايد: «لقد ابتغوا الفتنة من قبل و قلّبوا لك الامور» كارها را (اى پيامبر) براى تو عوض مى كند، تو را به اشتباه مى اندازد. توجه داشته باش كه چه مى كنند، امر به منكر و نهى از خوبى مى كنند!
هيأت دانشجويى بايد شكل خودش را داشته باشد و پاسخ گوى بسيارى از سؤال هاى شبهه برانگيز باشد. گاهى واژه ها مختلف است ولى ريشه يكى است. هيأت بايد در معنانى و مرز بندى ها دقيق باشد، اصلاً جاى تسامح نيست. در غير اصول نمى توانيم خيلى سخت بگريم. هيأت مثل اين است كه از خود امام حسين(ع) آموخته كه اگر كسى خواست وارد هيأت شود، نپرسد ديروز كجا بودى؛ ولى اين به اين معنا نيست كه ديروز و فردايش قابل قبول است. از شما كه تحصيل كرده ايد توقع مى رود كه در هر كارى توجيه علمى داشته باشيد و حد و حدودش را مشخص كنيد. ضابطه اى كلى براى بسيارى از موضوعات هست و آن اين است كه با روح هيأت سازگارى داشته باشد. هدف وسيله را توجيه نمى كند، از هر راهى نمى توانيم افراد را جذب كنيم، بلكه خود انتخاب راه هم بايد درست باشد. اصول را معين كنيد. اصول را معين كنيد تا بدانيد كجاها مى توان حالت ارتجاعى داشت و قدرى تحمل كرد تا ديگران بيايند و در كجا بايد محكم بود. پايه گذارى هيأت بايد محكم و متقن باشد.
پايه ى انقلاب اسلامى ايران در همين هيأت ها گذاشته شد. امام فرمودند كه ما هر چه داريم از محرم و صفر است! ما خيلى دستاوردها را از بركت امام حسين(ع) داريم. چارچوب و برنامه آماده است، منتهى شما مسئولين هيأت ها بايد براى ارتقاى كيفى اين برنامه ها طرح داشته باشيد. چون اعضاى هيأت ها با جان و دل براى امام حسين(ع) كار مى كنند. اگر ما نمى توانيم از اين انرژى خالص بالقوه استفاده كنيم، ضعف از ماست.
خداى متعال در سوره ى توبه مى فرمايد: «الذين آمنوا و هاجروا و جاهدوا فى سبيل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجة عند الله«.
د ر راه خدا با مال و جانتان جهاد كنيد، بالأخره آدم يكى از اين دو تا را دارد، يا هر دو را دارد؛ با هرچه داريد براى خدا كار كنيد و بعد هم پايه هاى اصلى بنا را بر مبناى تقوا بگذاريد. در همين سوره مى فرمايد كه عده اى بچه مسلمان مسجد قبا را ساختند، بعد در برابر آن مسجد ضرار ساخته شد؛ از پيامبر(ص) دعوت كردند كه آنجا نماز بخوانند، پيامبر قبول كردند. آيه ى قرآن نازل شد كه مبادا بروى آنجا نماز بخوانى «أفمن اسس بنيانه على شفا جرفٍ هار». آيا اين مسجدى كه بر مبناى تقوا گذاشته شد قابل مقايسه است با آنكه برمبناى نفاق گذاشته شد؟!
اين نشان مى دهد كه هيأت بايد چگونه باشد. «لايزال بنيانهم الذّى بنوا ريبة فى قلوبهم». منافقان عده اى هستند كه بناى اينها بر مبناى ريب و شك است. مدام شك و شبهه ايجاد مى كنند. بعد از دو، سه ساعت همنشينى با اين افراد، آدم در بسيارى از اصول شك مى كند و چيزى جز اين براى آدم ندارند، الّا اينكه دل همه را تكه تكه كنند و ببرند. «قل تعالوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم». توحيد يكى از مسائل مشترك ماست. در توحيد بسيارى از مسائل حل مى شود. مسئله ى حكومت و قانون گذارى، جايگاه ولايت، جايگاه دموكراتيك و دموكراسى مشخص مى شود. در دانشگاه ها از مغالطه هاى فراوانى استفاده مى شود. يعنى در جمع با سوادهاى ما بيشتر مشتركات لفظى موجب انحراف مى شود؛ به عنوان مثال همين واژه ى «آزادى» كه گفته مى شود، هيچ كس نمى تواند منكرش شود؛ اما سؤال اين است كه آزادى واقعاً چيست؟ تعريف كنيد! خشونت، تمدن و قانون گذارى هم همين طور. بچه مسلمان نبايد خودباخته باشد، از گوينده بخواهيد كه معنا كند. بپرسيد كه منظورتان چيست؟ ما كجاييم؟ جايگاه ما كجاست؟ تعريفتان از انسان چيست؟ آنها روحى براى انسان قائل نيستند، يك وقت شخص ماترياليست انسان را معنا مى كند، او كه به جز شكم چيزى را نمى فهمد، مى گويد انسان پنجاه سال عمر دارد، ما براى پنجاه سال او برنامه داريم. او كه به روح قائل نيست، برنامه اى هم براى روح و فطرت ندارد، چرا داشته باشد؟ تعريف يك مسلمان از انسان چيست؟ چقدر آدم بايد نامسلمان و نادرست باشد كه همان نظر ماترياليستى را ديكته كند و بگويد كه دولت فقط مسئول تأمين همين است.
راه اندازى هيأت ها به فطرت ها بر مى گردد. همه ى ما يك ايده داريم و آن اين است كه هيأت جذبه اى خدايى دارد و در هيأت اهل بيت(ع) راه را به ما نشان مى دهند. مى فرمايند: «رحم الله امر احياء امرنا» خدا رحمت كند كسى كه امر ما را احيا كند. يعنى آن گونه كه هستيم محاسن كلام ما را براى مردم بازگو كند و روح بينات ما را به مردم بگويد.
آيه ى 41 سوره ى توبه مى فرمايد: «لقد ابتغوا الفتنة من قبل و قلّبوا لك الامور» كارها را (اى پيامبر) براى تو عوض مى كند، تو را به اشتباه مى اندازد. توجه داشته باش كه چه مى كنند، امر به منكر و نهى از خوبى مى كنند!
هيأت دانشجويى بايد شكل خودش را داشته باشد و پاسخ گوى بسيارى از سؤال هاى شبهه برانگيز باشد. گاهى واژه ها مختلف است ولى ريشه يكى است. هيأت بايد در معنانى و مرز بندى ها دقيق باشد، اصلاً جاى تسامح نيست. در غير اصول نمى توانيم خيلى سخت بگريم. هيأت مثل اين است كه از خود امام حسين(ع) آموخته كه اگر كسى خواست وارد هيأت شود، نپرسد ديروز كجا بودى؛ ولى اين به اين معنا نيست كه ديروز و فردايش قابل قبول است. از شما كه تحصيل كرده ايد توقع مى رود كه در هر كارى توجيه علمى داشته باشيد و حد و حدودش را مشخص كنيد. ضابطه اى كلى براى بسيارى از موضوعات هست و آن اين است كه با روح هيأت سازگارى داشته باشد. هدف وسيله را توجيه نمى كند، از هر راهى نمى توانيم افراد را جذب كنيم، بلكه خود انتخاب راه هم بايد درست باشد. اصول را معين كنيد. اصول را معين كنيد تا بدانيد كجاها مى توان حالت ارتجاعى داشت و قدرى تحمل كرد تا ديگران بيايند و در كجا بايد محكم بود. پايه گذارى هيأت بايد محكم و متقن باشد.
پايه ى انقلاب اسلامى ايران در همين هيأت ها گذاشته شد. امام فرمودند كه ما هر چه داريم از محرم و صفر است! ما خيلى دستاوردها را از بركت امام حسين(ع) داريم. چارچوب و برنامه آماده است، منتهى شما مسئولين هيأت ها بايد براى ارتقاى كيفى اين برنامه ها طرح داشته باشيد. چون اعضاى هيأت ها با جان و دل براى امام حسين(ع) كار مى كنند. اگر ما نمى توانيم از اين انرژى خالص بالقوه استفاده كنيم، ضعف از ماست.
