وظايف شيعه در عصر غيبت

شماره هفتم ماهنامه خیمه - شعبان المعظم ۱۴۲۴ - مهر۱۳۸۲


شناخت وظايف شيعه در عصر غيبت امام زمان(عج) از مسايلى است كه اهميّت ويژه‏اى دارد و مى‏تواند رويه و مسير حركت ما را روشن كرده، گاه از آن‏چه كرده‏ايم و مى‏كنيم، دگرگون سازد؛ لذا در اينجا به تعدادى ازين وظايف، اشاره مى‏كنيم:

۱- شناخت امام زمان؛ ويژگى‏ها و صفات حضرت

- درخواست شناخت امام عصر(عج) از خداوند سبحان.

۲- محبّت امام

- سعى در تحصيل محبّت امام زمان(عج).

- محبوب نمودن حضرت براى مردم، با ذكر مناقب و فضايل آن حضرت(عج).

- تشكيل مجالس ذكر مناقب و فضايل حضرت(عج).

- حاضر شدن در مجالس يادبود حضرت(عج).

- سرودن و خواندن شعرهاى مربوط به مناقب و فضايل.

- آشكار كردن عمل از طرف عالمان، براى جذب مردم به حضرت(عج).

۳- دورى از دشمنان و دوست نمايان

- پرهيز كردن و دورى جستن از مجالس اهل ضلالت و مجالسى كه ياد امام زمان را به سخره مى‏گيرند.

- پرهيز از ستمگران و اهل باطل.

- بسيار لعنت كردن بنى‏اميه و غاصبان خلافت، بويژه قاتلان حضرت زهرا(س).

- تقيه كردن از دشمنان و مخفى ساختن راز از بيگانگان.

- تكذيب كسانى كه وقت ظهور را تعيين مى‏كنند و نيز تعيين نكردن وقت ظهور.

- تكذيب كردن مدعيان نيابت خاصّه، در زمان غيبت كبرى.

۴- در فراق يار

- انتظار فرج و ظهور آن حضرت، كه افضل و برترين عبادات، انتظار فرج حضرت(عج) است.

- اظهار اشتياق به ديدار آن بزرگوار.

- گريه كردن و گريانيدن ديگران، بر فراق آن حضرت.

- اندوهگين بودن.

۵- تهذيب نفس

- تحليه و تخليه يا پاكسازى درون، از صفات پليد و زيور دادن آن به وسيله‏ى اخلاق پسنديده.

- ناشناس ماندن و پرهيز از شهرت.

- خود را در محضر امام زمان ديدن و اعتقاد به اينكه امام زمان بر اعمال او آگاه است.

- پيروى از آن جناب و الگو قرار دادن او در اخلاق و اعمال.

- صبر بر اذيت و تكذيب و ساير رنجها.

- درخواست صبر از خداى سبحان.

- سفارش يكديگر به صبر، در زمان غيبت امام زمان(عج).

- خشوع در هنگام ياد آن حضرت.

- توبه‏ى فردى و دسته‏جمعى و بازگرداندن حقوق مردم به آن‏ها.

- مقدم داشتن خواسته‏ى آن حضرت، بر خواسته‏ى خود.

- بزرگداشت اماكنى كه بر قدوم آن حضرت زينت يافته‏اند؛ مانند: مسجد كوفه، سهله و جمكران و...

- احترام كردن نزديكان و منسوبان به آن حضرت، مانند: سادات علوى و علماى دينى.

- حفظ زبان از چيزى جز ياد خدا.

- خشوع و ترس دل، هنگام ياد آن حضرت و شركت در مجالس يادبود حضرت(عج).

- به جا آوردن نماز آن حضرت.(۱)

- گريه كردن در مصيبت امام حسين(ع) و ياران و نيز زيارت قبور ايشان.

- زيارت و سلام كردن بر او در هر مكان و زمان.

- درود و صلوات فرستادن بر آن حضرت.

- اهتمام در اداى حقوق برادران دينى.

۶- اعمال نيابى براى حضرت

- صدقه دادن.

- حج رفتن به نيابت و با فرستادن نايب تا از طرف امام زمان(عج) حج به جا آورد.

- صلوات بيت‏اللّه الحرام به نيابت و يا فرستادن نايب تا از طرف آن حضرت، طواف نمايد.

- زيارت مشاهد رسول خدا و ائمه(ع) به نيابت از امام زمان(عج).

- اعزام كردن نايب براى زيارت قبور ائمه(ع) تا به نيابت از آن حضرت زيارت كند.

- هديه كردن ثواب نماز به آن حضرت.

۷- خدمت به حضرت

- صدقه دادن به قصد سلامتى آن حضرت.

- تسليم قضا و قدر بودن و عجله نكردن در امر فرج.

- سعى در خدمت كردن به آن حضرت(عج) از هر راه صحيحى، چون احداث مراكز آموزشى، بهداشتى درمانى، فقرزدايى و...

- اهتمام به يارى آن جناب، كه يارى دين خدا است؛ با پيروى از دستورات پيامبر و ائمه‏ى اطهار(ع).

- مصرف كردن بخشى از دارايى خود در راه امام زمان(عج).

- خوشحال كردن مؤمنان، كه مايه خرسندى آن حضرت است.

- ديدار با مؤمنان صالح و سلام كردن به آنان، به قصد رسيدن به فضيلت آن حضرت.

- به جا آوردن نماز مخصوص و هديه به آن حضرت، يا يكى از امامان(ع).

- هديه كردن ثواب قرائت قرآن به آن حضرت.

- رعايت حقوق آن حضرت و مواظبت بر اَداى آنها.

- انفاق مؤمنان و اجتماع بر نصرت آن حضرت(عج).

۸- دعا و توسل

- دعا براى فرج آن حضرت.

- درخواست ديدار آن حضرت از خداوند سبحان در حال عافيت و ايمان.

- مداومت بر خواندن دعا براى آن حضرت.

- دعا بر درگاه ربوَى براى پيشگيرى از فراموشىِ ياد آن حضرت.

- توسل و طلب شفاعت به وسيله‏ى آن حضرت.

- دادخواهى و عرضه كردن حاجت به آن حضرت.

۹- بيعت كردن

- تجديد بيعت با آن حضرت، بعد از هر نماز واجب و هر روز و هر جمعه (مانند خواندن دعاى عهد مختصر و مفصل).



پی‌نوشت:

۱- نماز استغاثه به امام زمان در مفاتيح آمده است.