دورها آوایی است

شماره 23 ـ جمادی الاول و جمادی الثانی 1427 ـ خرداد و تیر 1385

وی در فقه، اصول، حدیث، تفسیر، کلام، تاریخ، اخلاق و عرفان به سیر و سلوک عالمانه پرداخته است. ایشان در فنون شعری هم قریحه‌ی سرشار و طبعی روان داشته‏اند. به هر دو زبان فارسی و عربی اشعار مطرح و لطیفی از خود به یادگار گذاشته‏اند. اشعاری که روان و سلیس و نیز لبریز از مطالب فلسفی، عرفانی، تاریخی و... در قالب‏های مختلف شعری سروده شده‏اند. شعر این عالم شاعر را به درستی می‏توان مصداق روایت شریف:«ان من الشعر الحکمه» دانست.

تخلص شعری ایشان«مفتقر» بوده است و شعر معروف«دختر فکر بکر من، غنچه‏ی لب چو واکند...»حاصل طبع آسمانی اوست که در منقبت حضرت صدیقه‏ی کبری سلام‏الله‏علیها سروده شده است.

به اتفاق، چند بیت از ترجیع‏بند ایشان را که در منقبت حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌باشد، می‏خوانیم:

تجلی نور

ای خاک ره تو خطه‏ی خاک

پاکی ز تو دیده عالم پاک

آشفته‏ی موی توست انجم

سرگشته‏‏ی کوی توست، افلاک

تاج سرت، افسر لعمرک

تشریف برت قبای لولاک

عالم ز معارف تو واله

تو نغمه‏سرای ماعرفناک

یا اعظم صورة تجلّی

فیها الله، ما ادق معناک

دامان جلالت ای شهنشاه

هرگز نفتد به دست ادراک

این بنده و مدح چون تو شاهی؟

حاشاک از این مدیحه، حاشاک

فرموده به شأنت ایزد پاک

لولاک لما خلقت الافلاک

ای مظهر اسم اعظم حق

مجلای اتمّ و نور مطلق

ای نور تو صادر نخستین

وی مصدر هرچه هست مشتق

ای عقل عقول و روح ارواح

وی اصل اصول هر محقق

ای شمس شموس و نور انوار

وی اعظم نیّرات و اشرق

ای فاتحه‏ی کتاب هستی

هستی ز تو یافته‏ است رونق

وصف تو به شعر درنگنجد

دریا نرود میان زورق

فرموده به شأنت ایزد پاک

لولاک لما خلقت الافلاک

ملک و ملکوت از تو پرنور

ای در تو عیان تجلی نور

با روی تو چیست بدر انور؟

با موی تو چیست لیل دیجور؟

روی تو ظهور غیب مکنون

موی تو، حجاب سرّ مستور

در خطه‏ی ملک استقامت

قدّ تو به اعتدال مشهور

ای از تو به پا نظام عالم

وی بی‏تو جهان هباء منثور

اول رقم تو، لوح محفوظ

رشح قلمت، کتاب مسطور

مداحی من تو را چنان است

کز چشمه‏ی خور ثنا کند کور

فرموده به شأنت ایزد پاک

لولاک لما خلقت الافلاک