محله ی زینبیه

شماره 24 - رجب 1427 - مرداد 1385

این روزها رفت‏و‏آمدها بیشتر شده، همه در تدارک هستند، تدارک یک جشن، جشن میلاد، میلاد مولود کعبه، حضرت امیرمؤمنان علیه‏السلام.

کوچه آذین‏بندی شده، بازار نقل و شیرینی گرم است.

خبر مهم‏تر اینکه یک جایی هم برای اعتکاف معتکفین در نظر گرفته شده تا طعم شیرین مناجات را هم چشیده و از این چشمه‏ی زلال، روح و روان خود را پاک و شفاف کنند.

اما زینبیه یک غم هم دارد، غم بزرگی که شاید برای خادمان و مشتاقان زینبیه رنگ دیگری داشته باشد. رنگ غریبی و جدایی، رنگ فراق، زینبیه یک روزی در این ماه، سرتاسر سیاه‏پوشه، هرکسی یک گوشه زانوی غم بغل کرده و نجوا می‏کند، آخر سالروز عروج شریک سید‏الشهدا، عالمه‏ی غیرمعلمه، عابده‏ی آل علی، حضرت زینب سلام‏الله‏علیها است. بانویی که این محله مزین به نام ایشان است. غم سنگین وفات عزیز دل زهرا سلام‏الله‏علیها، به این دلیل بزرگ و جانسوز جلوه می‏کند که یادآور لحظه لحظه‏ی خاطرات کربلاست. نام زینب، کربلا را به خاطر می‏آورد. آن روز که خیمه‏های محرم برپا شد، امید همه به حسین بود و یاران از جان گذشته‏اش و روزی که عمود خیمه‏ها یک به یک شکست و دیگر یاوری نبود، امید حسین علیه‏السلام به زینب بود.

و کربلا ماندگار شد، چرا که نائبه‏الحسین با صلابت ایستاد. خیمه‏ی عاشورا هنوز برپاست و عاشقان بر در آن اظهار نیاز می‏کنند و به انتظار نشسته‏اند. به انتظار صاحب اصلی و منتقم آل علی که با قدومش خیمه‏ای متبرک به نام عاشورا و به گستره‏ی تمام هستی برپا کند، ان‏شاء‏الله.

حرف آخر اینکه: منتظر پیشنهادهای تر و تازه و نظرات سازنده‏ی شما هستیم. باور کنید آدرس زینبیه آن‏قدر سرراست است که می‏توانید به راحتی به آنجا سر بزنید. آدرس ما، پلی است از قلب‏های مهربان و افکار سازنده‏ی شما تا محله‏ی زینبیه. ضمناً به نظر ما بهتر است دوستان خود را هم با زینبیه آشنا کنید، شاید اگر به تنهایی سری به ما بزنید، دوستانتان از شما گله کنند. به هر حال از ما گفتن و صد البته از شما بزرگواران شنیدن و اجابت کردن. پس معطل نکنید، قلم و کاغذ بردارید و آنچه دل تنگتان می‏خواهد، بگویید. یا علی