کد مطلب : ۱۲۸۰۰
تعزیه خوان
درباره رمضان فرخ‌رو
فرهنگ-خیمه: رمضان فرخ‌رو در سال ۱۳۲۳ در قریه دولت‌آباد ری متولد شد. وی از شش سالگی و در کنار پدر و عموی خود، ماشاءالله و یدالله فرخ رو که علی‌اکبرخوان بودند، به اجرای تعزیه و شبیه‌خوانی پرداخت.
اولین نقشی که او ایفا کرد، طفل‌خوانی طفل زیر بته در مجلس تعزیه زجربن‌قیس بود و سپس که سنش بالاتر رفت شبیه رقیه، سکینه، قاسم، علی‌اکبر، عباس و شمر را نیز خواند.
وی که ۵۹ سال است تعزیه اجرا می‌کند، از ۲۲سالگی نقش شمر را می‌خواند و قریب ۴۲ سال است که شمرخوانی می‌کند اما به گفته خود وی فقط در تعزیه روز عاشورا شبیه شمر را بازی می‌کند و در سایر نسخ، نقش‌های دیگر را نیز می‌خواند.
فرخ‌رو در خاطرات خود می‌گوید:«خانم حسنیه سید صادقی، بنیانگذار هیئت تعزیه‌داران دولت‌آباد بود که مسوولیت آن را به من سپرد و من حدود ۴۲ سال است که رئیس این هیئت هستم. در سال ۶۸ حسینیه‌ای در منطقه دولت‌اباد خریده شد که کار ساخت و تجهیز آن ۱۷سال به طول کشید و از همان ابتدا مراسم تعزیه در آن انجام می‌شد.»
وی درباره این حسینیه گفت:«در اصل اینجا به نام دارالشفای فاطمه زهرا خوانده می‌شد و درمانگاه رایگانی برای خانم‌ها بود ولی حدود شش سالی است که جمع شده و فقط بخش حسینیه آن که به نام حسینیه هیئت تعزیه‌داران دو شهید عاشقان حسینی است، فعالیت دارد و در تمام اعیاد و شهادت‌ها برنامه دارد ضمن آنکه بعدازظهر هر جمعه تمرین تعزیه داریم.»
این پیشکسوت تعزیه نامگذاری حسینیه را به جهت شهادت دو تن از تعزیه‌خوانان این گروه در جنگ با عراق عنوان کرد که محسن بهروزی و رضا نوبخت نام داشتند.
وی که سال ۱۳۸۷ در مراسم ثبت ملی تعزیه مورد تقدیر قرار گرفت و لقب معین‌البکا را دریافت کرد که به گفته او چنین فردی باید بتواند همه نقش‌ها را اجرا کند و آموزش دهد ضمن آنکه وسایل و ادوات لازم را داشته باشد و صحنه‌ها، آهنگ‌ها و میدان‌گیری‌ها را بلد باشد.
فرخ‌رو می‌گوید:«همه تعزیه دولت‌آباد در سی ساعت بود. زمانی که تولیت هیئت به من سپرده شد، شروع کردم به نسخه جمع کردن، نیرو جمع کردن و تعلیم دادن و اولین تعزیه‌ای که اجرا کردیم، تعزیه حر بود که با شاگردانم به روی صحنه بردیم و این متعلق به اوایل انقلاب است که هنوز حسینیه نداشتیم.»
وی که کارمند وزارت اقتصاد و دارایی است، درباره فعالیت‌های خارج از حسینیه خود گفت:«سی سال است من در روستایی در ورامین، تعزیه می‌خوانم و همچنین ۱۴ سال است که در قلعه خواجه در روز اربعین اجرا می‌کنم.»
خسروشمر همچنین به آموزش تعزیه‌خوانی به چهل دختر ۸ تا ۱۲ ساله اشاره می‌کند که توانستند چهار مجلس قاسم، علی‌اکبر، عباس و بازار شام را اجرا کنند که این کار را در سالیان دور انجام داده و در حال حاضر انجام نمی‌دهد.
اولین نقشی که او ایفا کرد، طفل‌خوانی طفل زیر بته در مجلس تعزیه زجربن‌قیس بود و سپس که سنش بالاتر رفت شبیه رقیه، سکینه، قاسم، علی‌اکبر، عباس و شمر را نیز خواند.
وی که ۵۹ سال است تعزیه اجرا می‌کند، از ۲۲سالگی نقش شمر را می‌خواند و قریب ۴۲ سال است که شمرخوانی می‌کند اما به گفته خود وی فقط در تعزیه روز عاشورا شبیه شمر را بازی می‌کند و در سایر نسخ، نقش‌های دیگر را نیز می‌خواند.
فرخ‌رو در خاطرات خود می‌گوید:«خانم حسنیه سید صادقی، بنیانگذار هیئت تعزیه‌داران دولت‌آباد بود که مسوولیت آن را به من سپرد و من حدود ۴۲ سال است که رئیس این هیئت هستم. در سال ۶۸ حسینیه‌ای در منطقه دولت‌اباد خریده شد که کار ساخت و تجهیز آن ۱۷سال به طول کشید و از همان ابتدا مراسم تعزیه در آن انجام می‌شد.»
وی درباره این حسینیه گفت:«در اصل اینجا به نام دارالشفای فاطمه زهرا خوانده می‌شد و درمانگاه رایگانی برای خانم‌ها بود ولی حدود شش سالی است که جمع شده و فقط بخش حسینیه آن که به نام حسینیه هیئت تعزیه‌داران دو شهید عاشقان حسینی است، فعالیت دارد و در تمام اعیاد و شهادت‌ها برنامه دارد ضمن آنکه بعدازظهر هر جمعه تمرین تعزیه داریم.»
این پیشکسوت تعزیه نامگذاری حسینیه را به جهت شهادت دو تن از تعزیه‌خوانان این گروه در جنگ با عراق عنوان کرد که محسن بهروزی و رضا نوبخت نام داشتند.
وی که سال ۱۳۸۷ در مراسم ثبت ملی تعزیه مورد تقدیر قرار گرفت و لقب معین‌البکا را دریافت کرد که به گفته او چنین فردی باید بتواند همه نقش‌ها را اجرا کند و آموزش دهد ضمن آنکه وسایل و ادوات لازم را داشته باشد و صحنه‌ها، آهنگ‌ها و میدان‌گیری‌ها را بلد باشد.
فرخ‌رو می‌گوید:«همه تعزیه دولت‌آباد در سی ساعت بود. زمانی که تولیت هیئت به من سپرده شد، شروع کردم به نسخه جمع کردن، نیرو جمع کردن و تعلیم دادن و اولین تعزیه‌ای که اجرا کردیم، تعزیه حر بود که با شاگردانم به روی صحنه بردیم و این متعلق به اوایل انقلاب است که هنوز حسینیه نداشتیم.»
وی که کارمند وزارت اقتصاد و دارایی است، درباره فعالیت‌های خارج از حسینیه خود گفت:«سی سال است من در روستایی در ورامین، تعزیه می‌خوانم و همچنین ۱۴ سال است که در قلعه خواجه در روز اربعین اجرا می‌کنم.»
خسروشمر همچنین به آموزش تعزیه‌خوانی به چهل دختر ۸ تا ۱۲ ساله اشاره می‌کند که توانستند چهار مجلس قاسم، علی‌اکبر، عباس و بازار شام را اجرا کنند که این کار را در سالیان دور انجام داده و در حال حاضر انجام نمی‌دهد.
