کد مطلب : ۱۶۲۹۶
سوم ماه شعبان، تولد شهادت و شهامت
حسین‌بن‌على (ع) از اسوه‌هاى کامل است و آنچه باید از او آموخت، نه تنها درس حماسه و جهاد و ظلم‌ستیزى، بلکه درس عبودیت و سخاوت و جوانمردى و ارزش‌گرایى و تهجد و انس با قرآن و تکریم انسان است.
امام حسین (ع)، دومین فرزند برومند حضرت علی (ع) و فاطمه (س) در سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت به دنيا آمد؛ همچنين روز پنجم شعبان و سی‌ام ربیع‌الاول و همین‌طور دوازدهم رجب را براي ولادت این امام نقل کرده‌اند.
نام ايشان در تورات شبیر و انجیل طاب ذکر شده است، کنیه آن حضرت ابوعبدالله و کنیه خاص آن حضرت ابو‌علی است.
پیامبر گرامی اسلام (ص) پس از شنيدن خبر تولد امام حسين (ع) به خانه حضرت فاطمه (س) رفتند و در گوش راست نوزاد نماز و در گوش چپش اقامه خواندند.
نقل است در روز اول یا هفتم ولادت ایشان وحی الهی جبرییل فرود آمد و گفت: «این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون، شبیر نام بگذار که به عربی حسین (ع) گفته می‌شود.»
آن حضرت شش سال و چند ماه را با پیامبر (ص) زندگي کرد و در رابطه معنوی پیامبر (ص) و امام حسین (ع) همین بس که رسول خدا (ص) فرمود: «حسین از من و من از حسینم.»
امام حسين (ع) 30 سال با پدر بزرگوار خود زندگی کرد و درس شهادت را آموخت و در سه جنگ «جمل»، «صفین» و «نهروان» به همراه او جنگید و
بعد از شهادت پدر به مدت ۱۰ سال همراه و یاور برادر خود امام حسن (ع) بود و شاهد رنج‌های برادر و بی‌احترامی‌هاي مردم به پدر خویش بود؛ پس از شهادت امام حسن (ع) او به مقام امامت رسید.
امام حسین (ع)، دومین فرزند برومند حضرت علی (ع) و فاطمه (س) در سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت به دنيا آمد؛ همچنين روز پنجم شعبان و سی‌ام ربیع‌الاول و همین‌طور دوازدهم رجب را براي ولادت این امام نقل کرده‌اند.
نام ايشان در تورات شبیر و انجیل طاب ذکر شده است، کنیه آن حضرت ابوعبدالله و کنیه خاص آن حضرت ابو‌علی است.
پیامبر گرامی اسلام (ص) پس از شنيدن خبر تولد امام حسين (ع) به خانه حضرت فاطمه (س) رفتند و در گوش راست نوزاد نماز و در گوش چپش اقامه خواندند.
نقل است در روز اول یا هفتم ولادت ایشان وحی الهی جبرییل فرود آمد و گفت: «این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون، شبیر نام بگذار که به عربی حسین (ع) گفته می‌شود.»
آن حضرت شش سال و چند ماه را با پیامبر (ص) زندگي کرد و در رابطه معنوی پیامبر (ص) و امام حسین (ع) همین بس که رسول خدا (ص) فرمود: «حسین از من و من از حسینم.»
امام حسين (ع) 30 سال با پدر بزرگوار خود زندگی کرد و درس شهادت را آموخت و در سه جنگ «جمل»، «صفین» و «نهروان» به همراه او جنگید و
بعد از شهادت پدر به مدت ۱۰ سال همراه و یاور برادر خود امام حسن (ع) بود و شاهد رنج‌های برادر و بی‌احترامی‌هاي مردم به پدر خویش بود؛ پس از شهادت امام حسن (ع) او به مقام امامت رسید.
