کد مطلب : ۱۸۸۴۹
«دوازدهم» پاسخ به مشغله ذهنی‌ام درباره امام زمان بود
علی مؤذنی، نویسنده کتاب «دوازدهم»، درباره دلیل پرداختن به دوازدهمین امام شیعیان در قالب داستانی عنوان کرد: من به عنوان یک فرد که در فرهنگ شیعه بزرگ شده است، با موضوع امام زمان(عج) از کودکی آشنا و همراه بودم.
وی ادامه داد: همیشه برپایی جشن‌های باشکوه نیمه شعبان طی هر سال از کودکی ذهن من را به خود مشغول می‌کرد. در این باره وقتی به دنبال پاسخ سؤالت هستی، جواب‌هایی ضد و نقیض می‌شنوی که اغلب از روی ناآگاهی است.
مؤذنی با تأکید بر اینکه در دوران بزرگسالی می‌خواستم به این موضوع در قالب داستان بپردازم تا به سؤالاتم پاسخ دهم، افزود: بر این اساس به عنوان یک نویسنده، به سراغ این موضوع رفتم که از کودکی درباره آن سؤالات فراوانی داشتم.
پرداختن به امام زمان(عج) به عنوان یک موضوع تاریخی و معاصر
وی با بیان اینکه در صدد برآمدم صورت‌های مختلف این موضوع را بررسی کنم، ادامه داد: موضوع امام زمان(عج) هم یکی از موضوعات مربوط به حوزه جهان‌بینی ماست و به مسائل جامعه‌شناسی، روانشناسی و امور تربیتی نیز مربوط می‌شود که این موارد در ساختار داستانی «دوازدهم» مورد توجه قرار گرفته است.
مؤذنی در بخش دیگری از سخنانش عنوان کرد: در «دوازدهم» با امام زمان(عج) به عنوان یک موضوع تاریخی و معاصر برخورد کردم. در فرهنگ شیعه از «بقیةالله» به عنوان موجودی که زنده و حاضر است، یاد می‌شود.
پرداختن به نقش امام زمان(عج) در دنیای معاصر
وی با بیان اینکه حضرت صاحب‌الزمان(عج) در میان ما به سر می‌برد و امور مسلمانان را به دست خود دارد، گفت: امام عصر حجت خدا بر روی زمین محسوب می‌شود؛ بنابراین من به یک دوره از تاریخی که ایشان متولد شدند و در شرایطی که امامت به ایشان سپرده شد، پرداختم.
این نویسنده تأکید کرد: یک وجه دیگر رمان این است که به نقش امام زمان(عج) در دنیای معاصر پرداخته‌ام و اینکه این ولی خدا چطور زندگی می‌کند.
وی با بیان اینکه می‌توانم بگویم که این اثر تلفیقی از تاریخ قدیم و معاصر است، اظهار کرد: با این نگاه به رمان پرداختم که حضرت به عنوان یک موجود زنده در میان ما حضور دارند و بیش از هزار سال است که در بین ما زندگی می‌کنند.
«دوازدهم» پاسخ به مشغله ذهنی‌ام درباره امام زمان بود
مؤذنی درباره حساسیت‌هایی که نویسندگان در پرداختن به آثار دینی در قالب داستان دارند، گفت: این موضوع مشغله‌ای بود که برای من ایجاد شده بود و با نوشتن کتاب سعی در پرداختن به آن داشتم.
وی در بخش دیگری از سخنانش افزود: ممکن است نویسنده‌های مختلف موضوعات دیگری را مورد نظر خود داشته باشند و برای نگارش اثر به آنها روی آورند، ولی من درباره نگارش داستان‌های دینی چندان اعتقادی به دسته‌بندی موضوعات ندارم.
نویسنده در مقاطع مختلف با موضوعات متفاوت درگیر است
این نویسنده اظهار کرد: برای مثال ممکن است نویسنده‌ای رو به نگارش آثار اجتماعی آورد و در دوره‌ای دیگر، به نگارش آثاری بپردازد که درباره جهان‌بینی انسان است تا بتواند پاسخ خود را درباره چیستی انسان و اینکه از کجا آمده و به کجا می‌رود، بیابد.
مؤذنی همچنین گفت: نویسنده در مقاطع مختلف عمر، با موضوعات مختلف درگیر است و به آنها می‌پردازد. ولی اینکه بخواهد به طور ویژه درباره ائمه(ع) یا مضامین دینی کتاب بنویسد، نیازمند شرایط خاصی است که باید فراهم شود تا این اتفاق بیفتد.
حساسیت ویژه‌ای درباره داستان‌های دینی وجود ندارد
وی عنوان کرد: حساسیت ویژه‌ای درباره داستان‌های دینی وجود ندارد مگر اینکه باید به استناداتی که در منابع به آنها اشاره شده است و معتبر هستند، وفادار باشد.
مؤذنی تأکید کرد: این موضوع به این معنی است که میزان تخیلی را که نویسنده در داستان به کار می‌برد، باید در تار و پود داستان باشد و وقتی به زندگی ائمه معصومین(ع) نزدیک می‌شود، برای متبلور شدن وجوه زندگی آنهاست، نه اینکه بخواهد مستندات معتبر را زیر سؤال ببرد و مخدوش کند؛ بنابراین تنها حساسیت موجود در این حوزه این موضوع است.
وی ادامه داد: همیشه برپایی جشن‌های باشکوه نیمه شعبان طی هر سال از کودکی ذهن من را به خود مشغول می‌کرد. در این باره وقتی به دنبال پاسخ سؤالت هستی، جواب‌هایی ضد و نقیض می‌شنوی که اغلب از روی ناآگاهی است.
مؤذنی با تأکید بر اینکه در دوران بزرگسالی می‌خواستم به این موضوع در قالب داستان بپردازم تا به سؤالاتم پاسخ دهم، افزود: بر این اساس به عنوان یک نویسنده، به سراغ این موضوع رفتم که از کودکی درباره آن سؤالات فراوانی داشتم.
پرداختن به امام زمان(عج) به عنوان یک موضوع تاریخی و معاصر
وی با بیان اینکه در صدد برآمدم صورت‌های مختلف این موضوع را بررسی کنم، ادامه داد: موضوع امام زمان(عج) هم یکی از موضوعات مربوط به حوزه جهان‌بینی ماست و به مسائل جامعه‌شناسی، روانشناسی و امور تربیتی نیز مربوط می‌شود که این موارد در ساختار داستانی «دوازدهم» مورد توجه قرار گرفته است.
مؤذنی در بخش دیگری از سخنانش عنوان کرد: در «دوازدهم» با امام زمان(عج) به عنوان یک موضوع تاریخی و معاصر برخورد کردم. در فرهنگ شیعه از «بقیةالله» به عنوان موجودی که زنده و حاضر است، یاد می‌شود.
پرداختن به نقش امام زمان(عج) در دنیای معاصر
وی با بیان اینکه حضرت صاحب‌الزمان(عج) در میان ما به سر می‌برد و امور مسلمانان را به دست خود دارد، گفت: امام عصر حجت خدا بر روی زمین محسوب می‌شود؛ بنابراین من به یک دوره از تاریخی که ایشان متولد شدند و در شرایطی که امامت به ایشان سپرده شد، پرداختم.
این نویسنده تأکید کرد: یک وجه دیگر رمان این است که به نقش امام زمان(عج) در دنیای معاصر پرداخته‌ام و اینکه این ولی خدا چطور زندگی می‌کند.
وی با بیان اینکه می‌توانم بگویم که این اثر تلفیقی از تاریخ قدیم و معاصر است، اظهار کرد: با این نگاه به رمان پرداختم که حضرت به عنوان یک موجود زنده در میان ما حضور دارند و بیش از هزار سال است که در بین ما زندگی می‌کنند.
«دوازدهم» پاسخ به مشغله ذهنی‌ام درباره امام زمان بود
مؤذنی درباره حساسیت‌هایی که نویسندگان در پرداختن به آثار دینی در قالب داستان دارند، گفت: این موضوع مشغله‌ای بود که برای من ایجاد شده بود و با نوشتن کتاب سعی در پرداختن به آن داشتم.
وی در بخش دیگری از سخنانش افزود: ممکن است نویسنده‌های مختلف موضوعات دیگری را مورد نظر خود داشته باشند و برای نگارش اثر به آنها روی آورند، ولی من درباره نگارش داستان‌های دینی چندان اعتقادی به دسته‌بندی موضوعات ندارم.
نویسنده در مقاطع مختلف با موضوعات متفاوت درگیر است
این نویسنده اظهار کرد: برای مثال ممکن است نویسنده‌ای رو به نگارش آثار اجتماعی آورد و در دوره‌ای دیگر، به نگارش آثاری بپردازد که درباره جهان‌بینی انسان است تا بتواند پاسخ خود را درباره چیستی انسان و اینکه از کجا آمده و به کجا می‌رود، بیابد.
مؤذنی همچنین گفت: نویسنده در مقاطع مختلف عمر، با موضوعات مختلف درگیر است و به آنها می‌پردازد. ولی اینکه بخواهد به طور ویژه درباره ائمه(ع) یا مضامین دینی کتاب بنویسد، نیازمند شرایط خاصی است که باید فراهم شود تا این اتفاق بیفتد.
حساسیت ویژه‌ای درباره داستان‌های دینی وجود ندارد
وی عنوان کرد: حساسیت ویژه‌ای درباره داستان‌های دینی وجود ندارد مگر اینکه باید به استناداتی که در منابع به آنها اشاره شده است و معتبر هستند، وفادار باشد.
مؤذنی تأکید کرد: این موضوع به این معنی است که میزان تخیلی را که نویسنده در داستان به کار می‌برد، باید در تار و پود داستان باشد و وقتی به زندگی ائمه معصومین(ع) نزدیک می‌شود، برای متبلور شدن وجوه زندگی آنهاست، نه اینکه بخواهد مستندات معتبر را زیر سؤال ببرد و مخدوش کند؛ بنابراین تنها حساسیت موجود در این حوزه این موضوع است.
مرجع : ایکنا
