حسین(ع) دلیل پایمردی خویش را تربیت الهی فاطمه(ع) می داند

به گزارش خیمه، زندگى بانوى بزرگ اسلام با آن كه در جوانى به خزان گراييد، در همان دوران كوتاه، درس هاى فراوانى براى پيروان حضرتش به جا گذاشت. يكى از اين آموزه ها كه سراسر عمر پربركت فاطمه مرضيه (سلام الله علیها) يكصدا و همسو آن را فرياد مى كرد، «اهتمام و جديت نسبت به دين» بوده است. 

مظلوميت با همه بخش هاى زندگى صديقه طاهره پيوند خورد، به ويژه حوادث دوران پس از رحلت پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) كه همچو تندبادى بر آن «ياس نبى» وزيد و منجر به شهادت دردناك و غم آور آن «ريحانه رسول» گرديد، اما همين مظلوميت هاى پيوسته نيز همگى يك جهت را نشان مى دهد و آن «سوى دين دارى و پايدارى به پاى دين اصيل» است. 

امام حسین نیز پایداری و پای بندی به دین اصیل را از مادر بزرگوارش آموخته بود و در زمانی که دین اصیل اسلام با اسلام های ساختگی بنی امیه درهم آمیخت و چهره ای زشت از اسلام واقعی به نمایش گذاشت قیام کرد و با خون خویش اسلام اصیل را برای همیشه جاودانه ساخت.

در روز عاشورا، در آن هنگام که لشگر دشمن امام حسین(ع) را احاطه کرد، ضمن خطبه مفصلی فرمودند: «مرا بین کشته شدن و ذلت مخیر کرده اند و من هرگز تن به پستی نمی دهم؛ خدا و رسول مرا از چنین کاری باز می دارند؛ همچنین نیاکان پاک و دامن های مطهر و پاکیزه اجازه چنین پذیرشی را به من نمی دهند.» در یک کلام امام حسین(ع) دلیل پایمردی و مقاومت خویش را تربیت الهی فاطمه علیهما السلام  می داند.

امام حسین(ع) نقل می کند:«آن زمان که رسول خدا صلی الله علیه و آله  در خانه ام سلمه بود صرصائیل (یکی از فرشتگان الهی) نزد پیامبر آمد و عرض کرد: نور را به عقد نور در آور. پیامبر فرمود چه کسی را به عقد چه کسی؟ گفت: دخترت فاطمه علیها السلام را برای علی ابن ابیطالب . سپس در حضور جبرائیل و میکائیل و صرصائیل فاطمه را به عقد علی درآورد.» دخترم فاطمه را بدان جهت فاطمه نامیدند که خداوند عزوجل او و دوستانش را از آتش جهنم به دور نگه می دارند.