روایت ناصر فیض از ادبیات و تعزیه عاشورا

ناصر فیض با اشاره به این مطلب كه در مداحی‌ها باید رفت سراغ این كه واقعیت‌ها به درستی نشان داده شوند، گفت: باید حواسمان باشد صرفا روی مسائلی تمركز نشود كه كم اهمیت هستند و روح آن واقعه و اتفاق را زیر سوال می‌برند.

وی همچنین با بیان این كه در تمام دنیا وقتی از قهرمان‌هایشان حرف می‌زنند، با احساس غرور همراه است، گفت: ما هم وقتی واقعه كربلا را می‌شنویم باید احساس غرور كنیم.

آن را نباید طوری مطرح كنیم كه به شنونده احساس ضعف یا ترحم دست بدهد؛ چون واقعه بسیار مهمی بوده است و در تشنگی و سختی كشیدن خلاصه نمی‌شود بلكه باید ابعاد واقعی و پنهان تری از آن واقعه را به تصویر بكشیم.

 این هنرمند متعهد با تصریح این نكته كه در عاشورا جهان ظلم در مقابل جهان مظلومیت قرار گرفته بود، اظهار كرد: در واقعه عاشورا اتفاق‌هایی افتاده كه می‌تواند برای تمام جهان درس باشد و نباید آن را در ابعاد كوچک خلاصه كنیم چرا كه این كار حتی می‌تواند توهین آمیز باشد. 

فیض تاكید كرد: بسیاری از تعزیه‌ها سینه به سینه نقل شده‌اند، آن‌ها را كسانی گفته‌اند كه توان ادبی چندانی نداشته‌اند ولی به خاطر اعتقاداتشان سعی كرده‌اند مسائلی را زنده نگه دارند.

این تعزیه‌ها برای كسی خوب است كه ادبیات را به خوبی یاد گرفته باشد و برای كارهای پژوهشی به سراغ این ادبیات عامه هم برود.

 این نویسنده با تاكید بر اینکه این متون باید در دوره‌های بالا‌تر آموزش داده شوند، افزود: حتی در دانشگاه می‌توان واحد درسی به این موضوع اختصاص داد و روی آن‌ها كار پژوهشی انجام شود.

 ما می توانیم ادبیات تعزیه داشته باشیم، متن‌های سالم و ساده‌ای كه درست اجرا شوند و متن‌های كلاسیک را هم نگه داریم و به عنوان الگو مد نظر قرار دهیم.