کد مطلب : ۲۱۹۷۲
امام حسین(ع) متعلق به یک جریان و ایدئولوژی خاص نیست
تقبیح مقتل‌خوانی هنرمندان مذموم است
ابوالفضل ورمرزیار، پیشکسوت هنر نقالی و پرده‌خوانی، گفت: متأسفانه در جریان مقتل‌خوانی برخی چهره‌های مطرح نمایشی و سینمایی در ویژه‌برنامه «سوگچامهها» که در برج میلاد شاهد آن بودیم، واکنش‌های ضد و نقیض و حاشیه‌هایی در مورد حضور این دوستان هنرمند صورت گرفت که اینجانب از آنجا که خود در این ویژه‌برنامه، برنامه نقالی و پرده‌خوانی داشتم و همچنین از نزدیک شاهد هنرنمایی آنها بودم، پاره‌ای توضیحاتی را در این مورد لازم می‌دانم.
وی گفت: ابتدا ترجیح می‌دهم این نکته را که ممکن است همچنان در میان اقشاری از مردم تردید به وجود آورده است را روشن کنم و خطاب به دسته‌ای از متدینانی که حضور این هنرمندان را در کسوت مقتل‌خوان، جسارت به ساحت حضرت امام‌حسین(ع) و فرهنگ عاشورا می‌دانند عرض کنم که امام‌حسین(ع) متعلق به گروه، جناح، ملت و تفکر خاصی نیست و هر کس بنا به مهر قلبی و علاقه‌ای که نسبت به ساحت این بزرگوار دارد می‌تواند به هر نحوی که صلاح می‌داند و در خود قابلیتی را موجود می‌بیند، عرض ارادت کند.
ظن بد در مورد عقاید افراد در پیشگاه خدا، گناه است
ورمرزیار تصریح کرد: اتفاقاً ممکن است ارتباط معنوی شخصی که به اعتقاد دیگران از نظر شخصیتی و یا حتی وضعیت ظاهری در مقام و جایگاهی نیست که بتواند در کسوت مقتل‌خوان گروهی از مردم عزادار را با خود همراه کند، شاید از برخی افراد که چارچوب و ضوابطی براساس شخصیت خود و حلقه محدود شیفتگان حسینی فرض کرده‌اند، بیشتر باشد و پیش‌داوری آنان در این مورد ظن و گمان بد باشد که گناه آن بیشتر و نابخشودنی است چرا که قضاوت در این زمینه تنها مختص ذات الهی است.
این پیشکسوت نقالی و پرده‌خوانی در ادامه گفت: باز هم تأکید می‌کنم که امام حسین(ع) متعلق به یک جریان، ایدئولوژی خاص نیست و هر انسان آزاده‌ای از آنجا که ایشان سلسله‌جنبان فرهنگ حریت و آزادگی است می‌تواند به او تأسی کند و این دوستان باید در مورد این واکنش منفی که نسبت به حضور یک و یا چند فرد که از نظر آنها صلاحیت مقتل‌خوانی را که گونه‌ای عرض ارادت به امام‌حسین(ع) و شهدای کربلاست، پاسخگو باشد.
چرا در برابر عرض ارادت اقلیت‌های مذهبی به امام‌حسین(ع) کسی واکنش منفی ندارد؟
نویسنده نمایشنامه دینی «روز چهلم» افزود: از همه مهمتر مگر نه اینکه بنا به ادعای این افراد، امام‌حسین(ع) و فرهنگ عاشورا تعلق به طیف خاصی دارد و هر کسی صلاحیت پرداختن به آن را ندارد؛ پس چرا در برابر عرض ارادت اقلیت‌های مذهبی، همچون ارامنه و زرتشتیان که در دهه محرم و به ویژه در تاسوعای حسینی که متعلق به حضرت ابوالفضل عباس(ع) است و نذری می‌دهند و با توسل به ایشان برای بیماران خود شفا طلب می‌کنند واکنشی منفی همانند آنچه در مورد این دوستان هنرمند به وجود آمده و شخصیت و آبروی آنها را هدف قرار داده است، بروز نمی‌دهند؟
ورمرزیار ادامه داد: از طرف دیگر صحبت من با قشر هنری و هنرمندان همکاری است که متأسفانه حضور دوستان و همکاران خود را در جریان مقتل‌خوانی این ویژه‌برنامه به سخره گرفته‌اند؛ جای تعجب دارد که در جامعه‌ای که مردم آن دم از دموکراسی و روشنفکری می‌زند، گروهی که خود را تافته جدابافته از باور و عقاید حاکم بر جامعه می‌دانند، به تقبیح عملکرد همکاران خود که علیرغم وضعیت ظاهریشان، محب خاندان عصمت و طهارت (ع) است و عرض ارادات به این ساحت را عین صواب و عبادت می‌دانند پرداخته و انگ‌های نامربوط به آنها می‌زنند.
وی تأکید کرد: متأسفانه این تلقی بعد از برگزاری این ویژه‌برنامه و برنامه‌های مشابه در جامعه در حال تسری است که چون در پیشینه و کارنامه هنری فلان هنرمند، پرداختن به هنر عاشورایی به چشم نمی‌خورد لذا آنچه او برای نخستین‌بار اقدام به آن کرده است، نامتجانس است و تأثیرگذار نخواهد بود که در جواب باید بگویم اتفاقاً تجربه نشان داد تأثیر این عمل از سوی فردی که تاکنون اقدام به این کار نکرده است دوچندان است.
ورمرزیار در پایان با تشکر از برگزارکنندگان ویژه‌برنامه «سوگچامهها» و تأکید بر این نکته که جامعه ایرانی بیش از پیش نیازمند برگزاری چنین رویدادهای هنری در ترویج فرهنگ عاشورایی است گفت: من که سالهاست حرفه و پیشهام نقالی و پرده‌خوانی است شاید برای مردم و مخاطبان دیگر جذاب نباشم اما وقتی یک هنرمند که پیشتر سابقه پرداختن به هنری همچون مقتل‌خوانی و نمایش عاشورایی را نداشته، این کار را تقبل می‌کند، برای مخاطبان جذابیتی ایجاد کرده و حس کنجکاوی آنها را برمی‌انگیزد که در مراسم حضور بهم رساند و از نزدیک شاهد آن باشند؛ چه بسیار عزیزانی که برای نخستین‌بار پایشان به محافل هنری و عزای حسینی به این واسطه باز شد و شیفته این فرهنگ شدند.
وی گفت: ابتدا ترجیح می‌دهم این نکته را که ممکن است همچنان در میان اقشاری از مردم تردید به وجود آورده است را روشن کنم و خطاب به دسته‌ای از متدینانی که حضور این هنرمندان را در کسوت مقتل‌خوان، جسارت به ساحت حضرت امام‌حسین(ع) و فرهنگ عاشورا می‌دانند عرض کنم که امام‌حسین(ع) متعلق به گروه، جناح، ملت و تفکر خاصی نیست و هر کس بنا به مهر قلبی و علاقه‌ای که نسبت به ساحت این بزرگوار دارد می‌تواند به هر نحوی که صلاح می‌داند و در خود قابلیتی را موجود می‌بیند، عرض ارادت کند.
ظن بد در مورد عقاید افراد در پیشگاه خدا، گناه است
ورمرزیار تصریح کرد: اتفاقاً ممکن است ارتباط معنوی شخصی که به اعتقاد دیگران از نظر شخصیتی و یا حتی وضعیت ظاهری در مقام و جایگاهی نیست که بتواند در کسوت مقتل‌خوان گروهی از مردم عزادار را با خود همراه کند، شاید از برخی افراد که چارچوب و ضوابطی براساس شخصیت خود و حلقه محدود شیفتگان حسینی فرض کرده‌اند، بیشتر باشد و پیش‌داوری آنان در این مورد ظن و گمان بد باشد که گناه آن بیشتر و نابخشودنی است چرا که قضاوت در این زمینه تنها مختص ذات الهی است.
این پیشکسوت نقالی و پرده‌خوانی در ادامه گفت: باز هم تأکید می‌کنم که امام حسین(ع) متعلق به یک جریان، ایدئولوژی خاص نیست و هر انسان آزاده‌ای از آنجا که ایشان سلسله‌جنبان فرهنگ حریت و آزادگی است می‌تواند به او تأسی کند و این دوستان باید در مورد این واکنش منفی که نسبت به حضور یک و یا چند فرد که از نظر آنها صلاحیت مقتل‌خوانی را که گونه‌ای عرض ارادت به امام‌حسین(ع) و شهدای کربلاست، پاسخگو باشد.
چرا در برابر عرض ارادت اقلیت‌های مذهبی به امام‌حسین(ع) کسی واکنش منفی ندارد؟
نویسنده نمایشنامه دینی «روز چهلم» افزود: از همه مهمتر مگر نه اینکه بنا به ادعای این افراد، امام‌حسین(ع) و فرهنگ عاشورا تعلق به طیف خاصی دارد و هر کسی صلاحیت پرداختن به آن را ندارد؛ پس چرا در برابر عرض ارادت اقلیت‌های مذهبی، همچون ارامنه و زرتشتیان که در دهه محرم و به ویژه در تاسوعای حسینی که متعلق به حضرت ابوالفضل عباس(ع) است و نذری می‌دهند و با توسل به ایشان برای بیماران خود شفا طلب می‌کنند واکنشی منفی همانند آنچه در مورد این دوستان هنرمند به وجود آمده و شخصیت و آبروی آنها را هدف قرار داده است، بروز نمی‌دهند؟
ورمرزیار ادامه داد: از طرف دیگر صحبت من با قشر هنری و هنرمندان همکاری است که متأسفانه حضور دوستان و همکاران خود را در جریان مقتل‌خوانی این ویژه‌برنامه به سخره گرفته‌اند؛ جای تعجب دارد که در جامعه‌ای که مردم آن دم از دموکراسی و روشنفکری می‌زند، گروهی که خود را تافته جدابافته از باور و عقاید حاکم بر جامعه می‌دانند، به تقبیح عملکرد همکاران خود که علیرغم وضعیت ظاهریشان، محب خاندان عصمت و طهارت (ع) است و عرض ارادات به این ساحت را عین صواب و عبادت می‌دانند پرداخته و انگ‌های نامربوط به آنها می‌زنند.
وی تأکید کرد: متأسفانه این تلقی بعد از برگزاری این ویژه‌برنامه و برنامه‌های مشابه در جامعه در حال تسری است که چون در پیشینه و کارنامه هنری فلان هنرمند، پرداختن به هنر عاشورایی به چشم نمی‌خورد لذا آنچه او برای نخستین‌بار اقدام به آن کرده است، نامتجانس است و تأثیرگذار نخواهد بود که در جواب باید بگویم اتفاقاً تجربه نشان داد تأثیر این عمل از سوی فردی که تاکنون اقدام به این کار نکرده است دوچندان است.
ورمرزیار در پایان با تشکر از برگزارکنندگان ویژه‌برنامه «سوگچامهها» و تأکید بر این نکته که جامعه ایرانی بیش از پیش نیازمند برگزاری چنین رویدادهای هنری در ترویج فرهنگ عاشورایی است گفت: من که سالهاست حرفه و پیشهام نقالی و پرده‌خوانی است شاید برای مردم و مخاطبان دیگر جذاب نباشم اما وقتی یک هنرمند که پیشتر سابقه پرداختن به هنری همچون مقتل‌خوانی و نمایش عاشورایی را نداشته، این کار را تقبل می‌کند، برای مخاطبان جذابیتی ایجاد کرده و حس کنجکاوی آنها را برمی‌انگیزد که در مراسم حضور بهم رساند و از نزدیک شاهد آن باشند؛ چه بسیار عزیزانی که برای نخستین‌بار پایشان به محافل هنری و عزای حسینی به این واسطه باز شد و شیفته این فرهنگ شدند.
مرجع : ایکنا
