آه از نفس پاك تو و چشم پر آبت

نشستن پای منبر واعظان و عالمان بزرگ را از کودکی دنبال می‌کرد. شاگرد آیت‌الله میلانی بود. البته نه برای نشستن سر کلاس فقه بلکه راه و رسم شاعری برای اهل بیت(ع) را از او یاد می‌گرفت. استاد همه کتاب‌ها و رساله‌هایی را که در زمینه اصول و فقه نوشته در یک کفه ترازو گذاشته بود و کتابچه کوچک اشعاری که برای امام حسین(ع) سروده بود را در کفه دیگر و باز معتقد بود کفه شعر سنگین‌تر است. «حاج علی آهی» تنها شاگردی است که سنگینی این کفه را درک کرده بود. 

به «فقیه مداحان» معروف است. آن هم به‌واسطه اجازه اجتهادی که چندین مجتهد تراز اول به حاج علی داده‌اند. پیرغلام اهل‌بیت(ع)، زاده محله «پامنار» است. از نسل مداحانی که هر بیت شعر خواندنشان بندی از دل پاره می‌کند. پیش چنین استادی هر حرفی، هر مدحی و هر شعری جوهر خواندن و گفتن ندارد. 

سختگیری استاد در خواندن اشعار مداحی و به کار بردن اوزان عروضی برای شاگردانش مثال‌زدنی است.یار صدیق انقلاب بوده و هست. نشان به آن نشان که چند سالی مسئولیت کمیته انقلاب را در زاهدان برعهده داشت. 

پیرغلام اهل‌بیت(ع) محله پامنار، رئیس خانه مداحان ایران هم هست. و سر و سامان زیادی به جامعه مداحی در ایران داده است. مدیریت مدرسه علمیه «حاج آقا مجتهد تهرانی» و تربیت شاگردان بسیار در زمینه علوم دینی هم از دیگر فعالیت‌های استاد در سال‌های فعالیت اوست.حاج علی آهی مهم‌ترین خوشه‌ای را که از دنیا چیده، شاعری و مداحی برای اهل‌بیت(ع) می‌داند و گویا این دیدگاه را از استاد خود آیت‌الله میلانی آموخته است. او شاعری چیره‌دست است و هیچ‌گاه شاعری به قیمت تحریف وقایع تاریخ را برنمی‌تابد. 

«آهی» اگر سعادت دارینت آرزوست
از دامن ولای علی(ع) برمدار دست 

بستر بیماری این روزها حاج علی آهی را از حضور در جمع دوستان و شاگردانش دور کرده و دل‌ها را به درد آورده است.کسانی که روزگاری پای منبرهای او می‌نشستند و دل به صدا و اشعار جانسوزش می‌دادند این روزها برای سلامت استاد دست به دعا دارند.