ایمان و اخلاص، «محمدرضا آقاسی» را ماندگار کرد

مراسم دهمین سالگرد مرحوم محمدرضا آقاسی، جانباز و شاعر آئینی کشورمان از سوی خانواده وی، عصر ۸ خرداد با حضور پرشور خانواده شهدا و دوستان مرحوم آقاسی بر سر مزار وی در قطعه ۲۵ بهشت زهرا(س) برگزار شد.
تلاوت قرآن توسط مهدی عادلی، قاری بین‌المللی کشورمان در شروع برنامه حال و هوایی معنوی به جمع حاضر بخشید.
یوسفعلی میرشکاک، شاعر انقلابی کشورمان در این مراسم با اشاره به خصوصیات اخلاقی محمدرضا آقاسی گفت: آقاسی خودش بود و نمی‌خواست که از فرد دیگری تقلید کند و ادای کسی را دربیاورد. عاشق اباعبدالله(ع) و شهدای کربلا بود و به اندازه‌ای مستغرق این ساحت بود که نه خودش را می‌دید، نه دیگران را. سیر در این ساحت آقاسی را تبدیل به موجودی کرد که امروز برای شما و میلیون‌ها انسان در دایره زبان و مذهب تشیع عزیز است.
میرشکاک بیان کرد: ما خوش داریم کپی این شاعر باشیم. آقاسی اصیل بود و کسانی که می‌خواهند پا جای پای آقاسی بگذارند سعی نکنند به آقاسی تبدیل شوند، چون چنین چیزی محال است. اگر سعی کنند عشق اصلی را پیدا کنند زود به نتیجه می‌رسند و خودشان را پیدا می‌کنند.

حقیقت آزادگی عبور از شرک است

این شاعر انقلابی افزود: برای رسیدن به عشق واقعی، اولین قدم این است که از شرک بگذرند. کسی که دنبال توجیه نفس خودش است، کسی که ملاحظه دیگران را می‌کند و به ترس از دیگران دروغ می‌گوید و با هر باطلی همزبانی می‌کند، به هیچ کجا نخواهد رسید. حقیقت آزادگی عبور از شرک است.
میرشکاک اظهار کرد: آقاسی خودش را در عشق واقعی پیدا کرد و به تعمد از تمام ساحات توحیدی، کربلا، عاشورا، اباعبدالله(ع) و یاران حضرت را انتخاب کرد و در همین ساحت به کمال خود رسید و زود از زمین رست و رستگار شد. کافی است ما به اسم خودمان توجه کنیم و اگر نمی‌توانیم کلمه‌ای را ذکر قرار دهیم، خودمان را فراموش نکنیم و این کار ما را به عشق اصلی نزدیک می‌کند.
این شاعر انقلابی با اشاره به حدیثی از پیامبر گرامی اسلام(ص) که می‌فرماید «مَن عَرَفَ نفسَه فقد عَرَفَ ربَّه» گفت: کسی که چون و چرا می‌کند، این راه را برای خود طولانی کرده است. آقاسی وقتی راه را پیدا کرد معطل ایستگاه‌های بین راه نشد و فهمید که برای چه آمده و در مدتی کمتر از دو دهه صدایی که در همه آفاق پیچیده و رسانه‌ای شد، فراگیرتر از رسانه‌های دیداری و شنیداری بود.
میرشکاک اظهار کرد: موحد حق را از رگ گردن به خودش نزدیک‌تر می‌بیند. مرگ را که زیباترین بشیر فراخوانده شده از طرف حق است از همه کس عزیزتر می‌داند و نزدیک‌تر می‌بیند و مرگ او را برمی‌انگیزد که راه صد ساله را یک شبه طی کند.

روزی می‌رسد که استاد را به اسم شاگرد بشناسند
وی با اشاره به این آیه که «کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ» بیان کرد: شیعیان که عهد اصلی آنها در ساحت ولایت معصوم با حضرت اباعبدالله(ع) است، یا به مرگ وقوف دارند و از راه تقرب به مرگ خودشان را عاشورایی و کربلایی می‌کنند یا باز می‌مانند و تماشاچی می‌شوند و در جا می‌زنند.

این کارشناس ادبی ادامه داد: از میان شاگردانی که سر کلاس من می‌آمدند توانمندی مرحوم آقاسی در شعر و شاعری از همه کمتر و ایمان و اخلاص وی از همه بیشتر بود. منیّت نداشت، دیگران همه گرفتار تمایز وجودی خودشان بودند و همیشه به حضور مرحوم آقاسی در کلاس‌ها انتقاد داشتند. من در پاسخ به این گروه منتقد گفتم که روزی خواهد رسید که من را به اسم آقاسی بشناسند.
میرشکاک اظهار کرد: آقاسی دل‌ها را نشانه گرفته بود، اما نه دل خودش را؛ دل خودش را در معرض تیرهای مظاهر حضرت حق و شهدای کربلا قرار داده بود. دل او شهید شده بود، لاجرم هر چه که به زبانش می‌آمد در دل‌ها تصرف می‌کرد، این معجزه می‌تواند برای همه ما اتفاق بیفتد، به شرط اینکه خالص شویم.
وی بیان کرد: اصل شهادت این است که انسان کشته دوست باشد و در درون خودش به شهادت رسیده باشد. رسیدن به شهادت، رسیدن به یکی از اسماءالله است؛ وجهی از وجود آسمانی حضرت حق شدن و در این عالم به سلطنت پنهان رسیدن و در آن جهان به سلطنت آشکار رسیدن و قلمرویی داشتن.
در پایان میرشکاک عنوان کرد: کسی که برای به دست آوردن کاه گندم می‌کارد، اشتباه می‌کند. کاه به خودی خود حاصل می‌شود، کسی که برای رسیدن به بهشت تکاپو می‌کند، اشتباه می‌کند برای اصل قضیه اگر تلاش کند، بهشت هم حاصل می‌شود.
غلامرضا آقاسی فرزند مرحوم آقاسی نیز در این مراسم از حضور شرکت کنندکان قدردانی کرد و گفت: از مردم شریف ایران تشکر می‌کنم که بعد از گذشت ۱۰ سال، با اشتیاق در این مراسم حضور پیدا می‌کنند. وی سپس در ادامه مراسم به شعرخوانی پرداخت.
از دیگر بخش‌های این مراسم پخش کلیپ شعرسرایی مرحوم آقاسی، مداحی توسط مداح اهل‌بیت(ع) و اجرای گروه همخوانی گروه نورالساجدین بود.