مقوله انتظار پربارترین شاخه شعر آئینی است

رضا اسماعیلی، شاعر آیینی کشورمان عنوان کرد: عنصر انتظار پیش از پیروزی انقلاب اسلامی هم در اشعار برخی شاعران معاصر نمود داشت، ولی این اشعار فاقد صبغه دینی بودند و بیشتر به بیان نارضایتی از اختناق حاکم بر جامعه می‌پرداختند و به دنبال یک منجی بودند تا آرمان‌شهر مورد نظرشان را تحقق ببخشند.
این مدرس ادبیات دانشگاه تهران افزود: پس از انقلاب اسلامی شعر انتظار صبغه دینی گرفت و شاعران با استفاده از آموزه‌های قرآنی و احادیث از این عنصر بهره گرفتند. انتظار شاعران انقلاب اسلامی، انتظاری برخاسته از متن دین است و به دنبال تحقق قیام امام زمان(عج) هستند که در قرآن کریم نیز به آن بشارت داده شده است.
وی با بیان اینکه شعر انتظار دارای ابعاد مختلفی است، گفت: بسیاری از شاعران شعر انتظار را تنها در به مدح و منقبت امام زمان(عج) خلاصه می‌کنند، در حالی که شعر انتظار می‌تواند در شاخه اشعار اجتماعی نیز جای بگیرد. عنصر انتظار در شاخه اشعار اجتماعی به شعر شاعران رنگ اعتراض می‌دهد تا به نقد مسائل و ناهنجاری‌های اجتماع بپردازند.

انتظار بی‌عمل با فلسفه تعالیم دینی در تقابل است
این شاعر آئینی با بیان اینکه از قدیمی‌ترین مصداق‌های اشعار انتظار می‌توان به شعر «خیابان هاشمی» محمدرضا عبدالملکیان اشاره کرد، گفت: در شعر انتظار شاعر اجتماعی و آئینی آرمان‌های خود را بیان می‌کند و سعی دارد ‌تصویری را از جامعه آرمانی و توحیدی یعنی مدینه فاضله ارائه دهد. جامعه‌ای که در آن کرامات انسانی پاس داشته می‌شود و تبعیض در آن راهی ندارد.
وی افزود: شاعران آئینی در شعر انتظار از عنصر امید بهره می‌برند و اغلب به حقیقت بی شبهه ظهور امام زمان(عج) و اصلاح امور در آینده اشاره می‌کنند. در باور شاعران آئینی متعهد ما انتظار در قیام است، نه نشستن و باید هر مسلمان به اندازه توانایی خود برای اصلاح امور تلاش کند و در گوشه‌ای نشستن و انتظار بی‌عمل با فلسفه تعالیم دینی در تقابل است.
اسماعیلی گفت: شاعران مسلمان در اشعار آئینی خود از عنصر انتظار برای دعوت بشریت به خودسازی و قیام در راه دین و اصلاح امور استفاده می‌کنند. شعر انتظار از شاخه‌های پربار ادبیات آئینی کشور ماست و در سال‌های اخیر به رشد کیفی و کمی مطلوبی رسیده.